ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας Βησ. ΓΚΙΝΙΑ).-

«Δεν υπήρξε συζήτηση, ούτε, βέβαια, πιέσεις, για την ενταξιακή διαδικασία της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Το μόνο πλαίσιο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής είναι το Πρόγραμμα Σύγκλισης (ΠΣ) 2000-2002, που εγκρίθηκε το Γενάρη του 2000 στις Βρυξέλλες», δήλωσε χτες ο υπουργός Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου, μετά τη λήξη της συνεδρίασης του Συμβουλίου ΕΚΟΦΙΝ. Ο ΥΠΕΘΟ ανακοίνωσε, για πρώτη φορά, και την κεντρική ισοτιμία της δραχμής έναντι του ΕΥΡΩ, που θα αποφασιστεί την 20ή Ιούνη και θα ισχύσει, τυπικά, την 1/1/2001, και θα είναι η υφιστάμενη ισοτιμία της τάξης 340,75 δραχμές ανά ΕΥΡΩ.

Ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στις Βρυξέλλες για την ένταξη της Ελλάδας στο «τρίτο στάδιο» της ΟΝΕ του Μάαστριχτ, είναι και η χτεσινή δήλωση του προέδρου της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας (Μπούντεσμπανκ) Ερνστ Βέλτεκε, σύμφωνα με την οποία «η συμμετοχή της ελληνικής οικονομίας στο ΑΕΠ της ζώνης ΕΥΡΩ είναι τόσο μικρή, που να μην προκύπτει κανένας κίνδυνος για τη σταθερότητα των τιμών». Αντίθετα, έντονη συζήτηση για «την κρίση του ΕΥΡΩ» διεξήχθη εντός του Συμβουλίου ΕΚΟΦΙΝ. Σύμφωνα με τον Γ. Παπαντωνίου, «δεν είναι κρίση, αλλά αδυναμία που δημιουργεί ανησυχία, καθότι δεν ανταποκρίνεται στη δυναμική της ευρωπαϊκής οικονομίας».

Παρ' όλα αυτά, για πρώτη φορά, το ΕΚΟΦΙΝ έκανε λόγο για «επεμβάσεις στις αγορές, ως υπαρκτό εργαλείο άσκησης οικονομικής πολιτικής», γεγονός που εκλαμβάνεται ως προειδοποίηση ότι η «κρίση του ΕΥΡΩ» έχει και τα (...) όριά της, και ο παλιός, καλός «προστατευτισμός» αποτελεί πάντα ένα αποτελεσματικό «εργαλείο», όταν είναι να προστατευτούν ίδια συμφέροντα και όχι προπαγάνδες.

Το Συμβούλιο ΕΚΟΦΙΝ, όπως και το Συμβούλιο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων που συνεδρίασε χτες, είχαν μια «συζήτηση προσανατολισμού», όσον αφορά τις «συστάσεις» της Κομισιόν για τις «Γενικές Κατευθύνσεις Οικονομικών Πολιτικών» (ΓΚΟΠ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) για το 2000, που θα εγκριθούν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Πόρτο (19-20 Ιούνη). Ο υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης έκανε λόγο για «εφαρμογή» των αντεργατικών αποφάσεων της Λισαβόνας και «ιδιότυπη κατάσταση» στην Ελλάδα, όπου, «παρά» την οικονομική ανάπτυξη, έχουμε «αύξηση της ανεργίας», ενώ ο κατώτερος μισθός της συλλογικής σύμβασης εργασίας παραμένει «απόλυτα κάτω από το όριο της φτώχειας». Στις «συστάσεις» της Κομισιόν για τις ΓΚΟΠ του 2000, έχει αναφερθεί επανειλημμένα ο «Ρ», αφού γίνεται ειδική αναφορά στη χώρα μας, που παρουσιάζει τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης της ανεργίας στην ΕΕ, τις πιο φτωχές περιοχές και ιδιαίτερα προβλήματα, για τις Βρυξέλλες, στην «ευελιξία» των αγορών εργασίας που απαιτούν «διαρθρωτικές αλλαγές».

