«

Γεύση» από προεκλογικό δικομματικό καβγά ο ελληνικός λαός έχει ήδη πάρει, αρκετή ώστε να πειστεί πως πρόκειται για έναν καβγά πέρα για πέρα ανούσιο, που απέχει «έτη φωτός» από όλα εκείνα που τον ταλανίζουν μέρα - νύχτα. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς αφού οι «καβγατζήδες» είναι οι ίδιοι που ευθύνονται για την πρόκληση και διόγκωση των λαϊκών προβλημάτων. Το περασμένο Σαββατοκύριακο το «χορό» της ψευτοαντιπαράθεσης έσυραν ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ Κ. Μητσοτάκης και ο Κ. Λαλιώτης, μέλος της Γραμματείας της Επιτροπής Εκλογικού Αγώνα του ΠΑΣΟΚ.

Τέτοιους χορούς, είτε σε πεντοζάλη είτε σε σκληρό ροκ, ο λαός θα παρακολουθήσει πολλούς όσο πλησιάζει η ώρα της δικής του ετυμηγορίας στην κάλπη και με σκοπό να είναι αυτή όσο πιο ανώδυνη για το δικομματισμό, να πέσει στα «μαλακά», να μην τιμωρηθεί για τα αντιλαϊκά του έργα. Για τα οποία κανένας λόγος δεν ακούγεται, πέραν αυτού που αρθρώνει το ΚΚΕ. Δεν αντιπαρατίθενται τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ούτε για το ασφαλιστικό, ούτε για τις εργασιακές σχέσεις, για την ανεργία, για το καθηλωμένο λαϊκό εισόδημα. Δεν «καβγαδίζουν» για την περιβαλλοντική καταστροφή. Για το χάλι στο οποίο κατάντησαν τη δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια.

Σε όλα αυτά τα θέματα, τα κρίσιμης σημασίας για την ποιότητα ζωής της εργατικής λαϊκής οικογένειας, επικρατεί σιγήν ιχθύος. Γιατί έχουν τη «φωλιά τους λερωμένη». Γιατί σε όλα αυτά ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε. Γιατί στο πλαίσιο της δικομματικής εναλλαγής το ΠΑΣΟΚ συνέχιζε από κει που σταμάταγε η ΝΔ και το αντίστροφο. Γιατί και οι δύο ορκίζονται πίστη στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, έχουν μία, την ίδια, στρατηγική ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, υπέρ των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Και φυσικά, γιατί γνωρίζουν καλύτερα απ' όλους ότι στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για ένα ουσιαστικό μέτρο που να ανακουφίσει τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα από την οξύτητα των προβλημάτων.

Η αντιπαράθεσή τους είναι αέρας κοπανιστός. Και δεν έχει καν την αθωότητα του παιδικού παιχνιδιού, όπου κερδίζει όποιος δημιουργήσει τη μεγαλύτερη σαπουνόφουσκα. Ο καθένας θέλει για τον εαυτό του τον κυβερνητικό θώκο. Και οι δύο θέλουν το δικομματικό πολιτικό σύστημα αλώβητο. Μπορεί ο Κ. Μητσοτάκης να τσακώνεται με τον Κ. Λαλιώτη, ήταν όμως ο ίδιος που δήλωνε ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να συγκυβερνήσουν. Τους ενώνουν τα κοινά συμφέροντα που εκπροσωπούν, τα συμφέροντα της τάξης τους.

Κοινά είναι και τα συμφέροντα που πρέπει να ενώσουν τους εργαζόμενους με τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Στον εκλογικό και στον κοινωνικό στίβο. Στην κάλπη και στους δρόμους της κοινωνικοπολιτικής πάλης. Ενάντια στον δικομματισμό, υπέρ της πολιτικής πρότασης που εγγυάται μια άλλη πορεία για το λαό και τον τόπο, της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ. Στις εκλογές λοιπόν ψήφος τιμωρίας στο δικομματισμό για το αντιλαϊκό του παρελθόν, ψήφος αποτροπής των χειρότερων που ετοιμάζει για το λαό, ψήφος προοπτικής στο ΚΚΕ.