Το πολιτικό σκηνικό χρειάζεται «ανανέωση». Η πολιτική σκηνή έχει ανάγκη «νέα πρόσωπα». Απαιτούνται «φρέσκες ιδέες», μια νεότερη γενιά πολιτικών. Τις συγκεκριμένες διαπιστώσεις καταθέτουν εν χορώ τα συγκροτήματα του Τύπου, τα επιτελεία των αστικών κομμάτων, επιφανείς πολιτικοί αναλυτές. Η συζήτηση δεν άνοιξε τυχαία, αφορμή αποτέλεσε το εκλογικό αποτέλεσμα και οι διαρροές που υπέστησαν οι εταίροι του δικομματισμού, διαρροές από τη λαϊκή απέχθεια στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Αυτή η προπαγάνδα εντείνεται. Πολιτικοί αρχηγοί, σε κάθε δημόσια τοποθέτησή τους, δεν παραλείπουν να αναφερθούν στην ανάγκη ανανέωσης των κορυφαίων οργάνων του κόμματός τους και να δηλώνουν έτοιμοι να ανοίξουν το δρόμο σε νέους ανθρώπους. Το εφεύρημα της «αλλαγής» των προσώπων και της ανάδειξης νέων και «άφθαρτων» πολιτικών αποτελεί άλλο μέσο χειραγώγησης του λαού, που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί εκφραστές της άρχουσας τάξης, όταν διαπιστώνουν ότι δυσκολεύεται το σύστημα που υπηρετούν. Σπέρνοντας αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα ότι η ανάδειξη νέων προσώπων θα επιφέρει και αλλαγή των πολιτικών κατευθύνσεων με «καινοτόμες ιδέες», επιχειρούν να εγκλωβίσουν το λαό στην παρακολούθηση μιας κενής περιεχομένου «πασαρέλας».

Το αστικό πολιτικό σύστημα, διακηρύσσοντας σε κάθε εποχή και σε όλους τους τόνους ότι τα πρόσωπα παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην εφαρμογή των πολιτικών, επιδιώκει να περάσει σε δεύτερη μοίρα ότι οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες προωθούν και εφαρμόζουν τις θέσεις των κομμάτων τους, ανεξαρτήτως προσώπων, αφού και τα πρόσωπα συγκεκριμένη πολιτική προβάλλουν και εφαρμόζουν. Τα «νέα» πρόσωπα που θα διαδεχτούν τους προκατόχους τους στους θώκους των αξιωματούχων, το προηγούμενο διάστημα ψήφισαν και επικύρωσαν τις ίδιες αντιλαϊκές και αντεργατικές προτάσεις και θα υπερασπιστούν με τον ίδιο ζήλο τις στρατηγικές επιλογές του κόμματός τους.

Τα συμπεράσματα δε βγαίνουν αυθαίρετα. Στα κόμματα εξουσίας, οι ηγεσίες και οι αξιωματούχοι τους έχουν αλλάξει αρκετές φορές. Πρόσωπα μπαίνουν και βγαίνουν στα κομματικά όργανα, στα υπουργικά συμβούλια, αλλά το «λίφτινγκ» των προσώπων δεν άλλαξε ποτέ τις πολιτικές τους στοχεύσεις. Οσες «ανανεώσεις» και αν έκαναν, δεν αμφισβήτησαν ποτέ το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής τους. Κόμματα του ευρωμονόδρομου παρέμειναν, πολιτικές και νόμους που χτυπούν τα εργασιακά, ασφαλιστικά και λαϊκά δικαιώματα προώθησαν και προωθούν, ενώ την ίδια στιγμή ενισχύουν την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Η δήθεν «αναγέννηση» της πολιτικής μέσα από τις αλλαγές προσώπων δε χρησιμοποιείται σαν μέσο χειραγώγησης μόνο από τα κόμματα εξουσίας, αλλά και από κόμματα που συνειδητά καλλιεργούν αυταπάτες στο λαό ότι μπορεί να υπάρξει μια ανθρώπινη διαχείριση του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος. Σ' αυτήν την περίπτωση, τα νέα πρόσωπα είναι εκφραστές δήθεν «ανανεωτικών» ιδεών, αλλά έχουν τον ίδιο στόχο: Να αποτρέψουν τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών.

Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν και να θαμπωθεί από τη «λάμψη» των νέων προσώπων. Οφείλει να βγάλει συμπεράσματα από την τεράστια πείρα που διαθέτει και να αναλογιστεί ότι όσοι νέοι ηγέτες και αν του πλασαρίστηκαν, όλοι ακολούθησαν την ίδια πολιτική που επιδεινώνει τη ζωή του. Τα κόμματα αυτά δεν αλλάζουν. Αντίθετα, ο λαός μπορεί να αλλάξει τις επιλογές του και να παλέψει για τη συγκρότηση μιας λαϊκής συμμαχίας, που θα υπερασπίζεται τα δίκια του και θα βάζει στόχο την εναλλακτική πολιτική πρόταση της λαϊκής εξουσίας.