Οι πιστωτικές ή «διδακτικές» μονάδες είναι ένα σύστημα μπακαλίστικης αποτίμησης των σπουδών σε νούμερα, κοινό για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που συμμετέχουν στη διαδικασία της Μπολόνια και αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Μακριά από την ουσία, την επιστημονική επάρκεια και το περιεχόμενο ενός μαθήματος ή ενός προγράμματος σπουδών, όλα ισοπεδώνονται και μεταφράζονται σε ένα μάτσο αριθμούς. Ο κανόνας του συστήματος λέει ότι 60 «ακαδημαϊκές μονάδες» αποτελούν το φόρτο εργασίας ενός φοιτητή πλήρους φοίτησης κατά τη διάρκεια ενός ακαδημαϊκού έτους. Ως φόρτος εργασίας νοείται ο χρόνος που καταναλώνει ο φοιτητής για να παρακολουθεί τις διαλέξεις των μαθημάτων, να μελετά, να προετοιμάζει εργασίες, να προετοιμάζεται και να συμμετέχει στις εξετάσεις, σε πρακτικές ασκήσεις (όταν αυτές απαιτούνται) κλπ. Επειδή όμως αυτές οι ώρες εργασίας δεν μπορούν να επαληθευτούν, συνήθως οι μονάδες επιμερίζονται στα μαθήματα και ο φοιτητής «περνώντας» ένα μάθημα ή μια δέσμη μαθημάτων αποκτά και τον αντίστοιχο αριθμό μονάδων (60 μονάδες το έτος).

Στο πλαίσιο της διαδικασίας της Μπολόνια, αποφασίστηκε το σύστημα αυτό να λειτουργεί όχι μόνο ως βάση σύγκρισης διαφορετικών σπουδών, αλλά και ως βάση συσσώρευσης μονάδων. Ετσι όμως ο κάθε φοιτητής κι απόφοιτος, θα αναγκαστεί να επιδοθεί σε ένα κυνήγι όλο και περισσότερων μονάδων, προκειμένου να πιστοποιεί έναν αυξημένο αριθμό προσόντων. Δηλαδή, δε θα μετράει αν είναι δικηγόρος, οικονομολόγος, φυσικός, με βάση ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα σπουδών που θα τον καθιστά επιστήμονα, αλλά θα μετράει το πόσες μονάδες συγκεντρώνει στον ατομικό του φάκελο.

Για το σκοπό της «συσσώρευσης», έχει προταθεί εξάλλου, να μπορούν να παρέχουν πιστωτικές μονάδες κάθε είδους εκπαιδευτικά ιδρύματα κι όχι μόνο τα πανεπιστήμια, δηλαδή, να δίνουν μονάδες και τα κέντρα ξένων γλωσσών, τα ινστιτούτα κατάρτισης, οι φορείς που διοργανώνουν πάσης φύσεως σεμινάρια κλπ. Ετσι, η λεγόμενη διά βίου εκπαίδευση, θα εξελιχθεί σε μια διαδικασία διά βίου συλλογής πιστωτικών μονάδων και σ' αυτή την κούρσα, αυτοί που θα καταφέρνουν να συγκεντρώσουν περισσότερες μονάδες θα είναι αυτοί που θα έχουν να πληρώνουν από δω κι από κει, στα διάφορα ιδιωτικά κέντρα κι εκπαιδευτήρια, για να μαζεύουν δεξιότητες και μονάδες.

Παράλληλα, οι πιστωτικές μονάδες μπορούν να λειτουργήσουν κι ως μοχλός για τη διάσπαση των σπουδών στα ίδια τα ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης. Θα είναι δυνατόν, να αναγνωρίζεται ως αριθμός μονάδων μόνο ένα τμήμα των σπουδών (π.χ. ένα έτος, 60 μονάδες) σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο και στη συνέχεια ένας αριθμός μονάδων σε άλλο αντικείμενο κ.ο.κ. Ετσι, οι 240 μονάδες που αντιστοιχούν σε ένα τετράχρονο πτυχίο μπορεί να είναι για παράδειγμα ισότιμες με την παρακολούθηση μόνο του πρώτου έτους σε τέσσερις εντελώς διαφορετικές σχολές ή με την παρακολούθηση δυο χρόνων σε ένα πανεπιστήμιο, ενός χρόνου σε ένα ΙΕΚ και ενός ετήσιου σεμιναρίου μιας εταιρείας! Αλήθεια, τι είδους επιστήμονας θα είναι ένας τέτοιος απόφοιτος;