1. Προτείνω στους ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών, όταν προσκαλούν ακροδεξιούς ή απολειφάδια της Χρυσής Αυγής τύπου Πλεύρη στις εκπομπές τους, να μιμηθούν τους ιδιοκτήτες εξοχικών κατοικιών: να αναρτήσουν κι εκείνοι - κατά το «Προσοχή, ο σκύλος δαγκώνει» - ένα «Προσοχή, ο ακροδεξιός δαγκώνει». Ετσι όλοι ενημερώνονται εγκαίρως και προστατεύονται: οι καλεσμένοι δε χρειάζεται να αναλίσκονται σε συζητήσεις με αυτούς που δαγκώνουν και οι τηλεθεατές μπορούν να διαφυλάξουν την αισθητική τους. Να είναι βέβαιοι ότι κανένας εκπρόσωπος της ακροδεξιάς δε θα ενοχληθεί από την κίνηση αυτή, γιατί έχουν παλαιόθεν μεγάλη παράδοση στις ταμπέλες: «αυτός είναι αντιφρονών, εβραίος, κομμουνιστής κτλ.».

2. Η ακροδεξιά, αλλά κυρίως η Νέα Δημοκρατία, ενώ καταπίνουν την κάμηλο, τους ενοχλούν οι μαθητές. Ο μόνος τρόπος για να διαλύσουν το κίνημα είναι να καταφεύγουν σε προβοκάτσιες. Η μιζέρια των δημοσιογραφικών κύκλων έχει αναλάβει να εξαντλήσει όλα της τα τερτίπια προκειμένου να θέσει τέλος στις καταλήψεις. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι δημοσιογράφοι είναι αξιοθρήνητοι ηθοποιοί. Κυρίως όταν υποδύονται τον πατέρα με κατανόηση, που με το ένα χέρι χαϊδεύει τον μαθητή στο κεφάλι, ενώ με το άλλο τηλεφωνεί, στο όνομα της οικογένειας, στον εισαγγελέα. Αλίμονο αν υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει πως ο κάθε γονιός δημιουργεί στο κεφάλι του έναν μπάτσο για να του λύσει τα προβλήματα. Δυστυχώς όμως κατευθύνεται κι αυτός από τη συστηματική παραπλάνηση και την άγνοια. Η κοινωνία αντιμετωπίζει τους μαθητές σαν μικρά παιδιά, όχι σαν νοήμονες ανθρώπους που διεκδικούν την υπόθεσή τους και προχωρούν σε αντιπαράθεση εφ' όλης της ύλης. Και οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν πως αυτή η ανταρσία προοιωνίζεται μιαν άλλη, μεγαλύτερη, γενικευμένη, που φοβούνται ότι αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει. Ετσι νομίζουν, οι αφελείς, πως ο εκφοβισμός θα περάσει και οι μαθητές με σκυμμένα τα κεφάλια θα γυρίσουν στις αίθουσες, τις κατ' ευφημισμόν «διδασκαλίας». Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι οι μαθητές ζητούν κάτι πιο δυνατό και αδιαπραγμάτευτο: την ίδια τη ζωή τους!

3. Ο μαθητής είναι δότης σε μια κοινωνία που ξέχασε να δίνει και μόνο να πουλά πλέον γνωρίζει. Με τον τρόπο της διεκδίκησης, φωτίζει την πτώση μας, που τέλος δεν έχει. Γυρνά την πλάτη του στις διάφορες αδιάφορες φωνές που για ίδιον όφελος κινδυνολογούν. Ο μαθητής συνδέει τη γνώση με την πρώτη ύλη της ζωής. Ως εκ τούτου δεν τον ενδιαφέρει γενικώς και αορίστως να σπουδάσει, αλλά το «πώς», ακριβώς όπως το έχει θέσει ο Πλάτωνας. Είναι σοβαρός εχθρός του κατεστημένου και όλων εκείνων που ελπίζουν μέσω των ιδιωτικοποιήσεων σ' έναν ακόμη πλουτισμό. Ο μαθητής εμάς διδάσκει τώρα, και κάθε χώρος κατάληψης θα έπρεπε να λειτουργεί για όλους σαν ανοιχτή αίθουσα διδασκαλίας. Αυτός είναι που τιμά την πρώτη μας πτήση και τα χρόνια της εφηβείας μας που κεντούσαμε τον κόσμο. Γνωρίζω πολλούς πρώην αριστερούς και νυν βολεμένους που αντιμετωπίζουν εχθρικά κάθε προσπάθεια των νέων να αντισταθούν στην πραγματικότητα που σαν Κίρκη θέλει να τους μεταβάλει σε γουρούνια. Τι να τους πω; «Οσοι, μέσα στο κοιμητήριο, στα όνειρά τους βλέπουν πως πετάνε, σαν νύφη ας στολίσουν ένα περίστροφο και σαν γαμπροί στο γάμο του να πάνε».