Ρώτησε, κάποιος, με αφορμή τη χρεοκοπία της αμερικανικής πολυεθνικής τράπεζας Lehman Brothers (ΛεΜάν) (η διοίκηση της οποίας ζήτησε από τις αρμόδιες αρχές να την κηρύξουν σε πτώχευση): Αν είχα πάρει δάνειο από τη ΛεΜάν, θα έπρεπε να χαίρομαι; Υπάρχει περίπτωση να γλιτώσω την πληρωμή των δόσεων που αναλογούν στο ανεξόφλητο υπόλοιπο του δανείου μου;

Η απάντηση, σε όσους έχουν παρόμοιες απορίες, είναι λακωνική. Οχι, δεν πρέπει να χαρείτε, γιατί πριν χρεοκοπήσει η ΛεΜάν - όπως και οποιαδήποτε τράπεζα - έχει μεταβιβάσει («πουλήσει») σε άλλη ή άλλες τράπεζες, το χαρτοφυλάκιο με τα ανεξόφλητα δάνεια (στεγαστικά, καταναλωτικά κλπ.) καθώς και άλλες απαιτήσεις από τους πελάτες της.

Σε αντίθεση με τους δανειολήπτες - που δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε - θα πρέπει να ανησυχούν όλοι εκείνοι, που είχαν τοποθετήσει το υστέρημά τους ή τα κεφάλαιά τους σε μια τράπεζα χρεοκοπημένη, όπως η ΛεΜάν. Και πρέπει να ανησυχούν, γιατί είναι βέβαιο, πως θα χάσουν - αν όχι ολόκληρο - σημαντικό μέρος των χρημάτων, που είχαν αποταμιεύσει στη Λε Μάν.

Βλέπετε, το καπιταλιστικό σύστημα φροντίζει, τα σπασμένα των κρίσεων (είτε πρόκειται για χρεοκοπίες τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων, είτε για αυξήσεις των διεθνών τιμών κλπ.) να τα πληρώνουν πάντα οι εργαζόμενοι, με το ροκάνισμα των λαϊκών αποταμιεύσεων, την επιβολή νέων φόρων, μαζικές απολύσεις κλπ.

Σε ανακοίνωση του Ενιαίου Συλλόγου Υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού Αττικής αναπαράγεται πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» που επιχειρεί να ξαναφέρει στην ημερήσια διάταξη ζήτημα με τα οικονομικά του ΚΚΕ, με αφορμή την πώληση του κτιρίου που στεγάζεται το ΥΠΠΟ στην οδό Μπουμπουλίνας στην Αθήνα. Και μάλιστα έφτασαν να ζητούν και διευκρινίσεις από το Κόμμα... «Αναμένουμε διάψευση από το ΚΚΕ», λένε οι συνδικαλισταράδες του συμβιβασμού. Φαίνεται τα μεγάλα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων ανάμεσά τους και αυτά των υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού που και πολλά είναι και χρονίζοντα, όπως π.χ. ελαστικές εργασιακές σχέσεις, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, είναι ήσσονος σημασίας, ή τα έχουν λύσει, επομένως χρειάζονται πεδίο δράσης και έτσι ασχολούνται με αλλότρια, ζητώντας από το ΚΚΕ διευκρινίσεις για ένα ζήτημα που ανακύπτει από την κυβέρνηση. Πρωτοφανής ταξική δράση, τόσο ταξική που βρήκαν αντίπαλο στο ΚΚΕ. Αλήθεια, ποιον υπηρετούν; Το βόλεμά τους, την πολιτική των δυνάμεων που ανήκουν; Πάντως, αντί να ζητούν «δηλώσεις» από το ΚΚΕ ας ασχοληθούν, αν τους παίρνει, με τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, και ας πάψουν να ασχολούνται με το ΚΚΕ οι συνδικαλιστές του γλυκού νερού, που επιλέγουν να τακιμιάζουν με μια εφημερίδα, από τις ναυαρχίδες των αστών, όπως το «ΒΗΜΑ».

Ακούγεται απίστευτο κι όμως συνέβη! Το Σάββατο το βράδυ έξω από τη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αθηνών στην Πέτρου Ράλλη, η αστυνομία έκοψε κλήση σε πεζό μετανάστη, επειδή διέσχισε με αντικανονικό τρόπο την οδό Αγίας Αννης! Επιβάλλουν να πληρώσει 40 ευρώ, σε έναν άνθρωπο που δεν έχει κυριολεκτικά «στον ήλιο μοίρα», επειδή παραβίασε πεζός τον φωτεινό σηματοδότη...

Να σημειωθεί ότι κάθε Σάββατο χιλιάδες εξαθλιωμένοι και απελπισμένοι μετανάστες μαζεύονται εκεί, περιμένοντας την επόμενη μέρα, για ένα ραντεβού για αίτημα ασύλου. Οι εικόνες που αντικρίζει κανείς είναι τουλάχιστον τριτοκοσμικές. Ολη μέρα καθισμένοι, εκεί κοιμούνται, πάνω στο χώμα κολατσίζουν, η απελπισία κι η φρίκη κυριαρχούν.

Σε έναν από αυτούς τους χιλιοταλαιπωρημένους ανθρώπους, που τους έχουν εκεί κάθε Σαββατοκύριακο στοιβαγμένους σαν ζώα, ένας αστυνομικός προφανώς «ευσυνείδητος», που θέλει να κάνει «καλά τη δουλειά του» και δεν ανέχεται με τίποτα την «παρανομία», σκέφτηκε να κόψει κλήση, επειδή πέρασε πεζός με κόκκινο. Το αίσχος τους δεν έχει όρια.