«Αν κατάλαβα καλά η διαφωνία ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ είναι αν πρέπει να ενισχυθούν οι τράπεζες ή οι βιομήχανοι ή οι επενδυτές», τόνισε στη δευτερολογία της η Αλ. Παπαρήγα, σχολιάζοντας τις ομιλίες των αρχηγών που προηγήθηκαν και συνέχισε:

«Οι τράπεζες είχαν κερδοφορία. Πώς προέκυψε θέμα έλλειψης ρευστότητας; Ολο ήταν πλασματικό κεφάλαιο; Υπάρχει διαφορά μεταξύ πραγματικού και πλασματικού. Ολο ήταν πλασματικό κεφάλαιο; Αδύνατον. Γιατί, λοιπόν, χρειάζεται να δώσει τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ η κυβέρνηση; Ρωτάω όμως και το ΠΑΣΟΚ: Γιατί οι επενδυτές έχουν ανάγκη από στήριξη, να πάρουν αυτοί τα 28 δισεκατομμύρια; Ποιοι είναι οι επενδυτές;

Κατ' αρχήν όλη τη 10ετία του '90 και μέχρι σήμερα έχουμε συνεχή προσφορά - να το πω - φοροελαφρύνσεων, απαλλαγών από ελέγχους, προνομίων στους επιχειρηματίες, οι οποίοι μάλιστα είχαν και ένα άλλο προνόμιο: Τις επενδύσεις στα Βαλκάνια. Η κερδοφορία είναι μεγάλη. Πώς απότομα έχουν ανάγκη αντί να πάνε στις τράπεζες, να πάνε σε αυτούς; Από τη στιγμή, λοιπόν, που συγκαλύπτετε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και κυρίως από την προσπάθεια - που υποστηρίζετε - να επωφεληθούν από την κρίση οι επιχειρηματίες και να συγκεντρωθεί σε ακόμα λιγότερα χέρια το κεφάλαιο, δεν μπορείτε να φέρετε και προτάσεις φιλολαϊκές.

Και θέλω να πω και το εξής πράγμα. Βεβαίως και νιώθουμε μεγάλη ευθύνη και ανησυχία. Κύριε Καραμανλή, εμείς μέχρι και ένταση των πολεμικών συγκρούσεων φοβόμαστε. Διότι η κρίση, εφόσον λέτε ότι θα παραταθεί και θα οδηγήσει και σε ανακατατάξεις, δε θα βγει μόνο με τον οικονομικό πόλεμο. Ακριβώς, λοιπόν, νιώθουμε πολύ μεγάλη ευθύνη και γι' αυτό λέμε οργάνωση, αντεπίθεση του λαού και να μη δεχτούν τίποτε από αυτά που λέγονται εδώ μέσα, όπως ρευστότητα, έλλειψη πρόβλεψης, οι επιχειρηματίες θέλουν βοήθεια».

«Δικαιούμαστε και εμείς, λοιπόν, να πούμε, βλέποντας την κερδοφορία, ή αν έστω δεχτούμε ότι αυτοί που είχαν κέρδη δεν ήξεραν πώς να τα κρατήσουν - που δεν είναι έτσι - ότι δεν μπορεί σήμερα να υπάρχει κατώτατος μισθός κάτω από 1.400 ευρώ. Γιατί δηλαδή να υπάρχει; Αν πάρουμε υπ' όψιν τις εξελίξεις, είναι μία άμυνα ο μισθός. Επιδόματα φτώχειας και συσσίτια δεν μπορούμε να δεχτούμε. Παίρνετε την ακραία περίπτωση, έναν ελάχιστο αριθμό. Πόσους θα βγάλετε σε όλη την Ελλάδα πάμπτωχους; Είκοσι χιλιάδες, τριάντα, πενήντα; Μα, είναι εκατομμύρια που βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να μειώνεται και η αγοραστική τους ικανότητα να είναι κάτω από τα επίπεδα των αρχών της δεκαετίας του '80.

Με συγχωρείτε, δεν ξέρω ο καθένας πού βρίσκεται, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που παίρνουν 700, 800, 1.000 και 1.200 ευρώ δεν έχουν τηλεόραση πλάσμα. Μα, είναι ντροπή να λέγονται τέτοια πράγματα. Υπάρχει στρεβλή κατανάλωση; Υπάρχει. Αυτός που θα πάρει μία τηλεόραση πλάσμα, θα πεινάει δύο χρόνια. Φταίει αυτός; Για να μην πω ότι τώρα αρχίζει η συζήτηση να δίνονται κίνητρα για την αγορά αυτοκινήτου. Ο,τι δίνεται, δηλαδή, αυτήν τη στιγμή είναι, για να ξανακινηθεί η αγορά, με ποια έννοια; Να δανειστεί ο εργαζόμενος και να ξαναβρεθεί με τη θηλιά στο λαιμό.

