Οσο για τον ΛΑ.Ο.Σ., πιστός συνήγορος της πλουτοκρατίας, φόρτωσε την ευθύνη για την ανεργία στους μετανάστες και καθάρισε...
Κατόπιν αυτών είναι προφανές ότι οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, κάθε άνθρωπος του μόχθου που προσδοκά να δει άσπρη μέρα, το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να τσακίσει πολιτικά τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Και να πάρει την υπόθεση της ζωής του στα χέρια του. Οργανώνοντας την πάλη του και την αντεπίθεσή του, ενισχύοντας το ΚΚΕ, παλεύοντας με τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Οπως χτες για παράδειγμα, που στην τελευταία σελίδα της ΑΥΓΗΣ υπάρχει η εξής αναφορά σε σχόλιο με την υπογραφή Ν. Φ.: «Είναι τυχαίο ότι τόσες μέρες το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ δεν καταδέχονται να ασχοληθούν με το δράμα που εκτυλίσσεται στις φυλακές και ουσιαστικά αβαντάρουν την κυβερνητική ατολμία; Στην περίπτωση αυτή, η σιωπή είναι συνενοχή». Αυτό διαπιστώνει η ΑΥΓΗ, χτες.
Τόση η αντιΚΚΕ τύφλα τους. Γιατί δυστυχώς γι' αυτούς δεν είδαν ότι: Το ΚΚΕ στις 11 Νοέμβρη (λίγες μέρες μετά την έναρξη της απεργίας πείνας των κρατουμένων), με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Κόμματος, έκανε παρέμβαση για τα προβλήματα των κρατουμένων και πρότεινε συγκεκριμένα μέτρα. Επιπλέον, στις 13 Νοέμβρη συζητήθηκε στη Βουλή η Επίκαιρη Ερώτηση που είχε καταθέσει το ΚΚΕ για την κατάσταση στις φυλακές και ζητούσε άμεσα μέτρα για την ανακούφιση και την προάσπιση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων, κόντρα στα μέτρα που είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση. Και ο «Ρ» γράφει κάθε μέρα και μερικές φορές και στην 1η σελίδα. Είπαμε αντιΚΚΕ αλλεργία, αλλά να μην ξέρουν και ανάγνωση;
Τα «παιχνίδια» λοιπόν που προσπαθούν να παίξουν η ΑΥΓΗ και ο ΣΥΝ σε βάρος του ΚΚΕ, με αφορμή το πρόβλημα των φυλακών, τους οδηγούν ακόμα και στο ψέμα, μαζί με το αναποδογύρισμα που κάνουν στην πραγματικότητα. Δεν πειράζει. Αποκαλύπτονται μόνοι τους.
Τον ...εξόντωσε το δικομματισμό με την κριτική του ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, μιλώντας προχτές το βράδυ στην Ξάνθη. Από εκεί προέτρεψε τον πρωθυπουργό: «Ας μιλήσει με τους αγρότες (...), ας έρθει στη Βιστονίδα να ισχυριστεί ότι η κυβέρνηση είναι αμέτοχη του σκανδάλου, ας μιλήσει στους εργαζόμενους της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης που ήταν κερδοφόρα και οδηγήθηκε στο κλείσιμο. Αλλά δε θα το κάνει. Γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει δεν είναι τα πραγματικά προβλήματα, είναι η παραγωγή τηλεοπτικής εικόνας...». Και αμέσως μετά τα «έριξε» στον Γ. Παπανδρέου, και υπενθυμίζοντας ότι συναντήθηκε με τους τραπεζίτες είπε: «Και οι τραπεζίτες του ζήτησαν να κατεβάσει τους τόνους. Και ο κ. Παπανδρέου τους κατέβασε»!
Αυτό θα πει αντιπολίτευση. Μετά απ' αυτά ο πρωθυπουργός ...δε θα 'χει πού να κρυφτεί. Μπορεί και να πάει ο πρωθυπουργός και να μιλήσει με όλους αυτούς ή να μην πάει. Τι αποδεικνύει το ένα ή το άλλο; Τίποτα απολύτως. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι δοσμένη, ταξική, αντιλαϊκή, αλλά γι' αυτό δε λέει κουβέντα ο Αλ. Τσίπρας. Η προώθησή της απασχολεί την κυβέρνηση και τον επικεφαλής της. Που πολύ βολεύονται με την κριτική ότι τους «ενδιαφέρει η παραγωγή τηλεοπτικής εικόνας». Οσο για τα όσα είπε για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, είναι αστειότητες. Πότε είχε το ΠΑΣΟΚ υψηλούς τόνους απέναντι στο κεφάλαιο, και πιο συγκεκριμένα στους τραπεζίτες, για να τους κατεβάσει; Οπως και η ΝΔ, για το μεγάλο κεφάλαιο δουλεύει και το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική του, αλλά πώς να το πει ο ΣΥΝ όταν φλερτάρει μαζί του; Κι αυτή η «δουλειά», λοιπόν, να βγάζει λάδι το ΠΑΣΟΚ για την ταξική ουσία της πολιτικής του, διευκολύνεται εξαιρετικά από «κριτικές» σαν αυτή του Αλ. Τσίπρα.
Το γεγονός αυτό χαιρέτισαν με ενθουσιασμό, όχι μόνο το ΥΠΕΧΩΔΕ, που σε ανακοίνωσή του σημείωσε πως «η χώρα μας βρίσκεται στην πρωτοπορία των Ευρωπαϊκών Κρατών για την κλιματική αλλαγή», αλλά και όλοι αυτοί (ΠΑΣΟΚ, «μη κυβερνητικές οργανώσεις», όπως η WWF Ελλάς κ.ά.), που πριν από λίγους μήνες χαρακτήριζαν τον αποκλεισμό περίπου ως ...εθνική καταστροφή.
Οπως, όμως, είναι γνωστό, στη συνδιάσκεψη του Κιότο οι κυβερνήσεις, με πρωταγωνιστή τη «φιλοπεριβαλλοντική» ΕΕ, αντί να δώσουν βάρος στη λήψη μέτρων απ' ευθείας μείωσης των αερίων που προκαλούν τις κλιματικές αλλαγές, προώθησαν τους λεγόμενους «ευέλικτους μηχανισμούς», ώστε τα μονοπώλια που προκαλούν με τη δράση τους το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και να πληρώσουν το μικρότερο κόστος, και να γίνουν πιο «ανταγωνιστικά», και να επωφεληθούν αναπτύσσοντας μια νέα κερδοφόρα «πράσινη» αγορά. «Εμπόριο ρύπων» σημαίνει πως οι ρυπογόνες βιομηχανίες, αντί να πληρώσουν για να εγκαταστήσουν αντιρρυπαντική τεχνολογία, μπορούν να αγοράζουν το «δικαίωμα» να τη βομβαρδίζουν με περισσότερους ρύπους!
Προς τι, λοιπόν, τόσος ενθουσιασμός; Επειδή και οι 140 ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί στο σύστημα «εμπορίου ρύπων» θα μπορούν απερίσπαστες να εκπέμπουν τόνους ρύπων;
Συγχαρητήρια για την ...οικολογική τους ευαισθησία!