Ο ΥΠΕΘΟ Γ. Παπαντωνίου διέψευσε επίσημα την προεκλογική προπαγάνδα του (...) κόμματός του για «διαπραγμάτευση της ΟΝΕ», τονίζοντας ότι και σ' αυτό το ΕΚΟΦΙΝ «δεν υπήρξε συζήτηση για την ενταξιακή διαδικασία». Μάλιστα, χαριτολόγησε, δηλώνοντας ότι «λυπάμαι που δε σας ικανοποίησα για τις πιέσεις, αλλά δεν υπήρχαν». Ο υπουργός κατέστησε σαφές, κάτι που απέκρυπτε προεκλογικά, ότι «το μόνο πλαίσιο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής είναι το ΠΣ 2000-2002», που είχε εγκριθεί προεκλογικά από τις Βρυξέλλες (Γενάρης 2000) και που βέβαια, στα πλαίσια των επιταγών του Μάαστριχτ, θα δέσμευε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον Γ. Παπαντωνίου, οι ομόλογοί του στο (...) «γεύμα», του έδωσαν συγχαρητήρια για το «θαύμα της ελληνικής οικονομίας» και για την «ιδιαίτερη άνεση που μειώθηκε ο πληθωρισμός», ενώ ισχυρίστηκε ότι «η Ελλάδα ικανοποίησε τα κριτήρια του Μάαστριχτ καλύτερα και από τη Γερμανία» (!!!).

Παρ' όλα αυτά, δεν απέφυγε τη νύξη «σε κύκλους που καλλιεργούν ανησυχία», μη εννοώντας, προφανώς, την προεκλογική προπαγάνδα του κόμματός του. Οσον αφορά τις ΓΚΟΠ, ο Γ. Παπαντωνίου έκανε λόγο για «διατηρήσιμη ανάπτυξη στην ΕΕ», που μπορεί να επιτευχθεί με «δέσμη διαρθρωτικών αλλαγών για την απελευθέρωση της αγοράς» και «ραγδαία είσοδο στη νέα οικονομία, όπως έκαναν οι ΗΠΑ την τελευταία δεκαετία και εκπλήσσουν τις διεθνείς αγορές με τις επιδόσεις τους». Το ΕΚΟΦΙΝ αποφάσισε και την επιπλέον κοινοτική χρηματοδότηση του Μαυροβουνίου, ανεξάρτητα από τη Σερβία, αφού, σύμφωνα με τον Γ. Παπαντωνίου, «θεωρούμε σημαντικό το Μαυροβούνιο στη βαλκανική ισορροπία και σταθερότητα». Την απόφαση «στήριξε» στο ΕΚΟΦΙΝ αυτοπροσώπως ο στρατοκράτης της ΕΕ και πρώην γγ του ΝΑΤΟ Ισπανός Χ. Σολάνα.

Από την πλευρά του, ο νέος υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης παρουσιάστηκε επιφυλακτικός στην πρώτη του εμφάνιση στις Βρυξέλλες. Εκανε μια γενική, ιδεολογική τοποθέτηση, πλέκοντας το εγκώμιο των αντεργατικών αποφάσεων της Λισαβόνας, που «απεγκλωβίζει την εργασία από τη στενή οικονομική σκοπιά», και ζήτησε «ισχυροποίηση» των σχετικών «συστάσεων». Παρ' όλα αυτά, ως «καθηγητής», έκανε λόγο για «ιδιότυπη κατάσταση της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα». Αναγνώρισε την αντίφαση ανάμεσα στην «ανάπτυξη» και την «αύξηση της ανεργίας», την οποία απέδωσε στην «ανταγωνιστικότητα» - αποφεύγοντας τη λέξη «παγκοσμιοποίηση» - τις «μεταναστευτικές ροές» και τη «μείωση του δημόσιου τομέα». Εκανε λόγο για πραγματική «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, «που βρίσκεται στα όρια της νομιμότητας» και «θεσμική ευελιξία», ενώ για την «ευελιξία μισθών» δήλωσε ότι για την κυβέρνηση «δεν τίθεται θέμα κατώτερου μισθού», ο οποίος, έτσι και αλλιώς, «απόλυτα, βρίσκεται, κάτω από το όριο της φτώχειας». Για το ασφαλιστικό, δήλωσε ότι «θα αντιμετωπιστεί εν καιρώ», ενώ μετά το καλοκαίρι «αναμένεται έκθεση της Κομισιόν για την κοινωνική προστασία». Αρνήθηκε τη συμβολή των ιδιωτικοποιήσεων στην αύξηση της ανεργίας, «εκτός από την περίοδο 1990-1993». Και ισχυρίστηκε ότι η Ελλάδα παραμένει εδώ και χρόνια η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν παρέχει μηνιαία στατιστικά στοιχεία για την ανεργία, και γιατί υπάρχει «ατελή τρόπος καταγραφής» και γιατί, ενόψει της ένταξης στην ΟΝΕ «είχαμε άλλες προτεραιότητες και δεν μπορούσαμε να διορθώσουμε τη στατιστική υπηρεσία». Κάθε φορά που το ζήτημα αφορά την ανεργία υπάρχουν, πάντα, κάποιες άλλες «προτεραιότητες».