Κατώτατη σύνταξη, λοιπόν, 1.120 ευρώ. Τι θα πει θα βοηθήσουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους; Εμείς δε δεχόμαστε αυξήσεις από 1,2 ευρώ την ημέρα μέχρι 3,2 ευρώ που προτείνει το ΠΑΣΟΚ, 3 ευρώ την ημέρα. Αυτά είναι γελοία πράγματα. Οχι γιατί θέλουμε να αγοράσουμε τηλεόραση πλάσμα. Εν πάση περιπτώσει όποιος πιστεύει αυτά, μάλλον είναι πολύ μακριά από το πώς ζει η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων.

Τι θέλουν οι άνθρωποι; Σταθερή δουλειά, σταθερό μισθό, Δημόσια Υγεία και Παιδεία 100%, αφορολόγητο όριο 15.000 για το άτομο, 30.000 για την οικογένεια, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης και για τα αγροτικά νοικοκυριά.

Και, τέλος, ποιοι είναι αυτοί οι μικρομεσαίοι; Μικροί και μεσαίοι. Αλλο ο μικρός και άλλο ο μεσαίος. Ο μεσαίος είναι καλύτερα από το μικρό. Τι τα ανακατεύετε όλα αυτά; Το λέω και για την κυβέρνηση. Υπέρ - λέει - των μικρομεσαίων. Δε λέει τίποτα, ποιοι είναι οι μικροί; Μικρός είναι αυτός όπου απασχολείται ο ίδιος, έχει το μαγαζί του, ή το πολύ-πολύ, άντε, να έχει έναν - δύο εργαζόμενους. Εξαρτάται και από τον τζίρο. Υπάρχουν επιχειρήσεις που έχουν δύο εργαζόμενους και έχουν μεγαλύτερο τζίρο από άλλους που έχουν τρεις εργαζόμενους.

Πώς θα δώσετε βοήθεια σε αυτόν το μικρό, όταν έχει τα μεγαθήρια δίπλα, εμπορικά και άλλα, που τον καταπίνουν; Μη λέτε τώρα μεγάλα λόγια. Θα δώσει η τράπεζα στον γαλακτοπώλη της γειτονιάς και στο μανάβη της γειτονιάς ή και στο «λαϊκατζή»; Οχι, δε θα δώσει. Μεσαία επιχείρηση στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι με 100 και 200 εργαζόμενους. Αντε στην Ελλάδα να δώσουν σε ορισμένους νέους καινούριους επιχειρηματίες, οι οποίοι ωφελήθηκαν από τα κοινοτικά ποσά, τρωκτικά και διάφορα. Ποιος ξέρει πώς τα έβγαλαν; Και όλα αυτά στο όνομα των εργαζομένων και οι μισθοί των εργαζομένων δε θα αυξάνονται, θα πέφτουν.

Προγράμματα λαϊκής στέγης. Ο πρωθυπουργός λέει συνέχεια για τους δανειολήπτες. Κατ' αρχάς, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να δανειστούν. Διότι για να πάρεις σήμερα ένα σπίτι, πρέπει να έχεις και κάτι στην "μπάντα". Με συγχωρείτε, πώς θα δανειστείς; Αν πάρεις 100.000 ευρώ, θέλει να δίνεις 1.100 ευρώ το μήνα. Αν πάρεις παραπάνω, θέλεις 1.500 ευρώ το μήνα. Για τα 100.000 ευρώ, όταν ο άλλος έχει μισθό 1.000 ευρώ, μπορεί να δίνει 1.000 ευρώ; Αντε, να δανειστεί 40.000 ευρώ. Αρα, πρέπει να έχει κι άλλες 60.000 ευρώ στην "μπάντα". Πόσες οικογένειες έχουν 60.000 ευρώ στην "μπάντα"; Και αν είχαν πριν πέντε ή δέκα χρόνια, αυτά μειώνονται. Επομένως, εμείς μιλάμε για προγράμματα λαϊκής στέγης.

Σας έβαλα το θέμα των εξελίξεων του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, που έχει πάψει να είναι λαϊκής κατοικίας, που είχε όμως το πλεονέκτημα ότι είχε επιχορηγούμενο επιτόκιο και τώρα πάει να καταργηθεί. Η ΕΤΕ έκοψε τη συμφωνία. Θα την κόψουν και οι άλλες τράπεζες. Πού θα πάει, λοιπόν; Θα υπάρχει εργατική κατοικία, έστω αυτή για την οποία δίνεις 300 ευρώ το μήνα αντί 600; Εχει μεγάλη διαφορά.

