«
Ηταν μια ανορθόλογη απόφαση μιας ειδικής - ιδιόμορφης ηγεσίας, που σ' αυτήν τη φάση κατέχει τη διοίκηση των ΗΠΑ...». Η πλειοψηφία των αναλυτών σχολιαστών, που περνούν από τις τηλεοράσεις, ή γράφουν στις εφημερίδες, ξεπερνούν κάπως έτσι το πρόβλημα του πολέμου. Δηλαδή, με άλλα, πιο απλά, λόγια, η πολύ παλιά συνταγή του «παρανοϊκού» προσώπου έρχεται, για άλλη μια φορά, να «ρίξει μπάζα» και να σκεπάσει το χαρακτήρα του συστήματος, που γεννάει αντικειμενικά τους πολέμους. Σαν να μη συγκρούονται συμφέροντα ξεχωριστών τάξεων, αλλά και ιδιαίτερα συμφέροντα στο εσωτερικό των τάξεων, αλλά μόνο «λογικές ή παράλογες» αποφάσεις.
Το αν η απόφαση ήταν ανορθόλογη, ή όχι, κρίνεται από τα συμφέροντα, που καλείται να εξυπηρετήσει. Και εδώ είναι το ζήτημα. Τα συμφέροντα των εταιριών πετρελαίου και της πολεμικής βιομηχανίας, που συνδέονται άμεσα και με τα πρόσωπα της τωρινής διοίκησης των ΗΠΑ, εξυπηρετούνται ή όχι από τον πόλεμο; Επίσης, τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των μονοπωλίων των ΗΠΑ, συνολικά, εξυπηρετούνται ή όχι από τη μελλοντική κατοχή της γης του Ιράκ;
Ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπους συνδέεται άμεσα με πετρελαϊκές εταιρίες του ΤΕΞΑΣ. Ο αντιπρόεδρος Μ. Τσέινι ήταν διευθυντής στη «Χαλιμπέρτον». Η σύζυγός του μετέχει στη διοίκηση της εταιρίας πολεμικής βιομηχανίας «Λόκχιντ Μάρτιν». Ο Π. Γούλφοβιτς συνδέεται με την εταιρία πολεμικής βιομηχανίας «Νόρθορπ»... Είναι μακρύς αυτός ο κατάλογος, που δεν είναι μυστικός, αλλά σε γνώση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Αρα, αμέσως συμπεραίνονται και τα κίνητρα εκείνων που πρωταγωνίστησαν στην απόφαση της εισβολής στο Ιράκ και σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με τον «ανορθολογισμό» ή τις «ιδιομορφίες» των προσώπων...
Οσον αφορά στα γεωστρατηγικά συμφέροντα του συνόλου των μονοπωλίων, μοιάζει λίγο «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;», αφού όλοι ξέρουν το πόσο σημαντική είναι η περιοχή του Ιράκ για τον έλεγχο - επιβολή σε ολόκληρη την περιοχή. Για παράδειγμα, και να μην επιτεθούν άμεσα στη Συρία, όπως την απειλούν, θα έχουν τη δυνατότητα ακόμα και την ανάπτυξή της να καθορίζουν μέσω του ελέγχου των νερών του Τίγρη και του Ευφράτη...
Υπάρχουν, βέβαια, και εκείνοι, που ονομάζουν «ανορθόλογη» την απόφαση, γιατί, όπως ισχυρίζονται, μπορούσαν να γίνουν όλα και να εξυπηρετηθούν τα ίδια ή ανάλογα συμφέροντα, είτε με «νόμιμο» πόλεμο με απόφαση του ΟΗΕ, είτε «ειρηνικά» μετατρέποντας μιαν ανεξάρτητη χώρα σε προτεκτοράτο του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Αυτοί είναι ολοφάνερο πως νιώθουν «να τους πρόλαβε» με τον πόλεμο ο Τζ. Μπους και φοβούνται πως μένουν έξω από τη λεία. Αυτά είναι, κύρια, τα λεγόμενα ευρωπαϊκά συμφέροντα, χωρίς να αποκλείει κανείς τέτοια αντιτιθέμενα συμφέροντα ακόμα και στο εσωτερικό των ίδιων των αμερικάνικων μονοπωλίων. Γι' αυτό και, ήδη, έχει αρχίσει η φαγωμάρα για τη λεγόμενη ανοικοδόμηση, ακόμα και στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Ολοφάνερο πως «ζυγίζουν» τα μερίδια...
Συμπέρασμα: Ο «ανορθολογισμός» είναι ο ορθολογισμός του συστήματος, υπάρχει σαν συστατικό του στοιχείο και αυτό είναι ο εχθρός και ο δολοφόνος των λαών.
Παύλος ΑΛΕΠΗΣ
Feeds
