Η δίκη γύρω από την υπόθεση της παράδοσης του Κούρδου ηγέτη Α. Οτσαλάν από τις ελληνικές αρχές, δηλαδή από την κυβέρνηση Σημίτη, στους Τούρκους διώκτες του, το 1999, έρχεται με τρόπο πανηγυρικό να αποκαλύψει ότι η ελληνική κυβέρνηση έδρασε συνειδητά και με βάση οργανωμένο σχέδιο για την παράδοσή του. Ισως πει κάποιος ότι η διαπίστωση αυτή δεν είναι καινούρια, αφού ο κόσμος βοούσε, τότε που έγινε το ανοσιούργημα της παράδοσης στους διώκτες του και μάλιστα αφού προηγήθηκε παραπλάνησή του πως δήθεν θα του παρασχεθεί άσυλο.

Ετσι έχουν τα πράγματα, όμως αυτό που δίνει η ακροαματική διαδικασία είναι η επιβεβαίωση και η τεκμηρίωση της συγκεκριμένης εκτίμησης, ενώ παράλληλα αναδεικνύονται και άλλες πλευρές που δείχνουν τους πραγματικούς κατηγορούμενους. Οι μαρτυρίες και οι απολογίες δίνουν σε μεγάλο βαθμό την άκρη του νήματος για να ξετυλιχτεί το κουβάρι. Η κυβέρνηση ούτε προ τετελεσμένων βρέθηκε, ούτε εξαναγκάστηκε από τους Αμερικανούς. Εκανε ό,τι έκανε έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεών της. Μπήκε με τη θέλησή της σε ένα παιχνίδι που η τελευταία του πράξη, αυτή της παράδοσης, ήταν προσχεδιασμένη. Ηταν μια συνωμοσία, όπου συμμετείχαν υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης, μυστικές υπηρεσίες, στελέχη του κρατικού μηχανισμού και άλλοι κρατικοί και παρακρατικοί παράγοντες.

Αποκαλυπτική ως προς αυτό ήταν η χτεσινή απολογία στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο του απόστρατου αρχιπλοιάρχου Αντώνη Ναξάκη, που είπε ότι χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να παραδοθεί ο Κούρδος ηγέτης στους Τούρκους. Εξάλλου, η ίδια η εξέλιξη της δίκης έφερε στην επιφάνεια διάφορα επεισόδια που δείχνουν ότι όλα εξελίσσονταν βάσει σχεδίου με στόχο την παράδοση. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από το Ναϊρόμπι της Κένιας είχε προετοιμαστεί το Βουκουρέστι ως τόπος όπου θα γινόταν η παράδοση, πάντα με τη συμβολή των ελληνικών αρχών, αλλά τελικά εφαρμόστηκε το εναλλακτικό σενάριο του Ναϊρόμπι. Επίσης υπήρξαν και επιχειρήσεις αντιπερισπασμού περί δήθεν μεταφοράς του Α. Οτσαλάν στην Ολλανδία.

Ο «μεγάλος κατηγορούμενος», λοιπόν, κατά το «μεγάλος τραγουδιστής», που ήταν τότε το κωδικό όνομα του υπουργού Εξωτερικών Θ. Πάγκαλου, είναι η κυβέρνηση Σημίτη. Είναι η πολιτική της ενεργούς υπαγωγής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Το γεγονός αυτό, που τότε σοκάρισε τον ελληνικό λαό, σηματοδοτεί μια γενικότερη στάση στα πλαίσια της παγκόσμιας επιβολής του «δικαίου» της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Από τότε που παραδόθηκε ο Α. Οτσαλάν κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Υπήρξε η 11η Σεπτέμβρη του 2001, η κήρυξη από τους Αμερικανούς της παγκόσμιας «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας», στην οποία συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση, η θέσπιση τρομονόμων και άλλα, μέχρι που φθάσαμε στις μέρες αυτές στη συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υπό την Ελληνική Προεδρία, με τις ΗΠΑ περί δικαστικής συνδρομής, που προβλέπει την έκδοση ακόμα και πολιτών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Αλλωστε η περίπτωση Οτσαλάν φαίνεται ότι ήταν προπομπός.