Ο «τέως», σε μια προσπάθεια να συγκινήσει τους λίγους εναπομείναντες «δικούς» του και να πείσει για το «δίκιο» του τους υπάρχοντες αφελείς, εμφανίζεται, «κλαίων και θρηνών» στα ΜΜΕ, να παρακαλεί: «Δώστε πίσω το σπίτι μου». Η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη τα αντιμοναρχικά αισθήματα και τις δημοκρατικές πεποιθήσεις του λαού μας, εμφανίζεται δημοσίως - μέχρι στιγμής, διότι ουδείς γνωρίζει «τι τεύξεται η επιούσα» - «άσπλαχνη και σκληρή» να δηλώνει, διά στόματος πρωθυπουργού, ότι δε διαπραγματεύεται με τον έκπτωτο βασιλιά. (Ετσι έλεγε κι ο σχωρεμένος ο Α. Παπανδρέου, έτσι έλεγε κι ο Κ. Μητσοτάκης, όμως, όχι μόνο διαπραγματεύτηκαν μαζί του, αλλά τα «είχαν βρει» κιόλας. Και κανείς δεν ξέρει αν τα «βρήκαν» μόνο σε ό,τι αφορά στην περιουσία ή και σε άλλα...).

Η κυβέρνηση «παίζει» εκ του ασφαλούς με το θέμα του Γλύξμπουργκ. Διότι: Αν μεν καταφέρει να τελειώσει τη «δουλιά» χωρίς να φανεί ότι διαπραγματεύεται μαζί του, θα κερδίσει τις εντυπώσεις, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δε θέλει «αλισβερίσια» και «δούναι λαβείν» με τον «τέως». Αλλά κι αν ακόμα διαπραγματευτεί μαζί του - είτε εξ ιδίας βουλήσεως, είτε λόγω πιέσεων από τη ΝΔ και την ΕΕ - και καταλήξουν, από κοινού, σε μια λύση για την περιουσία, θα βγει και θα πει: «Δώσαμε κάτι για να τον ξεφορτωθούμε για πάντα από το κεφάλι μας». Είναι «μανούλες» σε τέτοιες «ντρίπλες» οι κυβερνώντες. Εδώ θέλησαν να παρουσιάσουν σαν «νίκη» την απαράδεκτη και προκλητική απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου υπέρ του Γλύξμπουργκ, σ' αυτό θα «κωλώσουν»;