Το παιχνίδι που συνεχίζει να παίζεται στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών, με αφορμή τους εισακτέους στην ανώτατη εκπαίδευση, είναι πια παραπάνω κι από αισχρό! Από τη μια, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με τη βάση του «10», αφήνοντας δεκάδες χιλιάδες παιδιά εκτός εκπαίδευσης, βάζει τάξη στην ανώτατη εκπαίδευση. Ψέμα. Γιατί από τα 450 Τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ που υπάρχουν είναι ζήτημα αν χρειάζονται τα μισά. Τα περισσότερα από αυτά έχουν σοβαρά προβλήματα υποδομών, προσωπικού και, κυρίως, περιεχομένου σπουδών. Από τα περισσότερα Τμήματα, η προοπτική για τους αποφοίτους είναι μια θέση στις ουρές των ανέργων. Για παράδειγμα, υπάρχουν πέντε Τμήματα «Πολιτικής Επιστήμης» και «Δημόσιας Διοίκησης» σε διάφορα πανεπιστήμια, τα οποία δέχονται κάθε χρόνο πάνω από 1.000 φοιτητές! Τι να τους κάνουμε 1.000 αποφοίτους Πολιτικών Επιστημών κάθε χρόνο, πού να απασχοληθούν;

Το ψευτοεπιχείρημα της κυβέρνησης ότι δήθεν πρέπει να περνούν μόνο όσοι καταβάλλουν προσπάθεια και το αξίζουν, ακούγεται σαν ειρωνεία στα αυτιά των νέων, που μετά από πολύ κόπο και χρήμα βρίσκονται σε μια σχολή και συνειδητοποιούν ότι το πτυχίο δεν τους εξασφαλίζει δουλιά, δεν τους εξασφαλίζει καμιά προοπτική. Σε τι μπαίνει «τάξη», λοιπόν, με τη βάση του «10»; Το μόνο που εξασφαλίζεται είναι μεγαλύτερη πελατεία για τα τους ιδιώτες εμπόρους κατάρτισης, από τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που κόβονται.

Οσο για την «ορχήστρα» δημάρχων και νομαρχών... αυτοί πια έχουν ξεπεράσει κάθε όριο! Οδύρονται, γιατί, λέει, πέφτουν τα ενοίκια, κλείνουν καφετέριες και δέχεται πλήγμα η ανάπτυξη στις περιοχές όπου μειώνονται οι εισακτέοι! Δηλαδή, οι καφετέριες και οι γκαρσονιέρες συνιστούσαν ανάπτυξη για την περιοχή; Και τώρα που οι φοιτητές δε θα πληρώνουν 400 και 500 ευρώ μια γκαρσονιέρα αδικείται - η όποια - πόλη τους; Εμφανίστηκε τοπικός παράγοντας να δηλώνει σε ρεπορτάζ: «κάθε φοιτητής αφήνει στην πόλη κατά μέσο όρο 500 ευρώ το μήνα» και η μείωση εισακτέων σημαίνει μείωση εισοδήματος! Αλλά για τη μόρφωση και το περιεχόμενό της δε λένε κουβέντα. Για τα χάλια του εκπαιδευτικού συστήματος δε νοιάζονται.

Μη φανταστεί κανείς ότι οι φοιτητές που αναγκάζονται να ξενιτευτούν για να σπουδάσουν και να σκάνε 500 ευρώ και βάλε κάθε μήνα για να ζήσουν (όταν ο βασικός μισθός είναι 600 ευρώ) είναι παιδιά του Βαρδινογιάννη... Παιδιά εργατικών οικογενειών είναι στην πλειοψηφία τους, που σφίγγουν το ζωνάρι μέχρι εκεί που δεν παίρνει για να τα βγάλουν πέρα. Δεν ακούσαμε, όμως, κανέναν από τους γαλαζοπράσινους τοπάρχες, που κλαίγονται τώρα, να διαμαρτύρεται που δεν υπάρχουν φοιτητικές εστίες, που δεν εξασφαλίζεται στους φοιτητές δωρεάν σίτιση σε πανεπιστημιακές λέσχες, που δεν εξασφαλίζονται δωρεάν μετακινήσεις κτλ. για τους φοιτητές. Δεν ακούσαμε κανέναν τους να νοιάζεται για το τι θα κάνουν οι απόφοιτοι αυτών των επαρχιακών Τμημάτων που δεν έχουν καν επιστημονικό αντικείμενο. Γιατί, πολύ απλά, κι αυτοί εφαρμόζουν την ίδια πολιτική που ξεζουμίζει με κάθε τρόπο τον εργαζόμενο. Γι' αυτό και στις ερχόμενες εκλογές πρέπει να εισπράξουν το «μαύρισμα» που τους αξίζει.