Μία εικόνα που μόνον αληθινή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς πάνω από 40% της τουρκικής νεολαίας είναι καταδικασμένο στην ανεργία, αφού ούτε σπουδάζει, ούτε εργάζεται, η γενική ανεργία σε πραγματικά νούμερα αγγίζει και ξεπερνά το 25%, η ακρίβεια είναι πραγματικότητα, η φτώχεια πλήττει όλο και περισσότερες οικογένειες, ο δημόσιος τομέας ξεπουλιέται στους ιδιώτες, σύμφωνα με τις οδηγίες της ΕΕ, ενώ η αγροτική παραγωγή φθίνει, μετατρέποντας την Τουρκία σε χώρα εισαγωγής προϊόντων, που είναι πλέον δυσπρόσιτα στα λαϊκά στρώματα...
Κατά τα άλλα, η Τουρκική Δημοκρατία γιορτάζει την επέτειο θανάτου του ιδρυτή της με μεγαλειώδεις εκδηλώσεις και εθνικιστικές κορόνες, ενώ δηλώνει πιστή στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της με την ΕΕ...
Απαντήσεις σε όλα αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα δίνονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου (διδακτορικής διατριβής του συγγραφέα Θ. Καραγιάννη), αποτέλεσμα μακροχρόνιας επιστημονικής έρευνας και μελέτης. Το έργο συμπληρώνεται με πλήρη Χρονολόγιο και Εργογραφία του Β. Ρώτα, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Μια έκδοση ιδιαίτερα χρήσιμη όχι μόνο για το σπουδαστή ή το μελετητή, αλλά για οποιονδήποτε επιθυμεί να γνωρίσει το έργο του μεγάλου συγγραφέα. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Σιγά σιγά η καμένη γη της Ηλείας γίνεται τόπος «φιλανθρωπίας» μεγάλων επιχειρήσεων. Αρχισαν, ήδη, οι δωρεές. Η «ΑΧΑ Ασφαλιστική», όπως γράφει σε ανακοίνωσή της, δείχνει την... ευαισθησία της. Υπέγραψε ιδιωτικό συμφωνητικό εργολαβίας με το Δήμο Ζαχάρως για την κατασκευή πολιτιστικού κέντρου, καθώς και για την αγορά 5.000 ελαιόδεντρων. Το πολιτιστικό κέντρο θα κατασκευαστεί στο χωριό Μηλέα. Τις επόμενες μέρες, μάλιστα, θα προκηρύξει μειοδοτικό διαγωνισμό. Η εταιρεία θα δώσει σταδιακά το ποσό των 220.000 ευρώ για τον προϋπολογισμό του έργου και 30.000 ευρώ για τα ελαιόδεντρα. Η «ΑΧΑ Ασφαλιστική» δεν είναι η πρώτη «ευαίσθητη» εταιρεία.
Λίγες μέρες πριν, η «Μαρφίν» έδειξε και αυτή την... ευαισθησία της, με μια δωρεά 10.000 ελαιόδεντρων αλλά την ίδια στιγμή - όπως έγραψε ο τοπικός Τύπος - «αίσθηση προκάλεσε η αναφορά (του προέδρου της "Μαρφίν") για το ενδιαφέρον της τράπεζας στην αναζήτηση εκτάσεως 1.000 στρεμμάτων στην Ηλεία».
Εμείς, προς το παρόν, θα ρωτήσουμε το εξής: Εχετε δει ποτέ καμία μεγάλη εταιρεία να κάνει «φιλανθρωπίες» με το αζημίωτο; Συνήθως, για να μην πούμε πάντα, μετά τη δωρεά ακολουθούν οι «μπίζνες».
«Εμείς θέλουμε να διπλασιάσουμε τους παιδικούς σταθμούς σε μια τετραετία» δήλωσε πριν λίγες μέρες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου. Δεν είπε κουβέντα βέβαια για το αν οι σταθμοί που θα φτιάξει το ΠΑΣΟΚ θα είναι δημόσιοι, δημοτικοί ή ιδιωτικοί. Δεν είπε κουβέντα για το αν θα είναι δωρεάν για όλα τα παιδιά. Γκρίνιαξε γιατί η κυβέρνηση περικόπτει τη χρηματοδότηση για προνοιακές υποδομές στους Δήμους (ξέχασε ότι και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ το ίδιο έκαναν), αλλά δε βρήκε ούτε μια λέξη για να καταγγείλει τα τροφεία που έχουν επιβληθεί στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς που, σημειωτέον, βάζουν και οι δικοί του δήμαρχοι.
Το θέμα των παιδικών σταθμών το θυμήθηκε με αφορμή την επίσκεψή του σε ένα Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ), ένα είδος παιδικού σταθμού με «εξωσχολικές δραστηριότητες» για παιδιά 6 - 12 ετών που μπορούν να φτιάχνουν είτε οι δήμοι είτε ιδιώτες. «Εμείς θέλουμε να επεκταθεί αυτός ο θεσμός ακόμα και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, για την υποστήριξη των παιδιών (...) αλλά και μέσα στο σχολείο, να έχουν και άλλες δραστηριότητες. Προσωπικά, το έχω ζήσει και ως μαθητής σε άλλα σχολικά συστήματα διεθνώς (...) ξέρω πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό και στην Ελλάδα», είπε ο Γ. Παπανδρέου.
Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βλέπει τέτοιου είδους κέντρα ως συμπληρωματικά του σχολείου, το οποίο, κατά τα λεγόμενά του, θα πρέπει να απομακρυνθεί κι άλλο από το μορφωτικό του ρόλο και να διαχυθεί σε... «δραστηριότητες» και δεξιότητες...
Καυχιέται η κυβέρνηση και με καταχώριση στον Τύπο του υπουργείου Απασχόλησης διαφημίζει το έργο της για τους ανέργους. Μόνο που το ζεστό χρήμα, το οποίο διατίθεται από την κυβέρνηση ακολουθώντας και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καταλήγει όχι στους ανέργους, αλλά στις επιχειρήσεις. Διαφημίζει η κυβέρνηση το πρόγραμμα για χιλιάδες ανέργους «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας», όταν σε αυτό το πρόγραμμα η απασχόληση είναι μέσω των προγραμμάτων stage, στα οποία οι άνεργοι που προσλαμβάνονται εργάζονται χωρίς ασφάλιση. Καυχιέται η κυβέρνηση για την «επιχορήγηση επιχειρήσεων», όταν, εκτός από το γεγονός ότι τα λεφτά των ίδιων των εργαζομένων από τις εισφορές τους και τη φορολογία καταλήγουν στις επιχειρήσεις, διαπιστώνεται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θέσεων αυτών χάνονται μετά το τέλος της επιδότησης και οι εργαζόμενοι καταλήγουν και πάλι στην ανεργία. Για το μόνο που μπορεί να επαίρεται η κυβέρνηση, είναι ότι δισεκατομμύρια ευρώ σπαταλιούνται δεξιά και αριστερά χωρίς κανένα χειροπιαστό θετικό αποτέλεσμα, ενώ περίπου 300.000 άνεργοι στερούνται ακόμα και αυτό το μίζερο επίδομα ανεργίας. Πράγματι, η κυβέρνηση «άνοιξε το δρόμο» - όπως γράφει και η διαφήμιση - αλλά στις επιχειρήσεις. Κρατάει, όμως, κλειστό το δρόμο στους ανέργους.