Η Μαριέτα Γιαννάκου στη σχετική συνεδρίαση της Βουλής προχτές, σε ερώτησή μου περί δημοψηφίσματος ήταν ειλικρινέστερη και περιγραφικότερη: «Εδώ εμείς, με γραμματείς και χιλιάδες κείμενα και δεν πολυξέρουμε την ΕΜΣ. Ο λαός είναι αδύνατον να ενημερωθεί και να καταλάβει. Οπότε είναι πιθανόν να πει όχι...». Δηλαδή, το δυσπρόσιτο των εννοιών θα κάνει την ευρωπαϊκή φυλακή πιο ευχάριστη κατά το ...μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Τα δημοψηφίσματα είναι εργαλείο, λοιπόν, χειραγώγησης των μαζών στα χέρια μιας αριστοκρατίας της γνώσης. Οι γραφειοκράτες θριαμβεύουν όπως οι σουπιές Βρυξελλών... Το δημοψήφισμα σκοτώνει το δήμο, γίνεται δημο-ψόφισμα.

Σύμφωνα με το άρθρο 2c της Συνθήκης το Εθνικό μας Κοινοβούλιο οφείλει να υποτάσσεται στην ΕΕ όποτε κι εάν αυτή ενεργεί πρώτη! (εξαιρετικώς αφιερωμένο στους αριστερούς που καμώνονται ότι το άρθρο 16 θα σώσει το δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης Παιδείας).

Στο 8c η Βουλή υποβαθμίζεται ακόμη περισσότερο, αφού η άσκηση της λαϊκής εθνικής κυριαρχίας τίθεται υπό την αίρεση της ...«καλής λειτουργίας της ΕΕ»!... (η πρακτική μετάφραση είναι ότι η ψήφος του λαού λογαριάζεται μόνον όταν βολεύει την ΕΕ, αλλιώς αχρηστεύεται με πληθώρα θεσμικών εργαλείων).

Το αποκορύφωμα, όμως, σύντροφοι, είναι κατά τη γνώμη μου το άρθρο 69e σε συνδυασμό με το 61i. Πάρτε βαθιά δημοκρατική αναπνοή και χωνέψτε αυτό το συνδυασμό ευκολότερα από το μυστικό συνδυασμό της γιουροβίζιον, αν μπορείτε.

Και τι θα μας κάνουν; Μήπως μείνετε με την εντύπωση ότι τουλάχιστον εντός Ελλάδας θα είμαστε ασφαλείς; Λάθος. Η ΕΕ με το άλλο άρθρο (61i) επεμβαίνει στις δικαιοδοσίες των κρατών - μελών «για να διατηρήσει το νόμο και την τάξη». Κάθε σχόλιο περιττεύει. Μια κραυγή, μια γροθιά, μια υπογραφή: Δημοψήφισμα τώρα. Οχι στην υποταγή. Οχι στη σύγχρονη κατοχή.