Βαρύ τίμημα, καθόλα δικαιολογημένα, πληρώνει η κυβέρνηση για την υπόθεση του Βατοπεδίου, δίχως όμως την ίδια στιγμή να κάνει πίσω στην απόφασή της για συγκάλυψη μέχρι τέλους.

Δύο μήνες μετά την ανάδειξη της υπόθεσης σε «πρώτο ζήτημα της επικαιρότητας», η κυβέρνηση μετρά ήδη βαριές απώλειες, δείχνοντας να χάνει τον «έλεγχο των εξελίξεων» και πόντους στη διαμάχη για την εξουσία. Δύο κορυφαίοι υπουργοί της (Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης) έχουν θυσιαστεί μέχρι τώρα για να εξευμενίσουν την οργή της «κοινής γνώμης» και να διασωθεί το κυβερνητικό σκάφος, ενώ έχει υποχρεωθεί να κάνει «κωλοτούμπα» σε βασικά θέματα, όπως η σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής. Αρχικά ο Κ. Καραμανλής δήλωνε ότι Εξεταστική σημαίνει συγκάλυψη και στη συνέχεια, μετά την παραίτηση των δύο εισαγγελέων, αναγκάστηκε να την αποδεχτεί. Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία ότι θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της η Εξεταστική Επιτροπή που συστάθηκε αυτή τη βδομάδα να έχει την «προβλεπόμενη» κατάληξη, δηλαδή το κουκούλωμα της υπόθεσης. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο πρωθυπουργός απέφυγε να συμμετέχει και να πάρει το λόγο κατά τη διάρκεια της συζήτησης που έγινε την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή για τη σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής. Αλλωστε, σε δηλώσεις που είχε κάνει την προηγούμενη βδομάδα στις Βρυξέλλες, είχε παραδεχτεί ότι αποδέχτηκε τη σύσταση Εξεταστικής απλά και μόνο για να «ξεκαθαρίσει το κλίμα», εννοώντας το βαρύ κλίμα σε βάρος της κυβέρνησης...

«Παράπλευρη απώλεια», η εξόφθαλμη απόπειρα εμπλοκής και χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, ώστε να παίξει ακόμα μια φορά το «συνήθη» ρόλο της ως «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», ξεπλένοντας τις πολιτικές ευθύνες των υπουργών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Οι σημαντικές επιπτώσεις για το κυβερνών κόμμα έρχονται να επαναβεβαιώσουν την ορθότητα της εκτίμησης ότι η υπόθεση του Βατοπεδίου χρησιμοποιείται ως «όχημα» για αναδιατάξεις στο οικονομικό και πολιτικό σύστημα και το ξαναμοίρασμα της πίτας. Είναι ολοφάνερο ότι τόσο τα κόμματα εξουσίας, όσο και τα εμπλεκόμενα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα δεν ενδιαφέρονται για την επιστροφή των δημόσιων εκτάσεων, ούτε, πολύ περισσότερο, να πάψουν τα μοναστήρια να κατέχουν χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων, οικοδομήσιμων εκτάσεων, ελεύθερων χώρων με επίκληση διαφόρων «χρυσόβουλων» Βυζαντινών αυτοκρατόρων και «φιρμανιών» Οθωμανών σουλτάνων. Αντίθετα, επικεντρώνουν στους όρους και το τίμημα της ανταλλαγής μεταξύ Δημοσίου και Μονής Βατοπεδίου, στους εμπλεκόμενους υπουργούς, συμβολαιογράφους, κ.ο.κ.

Με τη θυσία του πιο στενού συνεργάτη του και εκπροσώπου του, Θ. Ρουσόπουλου, την περασμένη Πέμπτη, ο Κ. Καραμανλής προσδοκά ότι θα εκτονωθεί, προσωρινά έστω, η ασφυκτική πίεση που είχε εκδηλωθεί και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος και θα κερδίσει πολιτικό χρόνο για να οργανώσει την «αντεπίθεσή» του. Αιχμή του δόρατος θα αποτελέσει η αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης, επιδιώκοντας να καταξιωθεί στα μάτια της πλουτοκρατίας ως άξιος και ικανός διαχειριστής της κρίσης. Ακριβώς αυτήν την εικόνα θα επιχειρήσει να ενισχύσει με τις επόμενες πρωτοβουλίες και την επιτάχυνση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Στο πλαίσιο αυτό, αναμένεται να κινηθεί κατά τη διάρκεια της συζήτησης προ ημερήσιας διάταξης την ερχόμενη Παρασκευή στη Βουλή, επιδεικνύοντας τη βούληση και την αποφασιστικότητα να πάρει όλα τα μέτρα που θα διασφαλίζουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Κατέθεσε, ήδη, στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη διάσωση των τραπεζών, που φέρει την υπογραφή των μεγάλων τραπεζιτών, προσφέροντάς τους ζεστό χρήμα 28 δισ. ευρώ. Από χθες ο Κ. Καραμανλής παζαρεύει με τον εμίρη του Κατάρ το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής», περιφερειακών αεροδρομίων, λιμανιών, κ.ο.κ. Από το Λονδίνο την περασμένη Τρίτη δεσμεύτηκε στους εφοπλιστές και τους επιχειρηματίες ότι η κυβέρνηση θα προσφέρει νέα «αναπτυξιακά» κίνητρα για τον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας...

Η κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να προχωρήσει στον ευρωμονόδρομο, διεκδικώντας την ανανέωση της υποστήριξης της άρχουσας τάξης για να συνεχίσει να παραμένει στην εξουσία. Προσδοκά ότι με αυτήν την υποστήριξη θα αναπληρώσει ένα μέρος από τη ραγδαία φθορά εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει... Ομως, τα μόνιμα «θύματα» της κρίσης, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν μυριάδες λόγους να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική και τους διαχειριστές της.