Αυτή είναι η δημοκρατία τους. Η παρακολούθηση της συνδικαλιστικής δράσης. Ο χαφιεδισμός και το φακέλωμα συνδικάτων, μαζικών φορέων, ακόμα και κομμάτων. Η παρουσία προχτές βράδυ αστυνομικών με πολιτικά, και μάλιστα οπλοφορούντων, μέσα σε σύσκεψη του ΠΑΜΕ, δεν είναι ένα τυχαίο κρούσμα. Δεν είναι εξαίρεση, είναι ο κανόνας της αστικής τους δημοκρατίας. Κανόνας είναι η τρομοκράτηση των εργαζομένων, η καταστολή κινητοποιήσεων, η ποινικοποίηση των απεργιακών αγώνων, οι κάμερες στους δρόμους. Οπως κανόνας είναι οι απολύσεις και ο κατατρεγμός συνδικαλιστών, οι απολύσεις εργαζομένων, που τόλμησαν να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους, να αμυνθούν στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες.

Και καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, η δράση τους και η εκπαίδευσή τους, είχαν πάντα στο στόχαστρο τις ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Και στις σημερινές συνθήκες, τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Γιατί η πολιτική εξουσία και τα κόμματά της καταλαβαίνουν ποιοι είναι οι πραγματικοί τους αντίπαλοι. Ξέρουν καλύτερα απ' όλους πού πρέπει να έχουν - και έχουν - σταθερά στραμμένα τα πυρά του αστικού κράτους. Και βέβαια, όταν «πιάνονται στα πράσα», όπως έγινε προχτές βράδυ στη σύσκεψη του ΠΑΜΕ, όταν δεν υπεκφεύγουν, οι κυβερνήσεις επιχειρούν να ρίξουν τις ευθύνες προς τα κάτω, στα εκτελεστικά όργανα, να συγκαλύψουν τις πολιτικές τους ευθύνες.

Οι πολιτικές ευθύνες, όμως, ανήκουν εξ ολοκλήρου στην κυβέρνηση. Στην εκάστοτε κυβέρνηση. Σήμερα στη ΝΔ, χτες στο ΠΑΣΟΚ. Και ας μην σπεύδει υποκριτικά το ΠΑΣΟΚ να «κερδίσει πόντους». Γιατί έχει πολύ λερωμένη τη φωλιά του. Στις μέρες του, αστυνομικά όργανα φακέλωναν σταθερά τις εργατικές συγκεντρώσεις και τη συνδικαλιστική δράση. Το ΠΑΜΕ ήταν και στο δικό του στόχαστρο. Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, είχε αναλάβει μέσα στη Βουλή το 2002 να υπερασπίσει τη χαφιέδικη δράση της αστυνομίας, όταν ασφαλίτης με πολιτικά εντοπίστηκε μέσα στην πρωτομαγιάτικη διαδήλωση.

Αυτή, όμως, είναι η δημοκρατία τους. Είσαι «ελεύθερος», όσο είσαι πειθήνιος. Οταν, όμως, αντιστέκεσαι στην πολιτική τους, όταν αμφισβητείς τις αξίες τους, όταν αντιπαλεύεις τα ιερά και όσια της εκμεταλλευτικής κοινωνίας που πρεσβεύουν, τότε περνάς στην «μπλακ λιστ». Το «μαστίγιο» και οι κατασταλτικοί τους μηχανισμοί είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής, της πολιτικής της λιτότητας, της αφαίμαξης του εργατικού εισοδήματος. Είναι όροι και προϋποθέσεις - για την αστική τάξη και τους πολιτικούς της εκφραστές - για να επιβάλουν αυτήν την πολιτική.

Οι κομμουνιστές και οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος δεν έχουν αυταπάτες, ούτε για το ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών, ούτε για το ποιος τους καθοδηγεί. Γι' αυτό ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων του λαού μας. Το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση πληρώθηκε με αίμα. Θα το υπερασπίσουν με κάθε μέσο. Οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, δεν τρομοκρατούνται. Συνεχίζοντας αταλάντευτα την πάλη τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, θα συνεχίσουν αποφασιστικά να αντιμετωπίζουν τέτοιους μηχανισμούς, να τους αποκαλύπτουν και να τους αντιπαλεύουν.