Οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από την υπόθεση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και την Ελλάδα είναι μια σαφής επιβεβαίωση των θέσεων και της πολιτικής, που αταλάντευτα το ΚΚΕ υπερασπίζεται. Ταυτόχρονα, είναι μια χρεοκοπία της κυρίαρχης πολιτικής, που, υπό τη μορφή συμφωνίας του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, πλην ΚΚΕ, αποφασίστηκε το 1992.

Μέσα σε συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, καθώς σήμερα στο βαλκανικό παιχνίδι έχουν μπει για τα καλά όλοι οι ιμπεριαλιστικοί πόλοι, με τους ισχυρούς της ΕΕ να έχουν εδραιώσει τη διείσδυσή τους, τις ΗΠΑ να επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν κράτη - προτεκτοράτα και τη Ρωσία να διεκδικεί μέσω των αγωγών το δικό της μερίδιο, βγαίνει στην επιφάνεια και πάλι το πρόβλημα με τη γειτονική χώρα, αλλά με ακόμα πιο περίπλοκο τρόπο. Στο μεταξύ, οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα αναζητούν η κάθε μια τη θέση της μέσα σε αυτό το πλαίσιο και από δίπλα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα διεκδικούν ρόλο στο μεγάλο τραπέζι της λεηλασίας, που στήνουν τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία. Τα συμφέροντα αυτά, σε συνδιασμό με τη διαπλοκή τους με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, υπαγορεύουν, τελικά, τις πολιτικές επιλογές της χώρας.

Ειδικότερα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που από κυβερνητικές θέσεις διαχειρίστηκαν το πρόβλημα από το 1992 και μετά, έχουν τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση. Οχι μόνο δεν αναγνωρίζουν, έστω και αργά, τις ευθύνες τους, αλλά ενισχύουν παραπέρα το φαύλο κύκλο της προσδοκίας λύσης και διεξόδου στα ίδια πλαίσια μ' αυτά που διαιωνίζουν την κατάσταση όξυνσης. Για να βρίσκει πρόσφορο έδαφος το «διαίρει και βασίλευε» των ιμπεριαλιστών, οι οποίοι σε τελική ανάλυση, κι αν ακόμα δώσουν λύση, αυτή θα υπηρετεί τους νεοταξικούς σχεδιασμούς και όχι τα συμφέροντα των λαών της περιοχής.

Παγίδευσαν, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τη χώρα στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια που αφορούν τα Βαλκάνια, τροφοδότησαν εθνικισμούς και στείρες αντιπαλότητες, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν σαν εισιτήριο για την είσοδο στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια, αλλά και για μικροκομματικούς λόγους, παίζοντας με τη φωτιά και, μάλιστα, όλα αυτά με δεδομένες τις προτεραιότητές τους και τις στρατηγικές επιλογές για πρόσδεση στο νεοταξικό - ιμπεριαλιστικό άρμα. Το επικίνδυνο αυτό τοπίο συμπληρώνουν παράγοντες της Ιεραρχίας, όπως ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος και εθνικιστικοί παράγοντες, όπως το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη, που η προπαγάνδα τους είναι η άλλη όψη του νομίσματος εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Είναι αυτοί οι οποίοι κάθε φορά βάζουν τη φωτιά στο φιτίλι που έχουν τοποθετήσει τα κάθε λογής επιτελεία της νέας τάξης. Η Ιστορία έχει διδάξει για το ρόλο των αντιδραστικών δυνάμεων, που, στο όνομα του έθνους, τίναζαν στον αέρα τη χώρα.

Ο ελληνικός λαός, ανασκαλεύοντας τη μνήμη του και αξιοποιώντας την πείρα του, μπορεί να είναι ο καταλύτης για θετικές εξελίξεις, απομονώνοντας εθνικισμούς και πατριδοκαπηλίες, μακριά από νεοταξικές δοξασίες περί «ανάπτυξης» και πιέζοντας για λύση με γνώμονα τα συμφέροντά του και των άλλων λαών και όχι των μεγαλοεπιχειρηματιών και των μονοπωλιακών ομίλων. Μόνο έτσι θα μπει φραγμός στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και θα χτιστούν οι πραγματικές γέφυρες φιλίας και ειρήνης στα Βαλκάνια.