Ποιος κερδίζει; Ισως, όχι μια χίλια τα εκατό υπόθεση εργασίας, αλλά αρκετά ασφαλής τρόπος σκέψης, όταν οι πραγματικές πληροφορίες περνούν με δυσκολία από τα «σημεία ελέγχου» συγκρουόμενων ίσως σκοπιμοτήτων. Πολλά τα ερωτήματα...

Ηταν χτύπημα της ΕΤΑ; Μα, η ΕΤΑ «χάνει», έρχεται αυθόρμητα η απάντηση. Φορτώνεται ένα μαζικό τυφλό χτύπημα, που στοίχισε τη ζωή δεκάδων αθώων. Χάνει δυνατότητες «συμμαχιών» μέσα στην ισπανική κοινή γνώμη, σε μια εποχή, μάλιστα, που τις χρειάζεται ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, με δεδομένο και το γεγονός ότι η πολιτική της πτέρυγα, το «Ερι Μπατασούνα», έχει τεθεί εκτός νόμου. Δε συνήθιζε, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, να κάνει τέτοια χτυπήματα. Χτυπούσε κυβερνητικούς αξιωματούχους, πρώην στελέχη του δικτάτορα Φράνκο κλπ. Πάντα προειδοποιούσε πριν εκδηλωθεί η επίθεσή της. Μέχρι αυτή τη στιγμή, δεν έχει αναλάβει καμιά ευθύνη, πράγμα που επίσης δε συνηθίζει. Ακόμα και αν τώρα κάποια μικροομάδα ισχυριστεί πως έδρασε για λογαριασμό της ΕΤΑ, η υπόθεση γίνεται ακόμα πιο πονηρή... Αρα, ερωτηματικό εδώ.

Η «Αλ Κάιντα»; Ποια είναι η «Αλ Κάιντα»; Ξέρουμε, γι' αυτήν και τη «δράση» της, ό,τι μας έχουν πει οι υποτιθέμενοι τωρινοί εχθροί της. Ταυτόχρονα, έχει αποδειχτεί πως είναι βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα τους και «νανουρισμένη» από τους ίδιους, μέχρι τουλάχιστον να ανδρωθεί. Ολα τα χτυπήματα, που της έχουν αποδοθεί από τρίτους, έχουν γίνει αφορμές για πολέμους και τις πιο σκληρές δολοφονικές ιμπεριαλιστικές επιθέσεις ενάντια σε λαούς (Αφγανιστάν, Ιράκ). Ταυτόχρονα, έδωσε και δίνει άλλοθι για συνολική επίθεση ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα και προσπάθεια στριμώγματος οποιουδήποτε αντιστέκεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Σαν το «πασπαρτού» του ιμπεριαλισμού, έρχεται και του ξεκλειδώνει δυνατότητες εκεί που έχουν δυσκολίες...

Με το σενάριο ΕΤΑ, κερδίζει το κόμμα της κυβέρνησης Αθνάρ παραμονή των εκλογών. Με το σενάριο «Αλ Κάιντα», χάνει κάποιες εντυπώσεις (έφερε τον πόλεμο του Ιράκ μέσα στην καρδιά της Μαδρίτης με τη συμμετοχή του στην κατοχή), κερδίζει κάποιες άλλες (ο κίνδυνος ήταν, τάχα, πάντα υπαρκτός για όλους, άρα δικαιολογημένη η συμμετοχή...).

Οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού κερδίζουν. Οι παρατρεχάμενοι του Μπους και του Μπλερ μοιάζουν να ρουφούν την εξέλιξη, όπως τραβάει το νερό το πολύ ξερό χώμα. Μάλιστα, καθόλου τυχαία και ίσως και με άλλες σκοπιμότητες πίσω από το κεφάλι, δεν αφήνουν την κυβέρνηση Αθνάρ να «κάνει παιχνίδι» τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές με το σενάριο μόνο της ΕΤΑ και με κάθε τρόπο σπρώχνουν, στην κυριολεξία, την εκδοχή «Αλ Κάιντα»... Από κοντά και οι άλλοι Eυρωπαίοι του εκμεταλλευτικού συστήματος, που βρήκαν άλλη μιαν αφορμή, να τρομάξουν τους λαούς και να τους βάλουν να καταπιούν, σε συνθήκες μαζικού τρόμου, τα ακόμα πιο αντιλαϊκά τους μέτρα.