Μια διχάλα, μια σφεντόνα στα χέρια των παιδιών με τα λαμπερά ολόμαυρα σαν το κάρβουνο μάτια, που πέφτουν νεκρά στην άγρια ανθρωποσφαγή.
Μια διχάλα, ως στόχαστρο, μια σφεντόνα, μια πέτρα. Και απέναντί τους ερπυστριοφόρα θηρία, διόπτρες κατόπτευσης με υπέρυθρες ακτίνες για να σκοτώνουν και στο σκοτάδι.
Μια σφεντόνα, μια διχάλα δέντρου, μια πέτρα στα χέρια των φτωχόπαιδων της Παλαιστίνης, μια διχάλα στο σχήμα V (βε), που σημειωτικά χαρακτηρίζει έναν άνισο απελπισμένο αγώνα, ένα V που θα μπορούσε να σημαίνει το σήμα της νίκης, αν δεν είχε κακοπάθει προηγούμενα, ως σημείο αναφοράς από το ιταλικό «Φάτσιο», τον χιτλερικό ναζισμό, αλλά και τον βρετανικό ιμπεριαλισμό, στα χρόνια της θαλασσοκρατορίας.
Σ'αυτό το σταυροδρόμι πολιτισμών και θρησκειών, αίμα και χαλασμός. Νεκρά παιδιά-νεκρά πουλιά, στα δόκανα των συρματοπλεγμάτων. Λαός της προσφυγιάς στο χώμα του, στη δίνη ξένων εντολών και δολερών «συστάσεων». Κι ο μπεζαχτάς των ισχυρών μετράει και μετράει, το αίμα των λαών, στα σκοτεινά, τα άδυτα των χρηματιστηρίων.