Ενώ έχουν ήδη περάσει τέσσερις μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης, ο πολιτικός και ο οικονομικός Τύπος συνεχίζει να ασχολείται με το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής. Εχουμε συνέχεια της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ; Να περιμένουμε τον ερχόμενο Σεπτέμβρη - όταν ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ θα ξεκαθαρίσει βασικές πτυχές του οικονομικού προγράμματος - «καύσωνα» αντιλαϊκών μέτρων, με πρόσχημα τη μείωση των ελλειμμάτων; `Η θα συνεχιστεί η ...χαλαρή και, για ορισμένους, νεφελώδης πολιτική που ακολουθείται σήμερα;

Τα διάφορα κυβερνητικά στελέχη προσπαθούν να μας πείσουν σε όλους τους τόνους ότι η ΝΔ δεν προτίθεται να εφαρμόσει πολιτική λιτότητας, δεν πρόκειται να προκαλέσει ...άσκοπες και ...άκαιρες κοινωνικές συγκρούσεις, οι οποίες τραυματίζουν το πνεύμα της κοινωνικής συναίνεσης. Οτι, για να προωθηθούν οι μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, απαιτείται να έχει διαμορφωθεί κλίμα κοινωνικής αποδοχής των όποιων μέτρων.

Φυσικά οι ...μετριοπαθείς αυτές διακηρύξεις, δεν αμφισβητούν το χαρακτήρα και τον προσανατολισμό της οικονομικής πολιτικής της ΝΔ. Το αντίθετο, μάλιστα. Αυτή είναι δεδομένη. Τα κυβερνητικά στελέχη, στις διακηρύξεις τους, δεν κρύβουν ότι διαπνέονται από τις αρχές της «ελεύθερης αγοράς», ότι η πολιτική τους κατατείνει στη διαμόρφωση ενός φιλο-επιχειρηματικού περιβάλλοντος, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας του ελληνικού κεφαλαίου.

Μπορεί η ηγετική ομάδα της ΝΔ να γνωρίζει την τύχη που έχουν οι πολιτικοί σχηματισμοί, οι οποίοι ακολουθούν ακραίες νεοσυντηρητικές και αντιλαϊκές πολιτικές, μπορεί να επιθυμούν διακαώς να έχουν οι ίδιοι και η κυβέρνησή τους μια διαφορετική τύχη, μπορεί μέχρι σήμερα ο Γ. Αλογοσκούφης να δηλώνει ότι η μείωση του ελλείμματος δε θα γίνει με πολιτικές λιτότητας, αλλά εδώ καλό είναι να μην έχουμε αυταπάτες ότι είναι δυνατόν τόσο ανώδυνα να ξεπεραστεί ο σκόπελος. Οχι, βέβαια. Η λογική που έχουν οι κυβερνώντες για την αντιμετώπιση προβλημάτων, όπως για παράδειγμα τα ελλείμματα ή το χρέος, δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό. Κινείται στον ίδιο φαύλο κύκλο που θέλει και απαιτεί να περιορίζονται προοδευτικά περισσότερο οι εργαζόμενοι και η θέση τους στην κοινωνία, προκειμένου να εξασφαλίζονται τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Που θέλει να αφαιρούνται εισοδήματα από το λαό, να χαρίζονται στην πλουτοκρατία και τα ελλείμματα - ελλείμματα. Αλλωστε, τα ίδια κυβερνητικά στελέχη διακηρύττουν ότι θα εφαρμόσουν τις πασίγνωστες πολιτικές «μείωσης του κράτους» με περιορισμό δαπανών, ιδιωτικοποιήσεις, εκποίηση της δημόσιας γης, παράδοσης των μικρών και μεγάλων δημόσιων έργων στις ιδιωτικές εταιρίες, παραχώρηση νέων προνομίων στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, δε θα πρέπει να έχουν καμιά αυταπάτη. Ανεξάρτητα από τους ρυθμούς, με τους οποίους σκοπεύουν να εφαρμόσουν την οικονομική τους πολιτική, ανεξάρτητα από τους όποιους ελιγμούς κάνουν, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για επιλογές ταξικά προσανατολισμένες στις λογικές των «μονόδρομων», των στρατηγικών επιλογών της Λισαβόνας. Από αυτή τη σκοπιά και μόνο τους κρίνουμε και τους αντιμετωπίζουμε...