Η τακτική τού «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης», βρίσκει την πλήρη καταξίωσή της στην εκλογική τακτική του δικομματισμού. Απειλούν και εκβιάζουν το λαό, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με διάφορα ψευτοδιλήμματα περί ακυβερνησίας, χάους και χίλια μύρια δεινά. Στόχος τους η υφαρπαγή, η κλοπή της λαϊκής συναίνεσης στα νέα αντιλαϊκά σχέδια, που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη έτοιμα και δεν τα ομολογούν σε όλη τους την έκταση γιατί φοβούνται την οργή του λαού. Δε θέλουν μόνο τη λαϊκή ψήφο αλλά επιδιώκουν να επενδύσουν και στις λαϊκές συνειδήσεις για τις μετά τις εκλογές εξελίξεις. Να ενσπείρουν τον τρόμο και να καταστείλουν εκ των προτέρων τις λαϊκές αγωνιστικές αντιστάσεις, που έτσι κι αλλιώς θα προκαλέσουν μετά από τις εκλογές με αυτά που σχεδιάζουν να εφαρμόσουν.

Ουσιαστικά, με όλα όσα διαλαλούν, με το κρυφτό που παίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλληλοκαταγγελλόμενοι για «κρυφές ατζέντες», με τους αστείους εκβιασμούς τους περί ακυβερνησίας και τον τρόμο που επιχειρούν να καλλιεργήσουν στο λαό, δείχνουν τόσο ποιες είναι οι στοχεύσεις τους, όσο και ποιοι είναι οι δικοί τους φόβοι, οι πραγματικοί φόβοι της άρχουσας τάξης. Γιατί μεγαλύτερα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων τούς πήραν χαμπάρι ότι συμπλέουν πολιτικά. Και όσο ανίσχυρη είναι η κυβέρνηση, όσο ανίσχυρη είναι η δήθεν αντιπολίτευση του άλλου κόμματος της πλουτοκρατίας, τόσο τα εμπόδια στα χειρότερα που έρχονται θα μεγαλώνουν, τόσο θα δυσκολεύονται να προωθούν τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις. Τόσο θα παίρνει δύναμη το λαϊκό κίνημα, θα απεγκλωβίζονται λαϊκές δυνάμεις από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, θα χειραφετείται ο λαός.

Αυτά φοβούνται. Γι' αυτό κινδυνολογούν. Και θέλουν τους φόβους τους να τους κάνουν «πιστεύω» αυτών που δεν έχουν τίποτα να χάσουν και τίποτα να φοβηθούν, εάν οι «φόβοι» της άρχουσας τάξης γίνουν πραγματικότητα και ο δικομματισμός βγει αδύναμος μέσα από την κάλπη, εάν το σύστημα διακυβέρνησης αποσταθεροποιηθεί και αποσταθεροποιηθούν οι αντιλαϊκές πολιτικές που παράγει. Εξάλλου, εάν πραγματικά είχαν φιλολαϊκές προθέσεις, τότε δε θα υπήρχε κανένας λόγος να κινδυνολογούν. Αν πραγματικά ήταν αποφασισμένοι να εφαρμόσουν μια πολιτική υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, δε θα έκαναν και τις διάφορες εξαγγελίες φτωχοκομείου. Διαπιστώνουν, όμως, ότι όλο και περισσότεροι από αυτούς που επί τόσα χρόνια εξαπατούν, δεν τρομάζουν πια, δε μασάνε τέτοια προπαγανδιστικά παραμύθια και αναζητούν άλλους δρόμους. Σ' αυτούς τους δρόμους συναντάνε το ΚΚΕ. Συναντάνε τις προτάσεις πραγματικής διεξόδου που κάνει με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων. Την πολιτική του Κόμματος που επί τόσες δεκαετίες στάθηκε σταθερά και αταλάντευτα στην πρώτη γραμμή του αγώνα και σε μπουρίνια και σε μπουνάτσες.

Ολοι αυτοί βλέπουν μέσα στον αγώνα των κομμουνιστών τις δικές τους αγωνίες. Η αγανάκτησή τους, για όλα όσα ζουν και το «δεν πάει άλλο» με το δικομματισμό και την πολιτική του, που όλο και περισσότερο ψιθυρίζουν, μπορεί να γίνει ενεργός στάση ζωής. Να γίνει πεποίθηση ότι αδύναμος δικομματισμός και ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει ελπίδα για το αύριο. Ψήφος λοιπόν στο ΚΚΕ σήμερα και συστράτευση στους αγώνες που έρχονται αύριο. Είναι η ώρα για το επόμενο βήμα. Ψήφος στο ΚΚΕ τώρα!