Ολα τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση έχουν σχέση με τις τράπεζες. Εμείς όμως το βάζουμε από την εξής πλευρά. Λέει η κυβέρνηση τώρα: "Θα πάρω και κέρδος". Δεν ξέρω, κύριε Αλογοσκούφη, εγώ δεν είμαι οικονομολόγος. Μιλάω από αυτά που ξέρω. Δηλαδή, πού το ξέρετε; Πρόβλεψη κάνετε, όπως κάνεις πρόβλεψη όταν βάζεις τα λεφτά σου στο Χρηματιστήριο. Οι τράπεζες δε θα συνεχίζουν να δουλεύουν με κερδοσκοπικές επενδύσεις, με βραχυχρόνιες επενδύσεις; Θα σταματήσουν; Μα, αυτό κάνει η τράπεζα. Η τράπεζα δεν είναι βιομήχανος. Εδώ και οι βιομήχανοι θέλουν σε ένα χρόνο να γυρίσει πίσω το χρήμα. Τα πιστωτικά αυτά προϊόντα - παράγωγα θα πάψουν να τα έχουν; Κι αφού είμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και υπάρχει ανισόμετρη ανάπτυξη - παγκοσμιοποίηση όπως τη λέτε εσείς αταξικά, ενώ είναι η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία με ανισόμετρη ανάπτυξη, με αλληλοεξαρτώμενες σχέσεις - πώς είστε σίγουρος ότι θα πάρετε πίσω τα λεφτά και θα πάρετε και 10% αύξηση; Ρίσκο είναι και αυτό, δηλαδή στο ίδιο παιχνίδι.

Τώρα να σας πω κάτι; Αυτά τα δομημένα και αδόμητα, τα τοξικά και μη τοξικά είναι εφευρέσεις. Ολα αυτά τα χαρτιά είναι πρόβλεψη είσπραξης χρημάτων. Και σε συνθήκες κρίσης, που λέτε ότι θα είναι παρατεταμένη και σε συνθήκες όπου η Ελλάδα είναι σε ένα μεσαίο επίπεδο μέσα σε όλη αυτή την πυραμίδα, πώς θα εξασφαλιστεί; Και εντάξει, τα πήρατε πίσω. Πού θα τα πάτε αυτά τα λεφτά στο κάτω - κάτω; Να σας το πω κι αλλιώς, είτε είστε εσείς, είτε το ΠΑΣΟΚ θα πάνε σε έργα κοινωνικά; Θα γεμίσει ο κόσμος δωρεάν παιδικούς σταθμούς; Πού θα πάνε; Σε έργα, άξονες οδικούς που είναι χρήσιμοι, αλλά πληρώνουμε διόδια. Θα πάνε σε έργα που πάλι έχουν ανάγκη οι επιχειρηματίες. Αυτό θα είναι το κριτήριο. Εγώ σας λέω ότι βγάζετε τρεις φορές παραπάνω λεφτά. Πού θα μοιραστούν αυτά; Θα τα βάλετε στα ασφαλιστικά ταμεία; Θα καλύψετε τα κενά στα ασφαλιστικά ταμεία όπου υπολογίζεται ότι 5 δισεκατομμύρια έχουν χάσει από το Χρηματιστήριο; Κι άκουσα τον κ. Αλογοσκούφη προσωπικά να λέει ότι έτσι είναι και ότι χάνουν κοντοπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα μπορεί να κερδίσουν. Πώς το εξασφαλίζετε εσείς αυτό; Με συγχωρείτε, δηλαδή. Πού ξέρουμε πόσο θα κρατήσει η κρίση; Και η κρίση δεν είναι ενιαία ούτε φεύγει ενιαία. Ξεσπά σε διαφορετικές χώρες. Εσείς πώς λέτε ότι θα κερδίσουν; Ολα αυτά είναι - ξαναλέμε - πρόβλεψη.

Επομένως, εμείς διεκδικούμε. Κι αν είχαμε εκεί τις απαιτήσεις, πρέπει να τις ανεβάσουν οι εργαζόμενοι. Δεν είναι ζήτημα να υπερθεματίζω σε αιτήματα ή να κάνω μαξιμαλισμό. Δε γίνεται. Αν δεν καταργηθεί ο φόρος στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, δεν μπορεί να μιλήσουμε για μείωση της ακρίβειας. Δεν υπάρχει δηλαδή τέτοια περίπτωση. Και άλλα μέτρα βεβαίως προτείνουμε. Δεν έχω το χρόνο να τα πω. Αλλωστε, οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν από αυτό το βήμα να τα πούμε. Πλατιά, μέσα στον κόσμο σήμερα κάνουμε συγκεντρώσεις και τα αναφέρουμε πάρα πολύ συγκεκριμένα. Επομένως, στο διά ταύτα για εμάς, καμιά εμπιστοσύνη ούτε - για να κάνω ένα σχηματικό διαχωρισμό - στη φιλελεύθερη ούτε στη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση. Δοκιμασμένη εντελώς. Αυτές οι πολιτικές είναι καλές πια να τις βάλει ο λαός στο μουσείο ή να πηγαίνει σε ένα είδος Μοναστηράκι να τις μελετάει. Δεν είναι πολιτικές που μπορεί να τις χρησιμοποιήσει σαν σύγχρονα εργαλεία σήμερα».

