Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι, άραγε, εκτιμά ως «λογική» εντολή η εργοδοσία; Το να καθαρίζει μια καμαριέρα 16 δωμάτια σε οκτώ ώρες όταν χρειάζονται σχεδόν οι διπλάσιες, σε ποια λογική υπακούει; Το να εκτελεί ένας μπουφετζής και καθήκοντα σερβιτόρου λυγίζοντας απ' την εντατικοποίηση, είναι λογικό; Το να εξαρτάται η οικογένεια ενός εργάτη απ' το αν θα χτυπήσει το τηλέφωνό του για να τον προσλάβουν στις 9 το πρωί και να τον απολύσουν στις 9 το βράδυ, είναι λογικό; Γιατί, πότε και τι φτάνει η εργοδοσία να «απαιτεί» από τους εργαζόμενους, γιατί η μη συμμόρφωσή τους γίνεται λόγος απόλυσης;

Τα ερωτήματα ασφαλώς είναι ρητορικά. Απλά, το παραπάνω είναι ένα ακόμα παράδειγμα, που επιβεβαιώνει πόσο αποφασισμένο είναι το κεφάλαιο να υπερασπιστεί την «ανταγωνιστικότητα», αλλά και πόσο εκ διαμέτρου αντίθετα είναι τα συμφέροντά του με αυτά των εργαζομένων. Το μεν πρώτο υπακούει στη «λογική» της αύξησης της κερδοφορίας του. Οι δε δεύτεροι πρέπει να υπερασπιστούν τη λογική τού να γεύεται τον πλούτο εκείνος που τον παράγει.

Από τις 4 Σεπτέμβρη είναι γνωστή η απόφαση του ΣτΕ, που ενέκρινε το τροποποιημένο Προεδρικό Διάταγμα για την Πάρνηθα και οδηγεί στην εμπορευματοποίηση του βουνού. Επρεπε όμως να φέρει η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» (ΝΑΣ) το θέμα στο νομαρχιακό συμβούλιο Ανατολικής Αττικής για να συζητηθεί και να παρθεί απόφαση που να ζητά απόσυρση του ΠΔ και συμπαράσταση στον αγώνα της Επιτροπής «Δράση για την Πάρνηθα».

Το ΝΣ βέβαια αποφάσισε ομόφωνα να συμπαρασταθεί σε κάθε αγώνα ώστε να μην προωθηθεί το ΠΔ. Εδειξαν όμως μέχρι πού έφτανε το ενδιαφέρον τους. Και δεν είναι μόνο η Νομαρχία Ανατολικής Αττικής που εδώ και μέρες έκανε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι πολλοί εκείνοι που μετά την περσινή καταστροφή του βουνού εμφανίστηκαν ως όψιμοι υπερασπιστές της Πάρνηθας και διοργάνωναν συναυλίες, έστηναν διάφορα «παρατηρητήρια», έφερναν πατριάρχες και προέδρους για περιπάτους και κόπτονταν για τα ελάφια και τα έλατα. Κουβέντα όμως δεν είπαν όταν το καζίνο άρχισε έργα αναβάθμισης, όπως και τώρα κάνουν πως δεν άκουσαν για το Τεχνολογικό Πάρκο που πάει να στηθεί στο βουνό ή τη διαχείριση που σχεδιάζεται για το Κτήμα Τατοΐου. Γίνεται πλέον κάτι παραπάνω από αντιληπτός ο ρόλος που παίζουν οι διάφοροι ευαισθητοποιημένοι με την Πάρνηθα!

Τα υπουργεία Οικονομίας και Παιδείας ανακοίνωσαν χτες ότι θα εκπαιδεύσουν στη χρήση νέων τεχνολογιών 40.000 γονείς παιδιών που φοιτούν στο Γυμνάσιο. Το πρόγραμμα συγχρηματοδοτείται από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους και στόχο έχει να εκπαιδεύσει τους γονείς «σε εκπαιδευτικές υπηρεσίες και περιεχόμενο που μπορεί να βρεθεί στον Παγκόσμιο Ιστό για μαθητές Γυμνασίου, και ειδικότερα στις υπηρεσίες και το περιεχόμενο της Διαδικτυακής Πύλης του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου». Με άλλα λόγια, να μάθουν οι γονείς να βοηθούν τα παιδιά τους στη μελέτη, στα μαθήματα και τις εργασίες τους, αναζητώντας πληροφορίες από το Ιντερνετ.

Οταν, όμως, το σχολείο τείνει να αντιγράφει όλο και περισσότερο τη σαβούρα της τηλεόρασης και του Ιντερνετ, αυτό που πραγματικά χρειάζεται να κάνουν οι γονείς δεν είναι να εκπαιδευτούν κι οι ίδιοι για να αναζητούν πληροφορίες μέσα στη σαβούρα και να ξεσκαρτάρουν τα «ξερά από τα χλωρά» του Ιντερνετ... Το ζητούμενο για τους γονείς είναι να αντισταθούν ακριβώς σ' αυτό το χαρακτήρα του σχολείου, να αντιτάξουν απέναντι στις «χρηστικές δεξιότητες» που σερβίρουν στα παιδιά τους, την απαίτηση για ουσιαστική μόρφωση.