Εμφύλιος σπαραγμός μεταξύ ρασοφορούντων σε υψηλό επίπεδο. Διαμάχη στα όρια νέου σχίσματος, για τη διανομή παλαιών και νέων «χωρών». Για την επίγεια δηλαδή εξουσία. Για την επουράνια ανταμοιβή, άσε το «ποίμνιο» να ελπίζει, καθώς άλλοι του τάζουν «ουρί του Παραδείσου και πιλάφια» και άλλοι την επουράνια βασιλεία και τη δευτέρα παρουσία - μετά προφανώς την πυρηνική καταστροφή, ως προλέγει ο βιβλικός Αρμαγεδδών.

Στην πορεία προς τις εκλογές και πέρα από τη διαμάχη για το «ποιος πρέπει να κρατάει τη σημαία», άλλο ένα στοιχείο του κληρικαλισμού έρχεται στον «αφρό» για να διχάσει και να φανατίσει το χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Δεν είναι τυχαία η πολιτική συγκυρία, ούτε η προσπάθεια να σκεπαστούν τα σκάνδαλα με την απόσπαση της προσοχής προς μεταφυσικές αναζητήσεις, αφήνοντας απέξω τη διανομή των επίγειων αγαθών. Πρόσφατα άλλωστε, η τηλεόραση δεν παρέλειψε να παρουσιάσει ένα ομοίωμα «αγίου» σε γιγάντιο μέγεθος που αποτελεί «κράχτη» και... μαγνήτη ευρωνομισμάτων σ' ένα μοναστηράκι. Οπου δύο καντηλανάφτες δηλώνουν ανερυθρίαστα, ότι όσα κέρματα ακουμπάνε οι «πραγματικοί» πιστοί στο ομοίωμα δεν πέφτουν, ενώ οι άπιστοι, τα βλέπουν... τα δικά τους, να πέφτουν στο δάπεδο.

Γι' αυτά τα παράσιτα που εκμεταλλεύονται «θαύματα» και υπόσχονται ουρανούς, ο Κεφαλονίτης αφορεσμένος Ανδρέας Λασκαράτος έγραφε σ' ένα από τα πεζά του κείμενα με τίτλο «Ιδού ο άνθρωπος»: