Βαρύ τίμημα, καθόλα δικαιολογημένα, πληρώνει η κυβέρνηση για την υπόθεση του Βατοπεδίου, δίχως όμως την ίδια στιγμή να κάνει πίσω στην απόφασή της για συγκάλυψη μέχρι τέλους.

Δύο μήνες μετά την ανάδειξη της υπόθεσης σε «πρώτο ζήτημα της επικαιρότητας», η κυβέρνηση μετρά ήδη βαριές απώλειες, δείχνοντας να χάνει τον «έλεγχο των εξελίξεων» και πόντους στη διαμάχη για την εξουσία. Δύο κορυφαίοι υπουργοί της (Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης) έχουν θυσιαστεί μέχρι τώρα για να εξευμενίσουν την οργή της «κοινής γνώμης» και να διασωθεί το κυβερνητικό σκάφος, ενώ έχει υποχρεωθεί να κάνει «κωλοτούμπα» σε βασικά θέματα, όπως η σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής. Αρχικά ο Κ. Καραμανλής δήλωνε ότι Εξεταστική σημαίνει συγκάλυψη και στη συνέχεια, μετά την παραίτηση των δύο εισαγγελέων, αναγκάστηκε να την αποδεχτεί. Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία ότι θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της η Εξεταστική Επιτροπή που συστάθηκε αυτή τη βδομάδα να έχει την «προβλεπόμενη» κατάληξη, δηλαδή το κουκούλωμα της υπόθεσης. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο πρωθυπουργός απέφυγε να συμμετέχει και να πάρει το λόγο κατά τη διάρκεια της συζήτησης που έγινε την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή για τη σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής. Αλλωστε, σε δηλώσεις που είχε κάνει την προηγούμενη βδομάδα στις Βρυξέλλες, είχε παραδεχτεί ότι αποδέχτηκε τη σύσταση Εξεταστικής απλά και μόνο για να «ξεκαθαρίσει το κλίμα», εννοώντας το βαρύ κλίμα σε βάρος της κυβέρνησης...

«Παράπλευρη απώλεια», η εξόφθαλμη απόπειρα εμπλοκής και χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, ώστε να παίξει ακόμα μια φορά το «συνήθη» ρόλο της ως «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», ξεπλένοντας τις πολιτικές ευθύνες των υπουργών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Οι σημαντικές επιπτώσεις για το κυβερνών κόμμα έρχονται να επαναβεβαιώσουν την ορθότητα της εκτίμησης ότι η υπόθεση του Βατοπεδίου χρησιμοποιείται ως «όχημα» για αναδιατάξεις στο οικονομικό και πολιτικό σύστημα και το ξαναμοίρασμα της πίτας. Είναι ολοφάνερο ότι τόσο τα κόμματα εξουσίας, όσο και τα εμπλεκόμενα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα δεν ενδιαφέρονται για την επιστροφή των δημόσιων εκτάσεων, ούτε, πολύ περισσότερο, να πάψουν τα μοναστήρια να κατέχουν χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων, οικοδομήσιμων εκτάσεων, ελεύθερων χώρων με επίκληση διαφόρων «χρυσόβουλων» Βυζαντινών αυτοκρατόρων και «φιρμανιών» Οθωμανών σουλτάνων. Αντίθετα, επικεντρώνουν στους όρους και το τίμημα της ανταλλαγής μεταξύ Δημοσίου και Μονής Βατοπεδίου, στους εμπλεκόμενους υπουργούς, συμβολαιογράφους, κ.ο.κ.

Με τη θυσία του πιο στενού συνεργάτη του και εκπροσώπου του, Θ. Ρουσόπουλου, την περασμένη Πέμπτη, ο Κ. Καραμανλής προσδοκά ότι θα εκτονωθεί, προσωρινά έστω, η ασφυκτική πίεση που είχε εκδηλωθεί και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος και θα κερδίσει πολιτικό χρόνο για να οργανώσει την «αντεπίθεσή» του. Αιχμή του δόρατος θα αποτελέσει η αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης, επιδιώκοντας να καταξιωθεί στα μάτια της πλουτοκρατίας ως άξιος και ικανός διαχειριστής της κρίσης. Ακριβώς αυτήν την εικόνα θα επιχειρήσει να ενισχύσει με τις επόμενες πρωτοβουλίες και την επιτάχυνση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Στο πλαίσιο αυτό, αναμένεται να κινηθεί κατά τη διάρκεια της συζήτησης προ ημερήσιας διάταξης την ερχόμενη Παρασκευή στη Βουλή, επιδεικνύοντας τη βούληση και την αποφασιστικότητα να πάρει όλα τα μέτρα που θα διασφαλίζουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Κατέθεσε, ήδη, στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη διάσωση των τραπεζών, που φέρει την υπογραφή των μεγάλων τραπεζιτών, προσφέροντάς τους ζεστό χρήμα 28 δισ. ευρώ. Από χθες ο Κ. Καραμανλής παζαρεύει με τον εμίρη του Κατάρ το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής», περιφερειακών αεροδρομίων, λιμανιών, κ.ο.κ. Από το Λονδίνο την περασμένη Τρίτη δεσμεύτηκε στους εφοπλιστές και τους επιχειρηματίες ότι η κυβέρνηση θα προσφέρει νέα «αναπτυξιακά» κίνητρα για τον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας...

