Χρόνια τώρα ο ένας κόβει κι ο άλλος ράβει ένα κοστούμι ασφυκτικά στενό για το λαό και τις ανάγκες του, κι όμως κανένα πρόβλημα δεν έχουν να επιδίδονται διαρκώς σε μια δικομματική αντιπαράθεση περί όνου σκιάς. Κατ' έθιμο, τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, ενόψει της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, η κοκορομαχία μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εντείνεται, όπως και η ανέξοδη υποσχεσιολογία προς τα λαϊκά στρώματα, υποσχέσεις που ισοδυναμούν με ακάλυπτες επιταγές.

Πέρα από λόγια, οι πράξεις και των δύο μαρτυρούν πως πουθενά δε διαφέρουν, στο μεγάλο κεφάλαιο ορκίζονται, πολιτική προς όφελός του ασκούν, συνεπώς απολύτως εχθρική για τα λαϊκά συμφέροντα. 700 ευρώ σύνταξη λέει ο ένας, 800 πλειοδοτεί ο άλλος. Τι δε λένε; Οτι οι συνταξιούχοι φυτοζωούσαν επί ημερών ΠΑΣΟΚ, φυτοζωούν επί ημερών ΝΔ. Οτι τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανέβηκαν, οι όροι συνταξιοδότησης έγιναν δυσμενέστεροι, με νομοθετικές παρεμβάσεις και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Υπόσχονται δουλιά. Ομως, η ανεργία καλπάζει, είτε το κυβερνητικό χαλινάρι το κρατούν πράσινοι, είτε γαλάζιοι. Υπόσχονται πάταξη της ακρίβειας. Ομως, το λαϊκό εισόδημα εξανεμίζεται, αρνούμενο να υποταχτεί στις διακηρύξεις τους πως θα παταχτούν τα φαινόμενα κερδοσκοπίας. Τσακώνονται για την κατάσταση στην Παιδεία και την Υγεία. Ο λαός, όμως, ξέρει πως όλο και πιο δύσκολα καταφέρνει να μορφώνει τα παιδιά του και να βρίσκει την υγειά του όταν χρειάζεται. Κι ο βαθμός αυτής της δυσκολίας δεν ήταν μικρότερος όταν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ. Ελληνες στρατιώτες έστελνε εκτός συνόρων σε ρόλο κατοχικής δύναμης το ΠΑΣΟΚ, το ίδιο ετοιμάζεται να πράξει και η ΝΔ.

Ποια η διαφορά; Είτε κυβερνά το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ, το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό: Ολοένα και δυσκολότερα ο λαός τα φέρνει βόλτα. Οι ανάγκες του αυξάνονται αλματωδώς, όχι όμως και η δυνατότητά του να ανταποκριθεί σ' αυτές. Κι όμως, η κατάσταση μπορεί να αλλάξει. Αρκεί να το πιστέψει η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων, και να πυκνώσει τις γραμμές του εργατικού λαϊκού κινήματος, που παλεύει με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Μπορεί να αλλάξει, αν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του και κάνει το βήμα του απεγκλωβισμού από τις δυνάμεις που υπονομεύουν τα δίκια του σε όλα τα επίπεδα. Στο εργατικό συνδικαλιστικό, καταδικάζοντας πρασινογάλαζες πλειοψηφίες που ξεπουλούν κεκτημένα και πλασάρουν ως νίκη του κινήματος την αύξηση των 0,77 ευρώ στο μεροκάματο. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, καταψηφίζοντας τοπικούς άρχοντες που μόνη έγνοια έχουν το πώς θα μετακυλήσουν τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής των κομμάτων που τους στηρίζουν στις πλάτες του λαού.

Ο οριστικός απεγκλωβισμός του λαού από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και η συνειδητοποίηση της ανάγκης ανατροπής της πολιτικής τους με την ταυτόχρονη ενίσχυση των δυνάμεων που μάχονται για τα λαϊκά συμφέροντα, του ΚΚΕ, είναι ο μόνος δρόμος για να βγει ο κόσμος του μόχθου απ' τα αδιέξοδα του δικομματικού λαβύρινθου, ν' απαλλαχτεί από μια πολιτική που σαν άλλος Μινώταυρος καταβροχθίζει δικαιώματα, κατακτήσεις και προσδοκίες.