Το «φαινόμενο... » | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Το «φαινόμενο... »

Ελα.., έλα.., έλα να δεις τι έκανες...». Κάπως έτσι, θυμίζουν το πολύ γνωστό ανέκδοτο όλοι εκείνοι, που τάχα παριστάνουν τους έκπληκτους για την εκλογή του Α. Σβαρτσενέγκερ στη θέση του κυβερνήτη της Καλιφόρνια. Αφού όλον αυτό τον καιρό, εξάντλησαν όλα τα μέσα, που υπήρχαν, για να τον «χώσουν» στην κυριολεξία στην κοινωνική συνείδηση, αμέσως μετά μιλούν, για «πολιτικό σεισμό», για «γροθιά στο πολιτικό κατεστημένο» και άλλα ανάλογα... Λες και είναι άγνωστος και στην προπαγάνδα ο οικονομικός νόμος, πως και η προσφορά καθορίζει τη ζήτηση, ή στο πιο παραδοσιακό ελληνικό «λέγε, λέγε το κοπέλι...».

Και τίποτα να μην ήταν γνωστό από το τουλάχιστον «παράξενο» βιογραφικό του καινούριου κυβερνήτη της Καλιφόρνια, αυτή η στάση, ιδιαίτερα των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης, που έδωσαν ουσιαστικά γραμμή «ανάλυσης και στοχασμού του φαινομένου» και στα άλλα ΜΜΕ παγκοσμίως, δημιουργεί, αν μη τι άλλο πολλά ερωτήματα...

Γιος αστυνομικού από ένα μικρό χωριό της Αυστρίας βρίσκεται ξαφνικά στα δεκάξι (!) του χρόνια ιδιοκτήτης - επιχειρηματίας γυμναστηρίου.
Στα δεκαεννιά του πηγαίνει με πρόσκληση του Γουάιντερ (προωθητή οργάνων γυμναστικής και «ειδικών» τροφών σε όλο τον κόσμο) στην Αμερική.
Μετατρέπεται για χρόνια στο πιο επιτυχημένο εργαλείο προώθησης αυτής της βιομηχανίας, αφού αντικατέστησε επιτυχώς, σαν «λευκό είδωλο του μπόντι - μπίλντιγκ» τον μέχρι τότε Σ. Ολιβα (φυγά από την Κούβα), που όμως είχε το «μειονέκτημα» να είναι μαύρος και στένευε αναγκαστικά την αγορά.
Η ίδια βιομηχανία τού άνοιξε τις πόρτες και στο Χόλιγουντ, για την προώθηση των προϊόντων της. Πείραμα που είχε ξαναδοκιμάσει η βιομηχανία και παλιότερα με τον Στιβ Ριβς να κάνει τον Ηρακλή.

Από εκεί και πέρα ανακατεύονται πλέον και άλλες μεγάλες εταιρίες και «εταιρίες»...

Μετατρέπεται πλέον σε σύμβολο του αμερικανικού ονείρου και φορέα ολόκληρου τρόπου ζωής, ειδικός «σύμβουλος» του Ρίγκαν.
Δασκαλεμένος από τους μηχανισμούς προπαγάνδας, μιλάει συχνά για το παραμύθι του αυτοδημιούργητου παιδιού που έφτασε ψηλά. Δεν κρύβει την κατάχρηση αναβολικών, που άλλωστε ίσως ευθύνονται για το γεγονός ότι πριν λίγα χρόνια είχε προβλήματα καρδιάς. Τώρα, βέβαια, τελευταία όλο και πιο σπάνια θυμάται τα αναβολικά...
Οπως, επίσης, βιάστηκε να διαψεύσει ότι παλιότερα δήλωνε πως θαύμαζε τη ρητορική του Χίτλερ...

Τον διάλεξαν τώρα και τον επέβαλαν σαν κυβερνήτη στη μέχρι πρόσφατα πλουσιότερη και τώρα καταχρεοκοπημένη πολιτεία των ΗΠΑ. Απλό «μαξιλάρι» για τη λαϊκή δυσαρέσκεια, που έχουν προκαλέσει οι ιδιωτικοποιήσεις και τα άλλα εγκλήματα του κεφαλαίου; `Η προοπτική για ακόμα παραπάνω; Εχει προηγηθεί το παράδειγμα του Ρ. Ρίγκαν, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο σαν όργανο στην ακόμα πιο αποφασιστική επίθεση του κεφαλαίου σε διεθνές επίπεδο. Σ' αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει πάντα και η εφαρμογή της μεθόδου «δοκιμή και λάθος». Να υποθέσουμε ότι εκεί βρισκόμαστε;

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