Associated Press

Οι πρωταγωνιστές της συμφωνίας λίγο μετά την υπογραφή της...

Κάπως έτσι, έξι μήνες μετά τις πολυτάραχες βουλευτικές εκλογές της 29ης του περασμένου Μάρτη, οι πολιτικοί ηγέτες της Ζιμπάμπουε αποφάσισαν, προ ημερών, πως ήρθε η ώρα να συγκυβερνήσουν, προκειμένου να σταματήσουν τη σκληρή οικονομική κρίση που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα και έχει φέρει στα πρόθυρα λιμοκτονίας 2.000.000 Ζιμπαμπουέζους, ενώ έχει οδηγήσει στην ξενιτιά κάπου 3.000.000 άλλους...

Θα τα καταφέρουν; Παρά τα πρώτα «σύννεφα» που εμφανίστηκαν στο τέλος της βδομάδας, αναφορικά με τον καταμερισμό των υπουργείων ανάμεσα στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα, η απάντηση παραμένει για την ώρα άγνωστη. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στα κόμματα του Ρόμπερτ Μουγκάμπε και του Μόργκαν Τσβανγκιράι. Γι' αυτό και δε θα είναι καθόλου εύκολη αυτή η συγκατοίκηση. Ωστόσο, η γενική πολιτική συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι Ζιμπαμπουέζοι πολιτικοί ηγέτες στις 15 του μήνα επιχειρεί να προλάβει πιθανές αντιθέσεις, διαμορφώνοντας, στην ουσία, έναν αδρό πολιτικό χάρτη οικονομικών και συνταγματικών προτεραιοτήτων, προκειμένου να στρωθεί ο δρόμος για τη διεξαγωγή επιτυχημένων (και πιο ήρεμων...) εκλογών σε περίπου δύο με δυόμισι χρόνια.

Επομένως, οι πολιτικοί ηγέτες της Ζιμπάμπουε αναγκάστηκαν να υπογράψουν τη συμφωνία, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία. Εάν δεν το έπρατταν, η οικονομική κρίση θα επιδεινωνόταν ακόμη περισσότερο, με ορατό τον κίνδυνο ως το τέλος του έτους, ο μισός πληθυσμός να τρέφεται με τα ...συσσίτια του Ερυθρού Σταυρού! Μπροστά σ' αυτόν τον κίνδυνο, υποχρεώνονται να παραμερίσουν (όσο και εάν μπορούν...) τις διαφορές τους και να κοιτάξουν την εξεύρεση λύσεων με το μάτι στο άμεσο πρόβλημα επιβίωσης εκατομμυρίων Ζιμπαμπουέζων που υποφέρουν από πείνα, φτώχεια, ανεργία και τον ατίθασο πληθωρισμό, που καλπάζει με το απίστευτο ποσοστό του 11.000.000%!

Τα βασικά σημεία της πολιτικής συμφωνίας που επιτεύχθηκε το βράδυ της προπερασμένης Πέμπτης, αφορούν στη συγκρότηση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, με πρόεδρο τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε και πρωθυπουργό τον Μόργκαν Τσβανκιράι. Θα απαρτίζεται από 31 υπουργούς, εκ των οποίων οι 15 απ' το ZANU-PF, οι 13 θα προέρχονται απ' το κόμμα MDC και οι άλλοι τρεις απ' τη φράξια του MDC με ηγέτη τον Αρθουρ Μουταμπάρα.

Απ' τα πρώτα, κιόλας, άρθρα της συμφωνίας καθορίζονται ως βασικές προτεραιότητες της εθνικής κυβέρνησης:

α) Η αποκατάσταση της οικονομικής ανάπτυξης.

β) Η αύξηση της αγροτικής παραγωγής το διάστημα 2008 - 09.

γ) Η ίδρυση ενός Συμβουλίου Εθνικής Οικονομίας που θα απαρτίζεται από στελέχη όλων των κομμάτων και θα φροντίζει την ανάπτυξη κάθε πτυχής της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα (τουρισμός, βιομηχανική παραγωγή κ.λπ.).

δ) Η άρση των οικονομικών, εμπορικών κυρώσεων και των ταξιδιωτικών περιορισμών που έχουν επιβάλει στη χώρα απ' το 2000, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με αφορμή το πρόγραμμα αναδιανομής των τσιφλικιών των μεγαλογαιοκτημόνων της λευκής μειοψηφίας, που εκμεταλλευόταν το μεγαλύτερο πιο εύφορο τμήμα της ζιμπαμπουέζικης γης.

Στην πολυσέλιδη συμφωνία ορίζεται ρητώς πως σε κάθε περίπτωση δεν είναι αναστρέψιμο το κυβερνητικό πρόγραμμα αναδιανομής καλλιεργήσιμης γης περίπου 11.000.000 εκταρίων αλλά πώς αυτό θα συνεχιστεί, προκειμένου «όλοι οι Ζιμπαμπουέζοι ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκείας και πολιτικών πεποιθήσεων», να απολαύσουν το δικαίωμα διεκδίκησης γης. Ωστόσο, θεωρείται ήδη βέβαιο πως η συνέχιση του προγράμματος θα αφεθεί στα χέρια των στελεχών του «MDC» και πως θα κοπούν τα προνόμια κάποιων βετεράνων του κινήματος απελευθέρωσης και στελεχών του ΖΑΝU-PF, που άδραξαν προ οκταετίας την ευκαιρία για να πάρουν τη μερίδα του λέοντος απ' τα κατασχεθέντα τσιφλίκια της μειοψηφίας των λευκών γαιοκτημόνων. Επιπλέον, φημολογείται πως αντί για δικαιώματα μόνιμης ιδιοκτησίας θα δοθούν στους καλλιεργητές δικαιώματα για τη χρήση της γης επί 99 έτη.

