Μετράω με το πατριδογνωμόνιο τις γωνίες της πατρίδας κι όλο φυτρώνει στη σκιά κι από ένας κουστουμαρισμένος δωσίλογος, ένας κουίσλινγκ της μεταμοντέρνας εκδοχής. Κάθε μισή μαύρη μοίρα κι ένας μαυραγορίτης που στις μέρες μας μπορεί να είναι και... οικονομολόγος - χρηματιστής - «ντίλερ». Ολα γίνονται φανερά και... νόμιμα. Οπως τα κατάφερνε κι ο καγκελάριος το '36, ο Αδόλφος, με την άδεια της Βουλής, τότε, με λαϊκή συναίνεση και ευρωπαϊκή προοπτική. Αλλά ο ναζισμός δεν έχει πατρίδα. Τάξη έχει. Τώρα Νέα Τάξη.

Το Σύνταγμα της Ευρώπης χτίζει σιγά σιγά και με τους λαούς κλεισμένους έξω από τα τείχη, ανεπαισθήτως που θα 'λεγε κι ο ποιητής, όλο εκείνο το οικοδόμημα ενός συνεταιρικού Ράιχ που θα επιτρέψει στη λευκή - αρία - ταξική ολιγαρχία να συντρίψει πρώτα στο εσωτερικό της ΕΕ και ύστερα όπου Γης, τον εχθρό λαό. Ολοι βλέπουν, όλοι ξέρουν πως η κατοχύρωση του «δικαιώματος του επιχειρείν» θα προηγείται πλέον κάθε άλλου δικαιώματος. Οι δούλοι - πολίτες θα φοράνε αντί για χαλκά στο πόδι, μικροτσίπ βιομετρικών δεδομένων στα ατομικά ταξιδιωτικά τους έγγραφα. Οι διαδηλώσεις για το ψωμί, τη σύνταξη, το σχολείο θα χαρακτηρίζονται «τρομοκρατικές» ενέργειες. Οι ευρωφασίστες θα στέλνουν στρατό στις χώρες - περιοχές τσιφλίκια τους να καταστέλλουν «δημοκρατικά» τους ταραξίες.

Τα κόμματα που αντιδρούν στην οικοδόμηση του συναινετικού και οικειοθελούς νεοταξικού ολοκληρωτισμού θα τίθενται «συνταγματικώς» εκτός νόμου.

Ομως τα παιδιά που μας περίμεναν έξω από το Συμβούλιο της Ευρώπης, παιδιά από τη Λετονία που ζουν την «ευρωπαϊκή ολοκληρωτική δημοκρατία» στο πετσί τους στερούμενα όλων των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων τους, ξέρουν να διαβάζουν τις μέρες του '36 στα 2003. Την άλλη Κυριακή θα δούμε αυτή τη φριχτή εμπειρία της ευρωπαϊκής τους πορείας...