«Δεν είμαι εγώ σπορά της Τύχης ο πλαστουργός της νιας ζωής. Εγώ 'μαι τέκνο της Ανάγκης κι ώριμο τέκνο της Οργής».

Τα λόγια του Κώστα Βάρναλη, στην απαγγελία του «Οδηγητή», πλημμυρίζουν τον φιλόξενο πολιτιστικό πολυχώρο του Δήμου Νίκαιας, «Μάνος Λοΐζος», και δίνουν το σάλπισμα των εγκαινίων της έκθεσης φωτογραφίας και αρχειακού υλικού της ΚΕ του ΚΚΕ. Νεανικά βλέμματα συναντούν τους απόμαχους της δουλειάς και των αγώνων, σε μια σεμνή εκδήλωση προς τιμήν των 90 χρόνων του Κόμματος. Σε ένα χώρο φροντισμένο και προσεγμένο, στον οποίο αναδεικνύονται σπουδαίες πλευρές της Ιστορίας του Κόμματος και της ΚΝΕ, σπουδαίες πλευρές της Ιστορίας του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που έχουν γραφτεί με το αίμα χιλιάδων εργατών, χιλιάδων κομμουνιστών.

Το άνοιγμα των εγκαινίων έκανε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, προχτές, Τετάρτη 1 Οκτώβρη, ενώ το περιεχόμενο της έκθεσης παρουσίασε μέσα από την ομιλία του ο Μάκης Μαΐλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στα εγκαίνια παρευρέθηκαν μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτές και ευρωβουλευτές του Κόμματος, ο πρέσβης της Κούβας στην Ελλάδα Ερμες Ερέρα Ερνάντες, ο τέως Α' αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Κρητικός, οι δήμαρχοι Νίκαιας Στέλιος Μπενετάτος και Κορυδαλλού Σταύρος Κασιμάτης, ο Απόστολος Σάντας, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Κεφαλλονιτών «Εύγερος» Παναγιώτης Λυκούδης, εκπρόσωποι της ΚΝΕ και των αντιστασιακών οργανώσεων.

ΛΕΠΙΔΗΣ

Επισκέπτες όλων των ηλικιών περιεργάζονται τα ντοκουμέντα

«Με συγκίνηση, περηφάνια και χαρά ανοίγουμε σήμερα τις πύλες της έκθεσης φωτογραφιών, υλικών και ντοκουμέντων - που αρκετά από αυτά δεν έχουν ξαναεκτεθεί - εδώ σε τούτη την περιοχή που είναι και ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι της δράσης και της προσφοράς των κομμουνιστών. Οταν η ΚΕ πήρε την απόφαση - ανάμεσα στις άλλες σημαντικές εκδηλώσεις που ξεκίνησαν από πέρυσι το 2007 και ολοκληρώνονται το Νοέμβρη αυτής της χρονιάς - να δημιουργήσει αυτή την έκθεση φωτογραφίας δε φανταζόμαστε πόσο σκληρή προσπάθεια χρειαζόταν, να βρίσκεις καινούρια υλικά ή να επιλέξεις σε έναν μεγάλο αριθμό φωτογραφιών, ντοκουμέντων και άλλων αντικειμένων.

Ας μου επιτραπεί να κάνω κρίση προκαταβολικά: Παρουσιάζονται με έναν άρτιο πολιτικό, καλλιτεχνικό και ουσιαστικό τρόπο. Γιατί αυτό που θα δείτε σε λίγο, πιστεύω ότι θα σας εντυπωσιάσει απ' όλες τις πλευρές. Και ξέρετε, οι αποφάσεις είναι εύκολες, για μια εκδήλωση, για μια συγκέντρωση, για οτιδήποτε. Ομως, αυτοί που δούλεψαν πραγματικά γι' αυτή την έκθεση, έχω υπόψη μου αλλά τώρα ακόμα περισσότερο μπορώ να το φανταστώ, δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά. Στελέχη του Κόμματος, εργάτες, τεχνίτες. Πολύ σκληρά. Για να βγει αυτό που εγώ θα το έλεγα ότι είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχει εμφανίσει τα τελευταία χρόνια το Κόμμα. Και είναι και αυτός ένας τρόπος να μιλήσουμε για τα 90 χρόνια δράσης του ΚΚΕ. Και θα έλεγα ένας από τους καλύτερους.