Απ' τη συνέχιση του προγράμματος αναδιανομής καλλιεργήσιμης γης με δικαιότερους όρους και περισσότερη διαφάνεια δε θα πρέπει να αποκλειστούν οι λευκοί γαιοκτήμονες βρετανικής καταγωγής, καθώς κάποιοι απ' αυτούς είναι διατεθειμένοι να επιστρέψουν υπό όρους. Οπως η καταβολή αποζημιώσεων για τις κατασχέσεις των τσιφλικιών, που σύμφωνα με τη συμφωνία του Λάνκαστερ (1979), έχει υποχρέωση να τις καταβάλει το Λονδίνο αντί των αρχών της Ζιμπάμπουε... Ζήτημα μεγάλο είναι βέβαια κατά πόσον είναι διατεθειμένο το Λονδίνο να συνδράμει ή εάν θα επιχειρήσει και πάλι (πράγμα που είναι και το πιθανότερο) να επωφεληθεί της κατάστασης και να αναβιώσει το ρόλο μεγαλοπαράγοντα που είχε (και...) σ' αυτήν την πρώην αποικία.

Γεγονός είναι πάντως, πως η απόπειρα συγκυβέρνησης Μουγκάμπε - Τσβανγκιράι θα είναι ένα μεγάλο στοίχημα όχι μόνον για τη μελλοντική ευημερία της Ζιμπάμπουε αλλά και για την αποτελεσματικότητα επίλυσης περιφερειακών κρίσεων στην ήπειρο της Αφρικής από τους ίδιους τους Αφρικανούς. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του Ρόμπερτ Μουγκάμπε, λίγα 24ωρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας, πως «η συμφωνία υπογράφηκε δίχως έναν Βρετανό ή Αμερικανό» ανάμεσά τους... Γεγονός που επισημάνθηκε την περασμένη Δευτέρα απ' το πλήθος ηγετών απ' τη Νότια Αφρική, την Τανζανία, τη Σουαζιλάνδη, τη Ζάμπια, τη Μοζαμβίκη, την Μποτσουάνα, τη Ναμίμπια και τη ΛΔ Κονγκό, που παραβρέθηκε την περασμένη Δευτέρα στον «Πύργο του Ουράνιου Τόξου»...

Οι ευρωενωσίτες πλασάρονται ως μεσολαβητές διεκδικώντας τα απόνερα του αμερικανο-ρωσικού ανταγωνισμού. Ο ρωσικός νεοκαπιταλισμός δηλώνει ότι αυξάνει θεαματικά τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς σε απάντηση της αμερικανικής πυραυλικής ασπίδας στις προδομένες χώρες του πρώτου σοβιετικού πόλου ισχύος. Ο πάλαι ποτέ «πόλεμος των άστρων» σε νέα ανταγωνιστική έκδοση.

Η Ελλάδα των ρωσικών αγωγών πετρελαίου κι αερίου, των αμερικανικών βάσεων κι επιρροών, της ευρωενωσίτικης υποταγής και της ΝΑΤΟικής κουλτούρας, βρίσκεται σε μόνιμη κρίση του πολιτικού της συστήματος, των αντιλαϊκών μέτρων και της διαφθοράς. Η πολιτική της εξουσία αλληλοσφαγιάζεται στο όνομα των ημέτερων ένθεν κακείθεν αλληλοδιαπλεκομένων και αλληλοεξαρτώμενων συμφερόντων που αγκαλιάζουν το πολιτικό, πνευματικό και θρησκευτικό εποικοδόμημα. Στο αγοραίο θέατρο του τραγικού πρωτοστατούν οι σταθεροί και επίμονοι μεταρρυθμιστές της οικονομικής ολιγαρχίας, οι αποκαμωμένοι προοδευτιστές ενός ξεχασμένου σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, οι νεκροθάφτες μιας ξεχασμένης «Ευρώπης των εργαζομένων», και τα νεόκοπα κοκόρια της ανασύστασης του εθνικόφρονος συμμοριτισμού και του θεσμοθετημένου εθνικού διχασμού.

Πιστές θεραπαινίδες του ευρωενωσίτικου εταιρισμού και του παγκοσμιοποιημένου ευρωατλαντισμού, πιστοί τρόφιμοι των ευρωενωσίτικων κοινοβίων, εξακολουθούν να είναι επί σκηνής στο θέατρο ενός σύγχρονου ενδοτισμού, μιας νέας εθνικής μειοδοσίας. Πλιατσικολόγοι ατζέντηδες και μεταπράτες ξεπουλούν τον πλούτο της Ελλάδας. Η απάντηση είναι μία: Ελληνες Λακεδαιμόνιοι, γρηγορείτε!