Αυτή η κινητικότητα, κατ' αρχάς, είναι θετική. Οχι από τα αποτελέσματα, που δεν έχουν ακόμα προκύψει, αλλά από τη δυναμική της. Είναι φανερό πως ετούτες τις μέρες η κοινωνία μας προετοιμάζεται να κάνει ορατά τα καθημερινά άλματά της. Η συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων άλυτων προβλημάτων, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα στο χώρο των φτωχών στρωμάτων, θα γεννήσει, οπωσδήποτε, νέες ποιότητες αγώνων. Νέα αιτήματα. Νέες σχέσεις. Αλλά και στο χώρο του κεφαλαίου έχουμε τα ίδια φαινόμενα. Οι πιέσεις που συνέχισαν να γεννιούνται στο εσωτερικό του, και οι οποίες πιέσεις δεν έβρισκαν διέξοδο, έφεραν τη σημερινή ένταση. Είναι απαραίτητο το μεγάλο κεφάλαιο να ξεκαθαρίσει, και αυτό, το τοπίο του. Να περάσει και αυτό σε νέες ποιότητες. (Εδώ οι ποιότητες έχουν να κάνουν με την ολοκλήρωσή του).

Τίποτα, λοιπόν, δεν είναι το ίδιο. Ακόμα και οι αγρότες που πρόσκεινται στη Νέα Δημοκρατία (παρότι κάποια ηγετικά πρόσωπα συνεχίζουν την παλιά διασπαστική πολιτική) έχουν υποστεί μεγάλες ποιοτικές μεταβολές. Δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Σήμερα, περισσότερος κόσμος, κόσμος που ήταν παγιδευμένος σε συντηρητικές πολιτικές, έχει βγει από τις αυταπάτες του. Αναζητεί, έστω και χωρίς ξεκαθαρισμένους στόχους ακόμα, άλλες απαντήσεις στα προβλήματά του. Καταλαβαίνει, πια, πως η ΕΕ δεν είναι σύμμαχός του. Αντίθετα, τον αντιμάχεται.

Φυσικά, κανένας δε θα ισχυριστεί πως οι ποσοτικές αλλαγές, που έγιναν στο μεταξύ, ακόμα και αυτές που έγιναν στα προοδευτικά κεφάλια, ήταν τέτοιες και τόσες που η μετατροπή τους σε ποιότητα θα φέρει σήμερα ή αμέσως αύριο το πρωί την επανάσταση. (Οχι, μακρύς είναι ακόμα ο δρόμος, δεν έγινε ακόμα το άλμα για την άλλη, τη σοσιαλιστική κοινωνία). Κανένας, όμως, δεν μπορεί να ισχυριστεί, και σε καμία περίπτωση, ότι είμαστε στο ίδιο σημείο που ήμασταν εχτές και προχτές. Οποιος το ισχυριστεί αυτό, αρνείται τους νόμους της φύσης, και κατ' επέκταση της κοινωνίας. Τους φυσικούς και κοινωνικούς νόμους, που ξεκαθαρίζουν πως οι «βαθμιαίες ποσοτικές αλλαγές» περνάνε αναγκαστικά, σε «απότομες και γρήγορες ποιοτικές αλλαγές».