Ο κ. Γιαννίτσης, αφού πρώτα εξήγγειλε την κατάργηση του 8ωρου και γενικότερα την κατάργηση του... 20ού αιώνα (αφού με τα μέτρα του ο κόσμος της εργατιάς γυρίζει πίσω στο 19ο αιώνα και βάλε), κατόπιν έστειλε και μια πρόταση «διαλόγου».

Ο κ. Παπαδόπουλος, αφού πρώτα αποφάσισε και εξήγγειλε 200 (!) μέτρα για την, μετά τιμών, τέλεση της ευθανασίας του δημόσιου συστήματος Υγείας, κατόπιν δήλωσε έτοιμος για «διάλογο», στο πλαίσιο του οποίου δεν αποκλείει - όπως λέει - να αλλάξει όλες τις αποφάσεις του, εκτός όμως από εκείνες τις 200... που οδηγούν τους μεν ασθενείς βορά στους εμπόρους της Υγείας, τα δε νοσοκομεία στους «μάνατζερ».

Ανάλογη είναι η τακτική της κας Β.Παπανδρέου, η οποία επίσης πρόσθεσε το κερασάκι του «διαλόγου» και στο δικό της «μεταρρυθμιστικό» οίστρο (βλέπε αντιδραστικοποίηση του συστήματος δημόσιας διοίκησης), αλλά και του κ. Παπουτσή, που έσπευσε να καλέσει σε «διάλογο» τους ναυτεργάτες, τους οποίους προηγουμένως προσφέρει ως έδεσμα για τα δόντια των μεγαλοκαρχαριών - εφοπλιστών.

Ετσι, σύμφωνα με την τρέχουσα κυβερνητική μεθοδολογία, το πρόγραμμα έναντι των λαϊκών στρωμάτων έχει ως εξής: Πρώτα τους «εντοπίζουμε», αυτομάτως τους «καθαρίζουμε» και μετά πιάνουμε και μια συζητησούλα μαζί τους για να τους πείσουμε τι «ωραίο» ήταν αυτό που τους κάναμε!

Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να συμβεί, θέτει σε εφαρμογή την τακτική των «Δούρειων Ιππων».

Σε κάθε περίπτωση η αντιλαϊκή επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη και που εκδηλώθηκε κατακαλόκαιρο, ώστε να έχει απαλλαγεί η κυβέρνηση από την παρουσία των εργαζομένων (άλλη μια απόδειξη της διάθεσης της κυβέρνησης να... «συνδιαλλαγεί» με τα λαϊκά στρώματα), δηλώνει ότι οι κυβερνώντες βιάζονται να εφαρμόσουν το «κι από Αύγουστο - χειμώνας» πάνω στις πλάτες του λαού.

Γι' αυτό και η απάντηση του λαού στις προσκλήσεις «διαλόγου» δεν μπορεί να είναι παρά η ασυζητητί απόρριψη και της πολιτικής της κυβέρνησης και των προσχημάτων με τα οποία επιχειρεί να την προωθήσει.