Για «διαστροφή της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ», σχετικά με τη θεσμοθέτηση του λεγόμενου ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, εγκαλεί η χτεσινή «Αυγή» το ΚΚΕ και το «Ριζοσπάστη», από το κύριο άρθρο της. Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να κατηγορεί το ΚΚΕ για σύμπλευση με με τη ΝΔ (!)και το ΠΑΣΟΚ (!) και αφού αναλώνεται στα περί «ενότητας», καταλήγει στο προσφιλές της συμπέρασμα, ότι η τακτική του ΚΚΕ απέναντι στο ΣΥΝ «στην πράξη εξυπηρετεί μόνο τους κοινωνικούς αντιπάλους των εργαζομένων». Παρεμπιπτόντως, οι «κοινωνικοί εταίροι», με τους οποίους ο ΣΥΝ αρέσκεται να συζητά στα τραπέζια του διαλόγου, για χάρη της αντι-ΚΚΕ δημαγωγίας, βαφτίζονται από την «Αυγή» «κοινωνικοί αντίπαλοι των εργαζομένων».

Επί της ουσίας. Για ποια «διαστροφή» κάνει λόγο η «Αυγή»; Μήπως το νομοσχέδιο δεν προβλέπει τη χορήγηση επιδόματος στο αστρονομικό ύψος των ...247 ευρώ για όσους η κυρίαρχη πολιτική χτυπάει με τον πιο βάρβαρο τρόπο; Μήπως ανάμεσα στις προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος δεν είναι η πλήρης συμμόρφωση με τους όρους που θέτει ο «αρμόδιος φορέας» και οι οποίοι περιορίζονται υποχρεωτικά στο να δεχτεί ο δικαιούχος σε έξι μήνες την ημιαπασχόληση, τα προγράμματα κατάρτισης, ακόμα και την απασχόληση σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις; Ο,τι δηλαδή προβλέπουν τα προγράμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια των «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση», που στόχο έχουν να αποχαρακτηρίσουν τους ανέργους, έστω κι αν «απασχολούνται» περιοδικά με μισθούς πείνας και σε συνθήκες γαλέρας!

Και πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό, αν όχι σαν προσπάθεια εξωραϊσμού του συστήματος; Αφού, επί της ουσίας, η πρόταση επιχειρεί να φτιασιδώσει τις άθλιες συνέπειες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας - με κόστος μόλις 247 ευρώ (!) - και να οδηγήσει τα πιο εξαθλιωμένα τμήματά της στην αγκαλιά των «διεξόδων» που προτείνονται από την ΕΕ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και στις οποίες υπερθεματίζει με την πρότασή του ο ΣΥΝ;

Ενα πράγμα είναι ξεκάθαρο: ότι ο ΣΥΝ έχει επωμιστεί ένα βαρύ και διπλό φορτίο. Από τη μια, να εκτονώνει τη λαϊκή αντίδραση, προτείνοντας διαχειριστικές λύσεις στα αδιέξοδα που αναπόφευκτα γεννάει η κυρίαρχη πολιτική, αποπροσανατολίζοντας έτσι το κίνημα από τον πραγματικό του εχθρό, που δεν είναι άλλος από το κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του. Και, από την άλλη, να δημαγωγεί σε βάρος του ΚΚΕ και των συνεπών ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, προσφέροντας χείρα βοηθείας στους κοινωνικούς και πολιτικούς του εταίρους, που σε καμιά περίπτωση δε θέλουν να αμφισβητηθούν από τους εργαζόμενους τα ιερά και τα όσια του συστήματος που υπηρετούν.

Αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, ο ΣΥΝ και η «Αυγή» μάλλον θα έπρεπε να χαίρονται που το ΚΚΕ προτάσσει στόχους πάλης τέτοιους, που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες όλων εκείνων, οι οποίοι σήμερα πλήττονται βάναυσα από τη φτώχεια που παράγει η κυρίαρχη πολιτική. Και θα έπρεπε να χαίρεται δυο φορές, που το ΠΑΜΕ αρνείται να διαδηλώσει την Πρωτομαγιά στο πλευρό εκείνων που διεκδίκησαν και πήραν πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση, η οποία βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη...