Η λήξασα χειμερινή και ανοιξιάτικη θεατρική περίοδος περιέλαβε, όπως συμβαίνει όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, ενδιαφέρουσες, και γι' αυτό άξιες, έστω και συνοπτικής αναφοράς, σκηνικές προσπάθειες - διαφόρων μορφών και διαβαθμίσεων - προερχόμενες, κυρίως, από νέες θεατρικές ομάδες, νέους σκηνοθέτες, νέους συγγραφείς και ηθοποιούς. «Εθνικός Υμνος» στο «Θησείο» Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ήταν και παραμένει ένας καλλιτέχνης ανήσυχος, τολμηρός, «αιρετικός» απέναντι στα ασφαλή, «κατεστημένα» θεατρικά δεδομένα. Επηρεασμένος τα μέγιστα από τη «μεταμπρεχτικά» αποστασιοποιητική - αποδομητική δραματουργία του Χάινερ Μίλερ, προσπαθεί με πάθος, να «φορμάρει» ένα δικό του, πρωτότυπο, σκηνικό όραμα...