«

Οι δικτατορίες δεν έχουν θέση στην αμερικανική ήπειρο...», είπε προχτές ο Τζ. Μπους, απευθυνόμενος σε Κουβανούς «αντιφρονούντες». Λες και του πέφτει λόγος. Λες και τον διόρισε κανείς απόλυτο άρχοντα ολόκληρης της αμερικανικής ηπείρου. Λες και είναι ο κατάλληλος να κρίνει ποια είναι δικτατορία και ποια όχι, αυτός ο κατ' εξοχήν εκπρόσωπος της δικτατορίας των μονοπωλίων των ΗΠΑ.

Ομως, αυτά τα τερτίπια είναι πλέον πασίγνωστα. Στο όνομα, τάχα, της δημοκρατίας σχεδίασε ο ιμπεριαλισμός τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Επίσης, με άλλοθι τον «δικτάτορα» Μιλόσεβιτς ισοπέδωσε μια ολόκληρη χώρα, δολοφονώντας αμάχους και μικρά παιδιά. Πίσω από τις αερολογίες τέτοιων εκπροσώπων των μονοπωλίων για «δημοκρατία, ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα» κρύβονται, όπως αποδείχνεται καθημερινά, τα πιο χυδαία ιμπεριαλιστικά κίνητρα. Αυτοί που ακόμα και σήμερα παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τα αληθινά κίνητρα και τάχα κόπτονται για τη «δημοκρατία» είναι στυγνοί συνένοχοι και έχουν περάσει οριστικά με το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, διότι «μια του κλέφτη δυο...», θα έπρεπε να είχαν καταλάβει πλέον...

Τείνουν να «διαβάζονται» ανάποδα ακόμα και οι πιο στοιχειώδεις αρχές της ανθρώπινης ζωής. Δηλαδή, το γεγονός πως μόνο οι λαοί οι ίδιοι έχουν δικαίωμα να κρίνουν ελεύθερα και χωρίς επεμβάσεις αυτούς που θα τους εκπροσωπούν τείνει να διαβάζεται πως όποιος δε συμφέρει τον ιμπεριαλισμό αυτόματα βγαίνει «δικτάτορας» ή «συμπαραστάτης της τρομοκρατίας» και απειλείται με επέμβαση... Βρίσκουν, φυσικά, και τα κάνουν, αφού το υπόλοιπο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο χειροκροτεί (βλέπε πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΕ για την Κούβα και επίσης τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης) ανεξάρτητα αν καιροφυλακτούν, για να ορμήξουν και αυτοί με τη σειρά τους στη λεία.

Επειδή ακριβώς «το έργο το έχουμε ξαναδεί» πλέον πολλές φορές, το προχτεσινό διάγγελμα του Τζ. Μπους ακριβώς ανήμερα της 101ης επετείου της ανεξαρτησίας της Κούβας είναι και ταυτόχρονη προειδοποίηση - ομολογία ότι...«ερχόμαστε να επέμβουμε». Φυσικά, αυτό κάνουν ενάντια στο Νησί της Επανάστασης όλα τα τελευταία χρόνια. Δεν μπορούν να αντέξουν το παράδειγμά του, που αντανακλά και δίνει φτερά στις ελπίδες και τα οράματα των λαών όλου του κόσμου. Αυτό επιδίωξαν και πρόσφατα, εξαγοράζοντας μερικές δεκάδες πράκτορες, για να δημιουργήσουν ζήτημα «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Δεν πρόκειται να πάψουν να δοκιμάζουν όλες τις μορφές των επεμβάσεων. Αυτό είναι σίγουρο, όπως σίγουρο είναι επίσης πως θα έχουν συμπαραστάτες -συνενόχους τους άλλους ιμπεριαλιστές.

Ακόμα και για τα αυτονόητα (δημοκρατία, δικτατορία) οι λαοί δεν μπορούν να έχουν άλλο συμπαραστάτη από τον ίδιο το δικό τους αγώνα ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η αλληλεγγύη στην Κούβα δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο του λαού της. Μας αφορά όλους. Η αποκάλυψη και γνώση των σχεδίων του ιμπεριαλισμού δεν αρκεί. Χρειάζεται συντονισμένη ενιαία μαζική κοινωνικοπολιτική δράση όλων των λαϊκών δυνάμεων για την ανατροπή τους.