Η κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να προχωρήσει στον ευρωμονόδρομο, διεκδικώντας την ανανέωση της υποστήριξης της άρχουσας τάξης για να συνεχίσει να παραμένει στην εξουσία. Προσδοκά ότι με αυτήν την υποστήριξη θα αναπληρώσει ένα μέρος από τη ραγδαία φθορά εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει... Ομως, τα μόνιμα «θύματα» της κρίσης, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν μυριάδες λόγους να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική και τους διαχειριστές της.

Επιχειρώντας να μετατρέψει το τεράστιο σκάνδαλο με τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και πίσω από αυτό να συγκαλύψει το σύνολο της σκανδαλώδους πολιτικής γύρω από το θέμα της παράδοσης του δημόσιου πλούτου ως λάφυρου στα μοναστήρια και την εκκλησία, το ΠΑΣΟΚ δε δίστασε να ευτελίσει ακόμα και βασικούς θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, για τους οποίους κατά καιρούς εμφανίζεται ως «θεματοφύλακάς» τους. Αξιους συμπαραστάτες σ' αυτή την επιχείρηση, εκτός από την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ είχε τόσο τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΛΑ.Ο.Σ.

Το ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθειά του να αποκρύψει τη συνενοχή και τη συνυπευθυνότητά του στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ζήτησε αρχικά μόνο τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής, για να μην έρθουν στην επιφάνεια οι υπογραφές των δικών του υπουργών και μόνο στη συνέχεια και κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή άλλαξε θέση και ζήτησε τη σύσταση και Εξεταστικής Επιτροπής.

Με τις διαδοχικές του «κωλοτούμπες», το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχείρησε να εμφανιστεί σαν «υπερασπιστής» της «διαφάνειας». Η παραίτηση του υπουργού Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλου και η απόφαση της κυβέρνησης να μη συμμετάσχει στη συζήτηση για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής δημιούργησαν κλίμα «ευφορίας» στη Χαριλάου Τρικούπη και χρησιμοποιήθηκαν για την όξυνση της αποπροσανατολιστικής αντιπαράθεσης.

Οσο όμως και αν προσπάθησε ο Γ. Παπανδρέου και τα άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις, δεν μπόρεσαν να κρύψουν ότι συμφωνούν με την κυβέρνηση στο νομικό και πολιτικό πλαίσιο που εκχωρεί τη δημόσια περιουσία στην εκμετάλλευση μοναστηριών και επιχειρηματιών. Οσο και αν επιχείρησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά την απουσία της ΝΔ από τα έδρανα της Βουλής την Παρασκευή, δεν μπόρεσε να διαφοροποιηθεί από τις πολιτικές της επιλογές.

Το αντίθετο, μάλιστα. Σε όλους τους τόνους κατέστησε σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ κινείται στους ίδιους άξονες στο θέμα της μοναστικής περιουσίας, αφού δεν αμφισβητεί το υπάρχον νομικό καθεστώς. Την πολιτική δηλαδή που ιδιωτικοποιεί τα πάντα, γη, δάση, λίμνες, παραδίδοντάς τα στις κερδοσκοπικές ορέξεις ηγουμένων και πολυεθνικών ομίλων.

Συμμετέχοντας στα διαδικαστικά «παιχνίδια» των εταίρων του δικομματισμού και πραγματοποιώντας τους κατάλληλους κοινοβουλευτικούς «ελιγμούς», πάντα με σημείο αναφοράς τις κινήσεις του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε με τον τρόπο του στον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων από τον «πυρήνα» του σκανδάλου της εκχώρησης δημόσιας περιουσίας στη Μονή Βατοπεδίου.