Η διγλωσσία ήταν το χαρακτηριστικό στοιχείο της τοποθέτησης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνου, παρά τις φραστικές κορόνες εναντίον του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι φρόντισε να επικαλεστεί πολλάκις τον Καρλ Μαρξ κατέθεσε πακέτο προτάσεων «καλλωπισμού» και «ελέγχου» του συστήματος. Ζήτησε «περισσότερο κράτος, κράτος όχι τρωκτικών βέβαια και κομματικών στρατών, αλλά κράτος κοινωνικό, αποτελεσματικό, ευέλικτο, ελεγχόμενο, διαφανές, δίπλα στον πολίτη». Σε διεθνές επίπεδο, τόνισε, ότι πρέπει τα κράτη να δημιουργήσουν «διεθνείς ελεγκτικούς μηχανισμούς στις κινήσεις κεφαλαίου και τίμημα γι' αυτές τις κινήσεις». Παράλληλα μίλησε για «πρόταση που την κάνουμε στο ΠΑΣΟΚ και στις άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Ζητάμε να μειωθούν στο μισό οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς στην Ελλάδα».

Οσον αφορά το χρηματοπιστωτικό σύστημα ο Αλ. Αλαβάνος υποστήριξε ότι «λέμε όχι στα 28 δισεκατομμύρια» και πως «η δική μας απάντηση είναι: Οχι, ούτε με διαφάνεια, ούτε με εγγυήσεις». Θέση που είναι σαφώς αντίθετη με τις προτάσεις για την κρίση που παρουσίασε πριν από 10 μόλις ημέρες η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΝ. Τότε ο εισηγητής της, Γιάννης Δραγασάκης, είχε ζητήσει «να είναι διαφανείς οι όροι και τα κριτήρια με τα οποία θα χορηγηθεί και θα κατανεμηθεί η όποια στήριξη. Η στήριξη να αφορά στην αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων και όχι την επιδότηση των τραπεζών και των κερδών τους».

Θολή ήταν επίσης η θέση του ΣΥΝ για το θέμα της ιδιοκτησίας των τραπεζών αφού σημείωσε πως «ζητάμε, ως άμεσα μέτρα, οποιαδήποτε τράπεζα ζητήσει τη συμμετοχή του Δημοσίου, διότι δεν μπορεί να αντέξει, αμέσως να εθνικοποιείται», καθώς και την «ανάκτηση του δημόσιου ελέγχου στην Εθνική Τράπεζα μαζί με την Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο».

Στο γνωστό λαϊκίστικο μοτίβο κινήθηκε η τοποθέτηση του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος πάντως κατέστησε σαφές ότι θα στηρίξει τα μέτρα ενίσχυσης του τραπεζικού κεφαλαίου. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι «εγώ δεν είμαι από εκείνους που λένε να μη δώσουμε τίποτα. Να δώσουμε και να πάρουμε. Θα σου δώσω, τώρα που είσαι στα ζόρια, αλλά θα μου δώσεις. Θα μου δώσεις, να αγοράσει το κράτος. Να αγοράσει το κράτος τώρα που είναι φτηνά». Παράλληλα ο Γ. Καρατζαφέρης υποστήριξε ότι οι προτάσεις του κόμματός του ταυτίζονται εν μέρει με αυτές του ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι «είναι κοντά στην πρότασή μας η σκέψη του ΠΑΣΟΚ: Ελάτε, όποιος έχει ανάγκη, όχι συλλήβδην όλοι. Να δούμε ποιος έχει ανάγκη, να δούμε ποιος δεν πήγε καλά. Να ξέρει και ο ελληνικός λαός πως εκεί που εμπιστεύτηκε τα λεφτά του δεν πήγε τόσο καλά. Δεν τα πήγε καλά, πήγε στα τοξικά. Να ξέρουμε και πόσο σωστός είναι για να ξαναεπενδύσει σ' αυτόν ο ελληνικός λαός, όχι να τους κρύψουμε».