Η σκέψη (;) είναι βρετανική. Και διατυπώνεται ως εξής: Ιερό δικαίωμα η εργασία. Ιερότερο η επιχείρηση. Πανίερο όμως το opt out. Δηλαδή η συμφωνία εργοδότη - εργαζόμενου που μπορεί να τινάζει στον αέρα όλες τις προηγούμενες ...ιερότητες και να συμφωνούν αφεντικό και δούλος ότι ο δεύτερος θα πεθαίνει όπως γουστάρει αλλά στη δούλεψη του πρώτου. Ιερή συμφωνία μεταξύ των μερών.

Οι μάνατζερ του θανάτου δηλαδή δουλεύουν λιγότερο που πληρώνονται με εκατομμύρια ευρώ ετησίως; Οχι. Αλλωστε αυτοί επεξεργάστηκαν το opt out. Γιατί θα χρεώνουν στο αφεντικό και τις δημόσιες σχέσεις, τα γεύματα τα βράδια, τα τριήμερα γνωριμίας ενόψει υπογραφής συμβολαίων, ως ...εργασία. Μια τέτοια δουλειά απαιτεί συνεχές εξαντλητικό ωράριο γιατί κι η γκόμενα χρεώνεται στο ψυχολογικό ριλάξ του εκμεταλλευτή ανθρωπίνων πόρων. Δουλειά. Οπως λέμε ή ταν ή επί τας; Αλλαξε ο κόσμος, λένε οι προοδευτικάριοι. Τώρα το δίλημμα το βάζει η Αγορά και είναι σαφές: `Η ταν ή επί την πουτάν!...

Είναι το ίδιο ιδεολογικό μπορντέλο που εκκολάπτει αξιώματα αυτού του τύπου. Που νοιάζεται για τη δημόσια υγεία, το παθητικό κάπνισμα, τους μετανάστες σε οργανωμένα υγιεινά Γκουαντάναμο με ροκοκό κάγκελα και μπαρόκ δεσμοφύλακες.

Γιατί αλλιώς θα ακούγονται παράξενα κάτι κομμουνιστές σαν τους Ελληνες που επιμένουν για 35ωρο, πενθήμερο, εφτάωρο. Και στις ευρωεκλογές, οι προοδευτικάριοι θα διατείνονται ότι αυτό το μπορντέλο μπορεί να κάνει καλύτερες τιμές στη δουλεία και το 65ωρο να πέσει στις 60!!! Γιατί θα τολμάνε να κατεβαίνουν στα πεζοδρόμια κατά της ακρίβειας, ωσάν σε λιτανεία με χορηγό το αφεντικό, συνδικαλιστές που θεώρησαν επαρκή για ειρήνη την αύξηση 0,77 ευρώ / ημέρα.

Είναι πόλεμος. Καθολικός. Είναι εξέγερση που άρχισε. Κι ας αφρίζει ο κύριος Χ. Γ. (κρίμα για το τσουβάλιασμα της διανόησης με τον ταξικό φανατισμό ενός ιδιότυπου θρησκευτικού μακιαβελισμού ενός Γιανναρά) από το φόβο της ανυπακοής στην κατάπτυστη ναζιστική έννομη τάξη της Ευρώπης τους. Opt out... Οπως λέμε ούξου ρε!...