Διεκδικώντας την «πατρότητα» των «πρωτοβουλιών» για τη σύσταση Εξεταστικής και Προανακριτικής Επιτροπής και μεταθέτοντας την αντιπαράθεση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γύρω από θέματα διαδικασίας, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «τροφοδότησε» ακριβώς εκείνο το κλίμα που επιχείρησαν να στήσουν οι εταίροι του δικομματισμού για να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους και να τους εγκλωβίσουν στην παρακολούθηση ενός «καυγά», που στην παρούσα φάση ήρθε να υπηρετήσει την προάσπιση των κεντρικών πολιτικών επιλογών των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από σειρά παλινωδίες γύρω από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ήρθε ακριβώς να αποκαλύψει την αφερεγγυότητά του. Αρχικά τάχτηκε κατά της σύστασης Προανακριτικής Επιτροπής, ασκώντας έντονη κριτική στο ΠΑΣΟΚ για την πρωτοβουλία του, ζητώντας ταυτόχρονα «εξεταστική σε εκτεταμένο πεδίο», αλλά στη συνέχεια στήριξε την πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής, για να καταλήξει μόλις την προηγούμενη Παρασκευή μαζί με το ΠΑΣΟΚ να δηλώνει ότι δε θα πάρει μέρος στην ψηφοφορία για τη σύστασή της ή όχι, θέτοντας ζήτημα «απαρτίας»...

Η στάση του «χαμαιλέοντα» που εφαρμόζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πηγάζει από τις ίδιες τις πολιτικές του θέσεις για την «εκκλησιαστική περιουσία». Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, διαχωρίζοντας σε «νόμιμη» και «παράνομη» την περιουσία των μοναστηριών, ουσιαστικά αποδέχεται εκείνο το νομικό καθεστώς που έχουν ψηφίσει και εφαρμόζουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βάσει του οποίου πάνω από 1.300.000 στρέμματα ελληνικής γης συνεχίζουν να ανήκουν με «νόμιμο τρόπο» σε μοναστήρια και εκκλησίες.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί επίσης το ιδιοκτησιακό καθεστώς της εκκλησίας πάνω σε δάση, βουνά και λίμνες, αφού ζητά μόνο τη φορολόγηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας της εκκλησίας, προσφέροντας έτσι «άλλοθι» στους δεσποτάδες να συνεχίσουν, πληρώνοντας ένα μικρό αντίτιμο στο χρυσοφόρο εμπόριό τους με πολυεθνικούς ομίλους, ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία.

Τα επικοινωνιακά τερτίπια, οι βαρύγδουπες δηλώσεις και τα διαδικαστικά «ζιγκ - ζαγκ», που πάντα εξυπηρετούσαν τον κεντρικό στόχο, τη συγκάλυψη δηλαδή της πολιτικής που οδηγεί στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, ήταν η τακτική που ακολούθησε ο ΛΑ.Ο.Σ.

Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης και τα στελέχη του επέλεξαν αρχικά να φωνασκούν υπέρ της σύστασης Προανακριτικής Επιτροπής, ώστε λίγο αργότερα να δεχτούν την Εξεταστική. Επίσης ο ΛΑ.Ο.Σ. όλο αυτό το διάστημα σκόπιμα επέλεγε να κατευθύνει τα βέλη του εναντίον ενός και μόνου προσώπου του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου Θ. Ρουσόπουλου, προκειμένου να αποσιωπηθεί ότι είναι στρατηγική επιλογή του η διαιώνιση του συγκεκριμένου «καθεστώτος» που εκχωρεί τη δημόσια περιουσία. Σημείο πολιτικής αντιπαράθεσης που ο ΛΑ.Ο.Σ. επ' ουδενί ήθελε να συζητηθεί στη Βουλή και στο λαό, προκειμένου καθένας να εκφράσει καθαρά τη θέση του και να δείξει σε ποιανού το πλευρό στέκεται.

Συγκαλύπτοντας ακριβώς αυτή την πολιτική, θορυβωδώς επέλεξε να αποχωρήσει από τη διαδικασία της Βουλής την Παρασκευή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την Προανακριτική, τάχα καταγγέλλοντας την κυβέρνηση, στην πραγματικότητα όμως ακολουθώντας εκτός αιθούσης την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, υπερασπιζόμενο ...επάξια την πολιτική που εκχωρεί τη δημόσια περιουσία σε μοναστήρια και πολυεθνικούς ομίλους.