ΛΕΠΙΔΗΣ

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ενώ απευθύνεται στους συγκεντρωμένους κατά τη διάρκεια των εγκαινίων

Ας μου επιτραπεί να πω ότι αυτό που ξεχωρίζει τον κομμουνιστή είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις είχε να διαλέξει και είχε να διαλέξει τη ζωή, μπορούσε να τη διαλέξει. Δε μιλάω απλώς για θυσίες που έγιναν την ώρα μεγάλων αγώνων, κινητοποιήσεων και συγκρούσεων που και πάλι αυτοί που πήγαιναν ήξεραν πού πάνε, ήξεραν ότι μπορεί να μη γυρίσουν. Υπήρχαν όμως στιγμές που μπορούσες να διαλέξεις και πρέπει να σας πω ότι πραγματικά με συγκλόνισε - γιατί μπήκα στην έκθεση και την είδα - με συγκλόνισε αυτό που είπε ο Νικηφορίδης στη μάνα του. Του λέει η μάνα του, βάλε βρε παιδί μου μια τζίφρα να κερδίσεις τη ζωή σου... Και της λέει, μάνα δε μου ζητάνε απλώς μια υπογραφή, μου ζητάνε να προδώσω τις αρχές και την ιδεολογία μου. Αυτό, αυτή η θέση είναι ταυτισμένη με το ΚΚΕ και όχι μόνο με τους νεκρούς που έχουμε του αγώνα, αλλά είναι ταυτισμένο και με τη δράση, με τη ζωή των ηλικιωμένων κομμουνιστών που βρίσκονται εδώ και δεν έτυχε να χάσουν τη ζωή τους, έζησαν μέχρι σήμερα και ζουν, απλώς δεν έτυχε να τους εκτελέσουν, απλώς δεν έτυχε να τους σκοτώσουν.

Το ΚΚΕ όμως δεν είναι μόνο το Κόμμα των αγώνων και της θυσίας. Είναι και το Κόμμα εκείνο - και αυτό να μην το ξεχνάμε - που άνοιξε τις πιο πρωτοπόρες και ριζοσπαστικές ιδέες και σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής του με όλες, αν θέλετε, ενδεχομένως τις ελλείψεις, τις αδυναμίες, τα σκαμπανεβάσματα που είχε αυτή η δύσκολη και δύσβατη πορεία μέσα σε συνθήκες που πας κόντρα στο ρεύμα, όμως και στα 90 χρόνια, το ΚΚΕ ήταν και είναι ο φορέας των πιο ριζοσπαστικών, πρωτοποριακών και καινοτόμων ιδεών.

Ξεχωρίζουμε για ένα πράγμα: Δε μας συγκινούν τα καθημερινά προβλήματα μόνο των εργαζομένων. Αυτό βεβαίως είναι το φιτίλι και είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκρινόμαστε καθημερινά. Εμείς όμως γεννηθήκαμε και θα μείνουμε αθάνατοι - ανεξάρτητα από τη φυσική φθορά των ανθρώπων - γιατί ξεκινήσαμε με ένα σκοπό: Να παλέψουμε για να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό το σκοπό τον πιστεύουμε, αυτός ο σκοπός θα πραγματοποιηθεί και τότε, αν θέλετε, θα αρχίσει η νέα μεγάλη ιστορία των κομμουνιστών εκείνης της περιόδου, η πραγματική, αν θέλετε, ιστορία, γιατί η πραγματική ιστορία των λαών αρχίζει τότε. Αλλά αυτά ας τα αφήσουμε στις επόμενες γενιές, στη σημερινή νέα γενιά, όχι σε κάποια αόριστη γενιά, στη σημερινή νέα γενιά και στις γενιές που έρχονται που θα ζήσουν τις πιο ωραίες στιγμές της εποχής τους και θα γίνουν πραγματικά οι πρωτεργάτες μιας νέας Ελλάδας, της Ελλάδας της σοσιαλιστικής. Και όλοι εμείς είτε ζούμε είτε δε ζούμε θα έχουμε νιώσει μια ικανοποίηση: Οτι από τους λίγους εκείνους κομμουνιστές που ίδρυσαν το ΚΚΕ μέχρι τους σημερινούς, εμάς - ξαναλέω με όλες τις αδυναμίες και τις ελλείψεις μας - συλλογικά ως Κόμμα αλλά και ο καθένας από εμάς έβαλε ένα μικρό λιθαράκι. Το λιθαράκι του κομμουνιστή είναι ογκόλιθος στην ιστορία του τόπου μας και την ιστορία του διεθνούς κινήματος.

Σας ευχαριστώ και είμαι βέβαιη ότι εσείς που θα ζήσετε όλη τη συγκίνηση αυτής της έκθεσης θα φωνάξετε τα παιδιά σας, τα εγγόνια σας, τους φίλους, τους συμμαθητές. Κυριολεκτικά αξίζει τον κόπο. Δεν ξέρω αν είναι εγωιστικό, αλλά νομίζω ότι είναι η καλύτερη έκθεση που έγινε ποτέ».