Μέρος του λεγόμενου «ήπιου» ιμπεριαλισμού είναι και η προπαγάνδα του τρόπου ζωής. Αναρίθμητες οι μορφές, που μπορεί να χρησιμοποιήσει, έτσι που να περνά η κυρίαρχη ιδεολογία, όχι μόνο στην κοινωνική συνείδηση, αλλά στις πιο απόκρυφες πλευρές της κοινωνικής ψυχολογίας. Κάνοντας, λοιπόν, κατάχρηση αυτής της μεθόδου, και τα ελληνικά ΜΜΕ μάς συνήθισαν πλέον, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, να μας δείχνουν τον εκάστοτε Πρόεδρο των ΗΠΑ να διαβάζει παραμύθια σε κάποια παιδιά (μάλλον των διοικητικών υπαλλήλων του Λευκού Οίκου). Η φετινή σκηνοθεσία ήταν πάλι αρκετά επιτυχημένη και η τρυφερότητα έφτασε στην κορύφωση, με την «τυχαία» επίσκεψη του χνουδωτού μικρού σκύλου. Ολα φροντισμένα στην εντέλεια...

Την ίδια ώρα, πάνω σε κάτι άλλα παιδιά, στην Παλαιστίνη, που τους έχουν γκρεμίσει τα σπίτια, δολοφονήσει τους γονείς ή άλλους συγγενείς και τους έχουν μείνει μόνον τα κορμάκια τους για ασπίδες, ο ισραηλινός στρατός με αμερικάνικα όπλα «μαθαίνει σημάδι» στα κεφαλάκια τους... Και αυτό είναι πραγματικό. Δεν είναι παραμύθι, ούτε στημένη εικόνα για να περάσει μέχρι το ασυνείδητο.

Την ίδια ώρα, κάτι άλλα παιδιά (πολλές χιλιάδες), στο Ιράκ, πεθαίνουν από την πείνα, ή από απλές αρρώστιες, επειδή το εμπάργκο, που έχει επιβάλει ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ, δεν επιτρέπει ούτε τα στοιχειώδη φάρμακα να περάσουν τα σύνορα της χώρας. Πολλά απ' αυτά τα παιδιά έχουν μείνει σακάτικα από τον προηγούμενο πόλεμο. Αλλα μπορεί οι γονείς τους, να μην τα δουν ποτέ να μεγαλώνουν, γιατί ο «τρυφερός» Τζ. Μπους ετοιμάζεται να βομβαρδίσει, για άλλη μια φορά, τη χώρα τους. Και αυτό είναι πραγματικό...

Στο Αφγανιστάν, κάτι άλλα παιδιά ζυμώνουν χώμα και φτιάχνουν με αυτό χορτόπιτες να φάνε. Αλλα, λίγο πιο χορτάτα, μαθαίνουν την τέχνη παραγωγής της ηρωίνης και της κοκαΐνης για να μπορούν να ζήσουν στον κόσμο της «ελευθερίας», που τους έφεραν οι δολοφονικοί βομβαρδισμοί και τους εμπεδώνει τώρα ο ΝΑΤΟικός στρατός κατοχής. Ταυτόχρονα, φυσικά, τα παιδιά του Αφγανιστάν κοιτάνε κλεφτά, ακόμα, πού και πού στο ουρανό, μπας και φάνε καμιά «αδέσποτη» βόμβα από αμερικάνικο περαστικό αεροπλάνο, όπως εκείνοι οι δεκάδες προσκεκλημένοι στο γάμο... Επίσης, τρέμουν το παιχνίδι στην αλάνα, μην τυχόν και οι Αμερικάνοι πεζοναύτες θελήσουν να δοκιμάσουν τίποτα καινούριες σφαίρες απάνω τους, όπως στα τέσσερα θύματα της περασμένης βδομάδας. Και αυτό είναι πραγματικό...

Αναρίθμητες οι πραγματικότητες του ιμπεριαλισμού και γι' αυτό είναι πολλά και τα παραμύθια. Χρειάζονται τη στημένη εικόνα, όχι μόνο για να κρύψουν τα εγκλήματά τους, αλλά για να μπορούν να τα συνεχίζουν ανενόχλητοι. Χρειάζονται, όχι μόνον τη συνενοχή (που τη βρίσκουν στους ομοίους τους), αλλά και την παθητικότητα των λαών. Εκεί βρίσκεται το δυνατό - αδύνατο σημείο τους. Η στάση των λαϊκών μαζών. Η αποκάλυψη και η μαζική αντίσταση τούς χαλάει τα σχέδια. Τους κόβει την ανάσα της διαιώνισης. Διαμορφώνει συσχετισμούς για τη συνολική ανατροπή τους. Και αυτό είναι πραγματικό...