Τα εγκαίνια της Εκθεσης Φωτογραφιών και Ντοκουμέντων για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ έγιναν την Κυριακή μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης των επισκεπτών, εργαζόμενων, νέων φοιτητών, αλλά και παλιών αγωνιστών, που, αντικρίζοντας στην έκθεση τις συνταραχτικές ιστορικές στιγμές της πολιτικής ιστορίας του ΚΚΕ στην 90χρονη διαδρομή του, δεν έκρυβαν τα δάκρυά τους από τη συγκίνηση. Οι ίδιοι αγωνιστές επισήμαιναν πως είναι ανάγκη αυτήν την εντυπωσιακή Εκθεση της αληθινής ιστορίας των 90 χρόνων του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος να την επισκεφθούν, μαζικά, νεολαίοι, μαθητές, εργαζόμενοι, για να μπορέσουν να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, πέρα από τους διαστρεβλωτικούς φακούς της κυρίαρχης προπαγάνδας.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια ενός ανώνυμου εργάτη, που γράφτηκαν στο τετράδιο εντυπώσεων της Εκθεσης: «Δεν είμαι οπαδός ή μέλος του ΚΚΕ. Αλλά ξέρω ότι σε κάθε αγώνα μου (απεργίες, στάσεις εργασίας κλπ.), μόνο έναν βρήκα δίπλα μου στο δρόμο! Σας ευχαριστώ που είστε δίπλα σε κάθε εργαζόμενο. ΦΙΛΙΚΑ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ».

Ενας άλλος εργάτης, από τη Γαλλία, που βρέθηκε στα εγκαίνια της Εκθεσης, μιλώντας στον «Ρ», υπογράμμισε την τεράστια σημασία της αυτοτελούς ύπαρξης ενός κομμουνιστικού κόμματος βασισμένου στις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, όπως είναι το ΚΚΕ, με τη «μοναδική», όπως είπε, «ιστορία του». Ενώ μια φοιτήτρια δίνει τη δική της γνώμη: «Είναι πολύ χρήσιμη η γνώση της ιστορίας για το μέλλον. Και η Εκθεση αποσαφηνίζει πολλά πράγματα, είναι άκρως διαφωτιστική».

Η εκδήλωση των εγκαινίων ξεκίνησε με την απαγγελία του ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου για το ΚΚΕ, από τους ηθοποιούς Καμενή Γαλάτσια, Παπαδημητρίου Θανάση, Φιτσιώρη Ελευθερία.

Ακολούθησε η ομιλία από τον Μάκη Μαΐλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός είναι αναγκαίος, επίκαιρος, αλλά και εφικτός. Είναι ο λόγος της ύπαρξης και η στρατηγική του ΚΚΕ». Τα παραπάνω τόνισε ο Μάκης Μαΐλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας την περασμένη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη, στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας και ντοκουμέντων για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ. Παραθέτουμε, στη συνέχεια, αποσπάσματα από την ομιλία του Μάκη Μαΐλη.

«Το ΚΚΕ ετοιμάζει το ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ του για τα χρόνια 1949 - 1974. Οπως δημοσιεύεται και στις Θέσεις της ΚΕ, η επεξεργασία του τόμου προχώρησε στο επίπεδο της ΚΕ και μετά το 18ο Συνέδριο το Κόμμα θα πραγματοποιήσει Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, όπου θα καταλήξει στο οριστικό κείμενο που θα εκδοθεί.

Το γεγονός αυτό αποτελεί έναν δείκτη της παραπέρα ωρίμανσης της ιδεολογικοπολιτικής σκέψης του Κόμματος, αποτελεί έναν από τους δείκτες της προόδου του ΚΚΕ από το 17ο Συνέδριο μέχρι σήμερα.

Βασικούς άξονες του πνεύματος, με το οποίο η ΚΕ πραγματεύεται την Ιστορία του ΚΚΕ, μπορεί να τους βρει καθένας και καθεμία και σε αυτήν την έκθεση:

Ο επισκέπτης της έκθεσης θα παρατηρήσει ότι σε ταμπλό της αποτυπώνεται η άμεση σύνδεση που έχουν η πάλη με τον οπορτουνισμό και η αυτοτελής δράση του Κόμματος. Δύο στοιχεία, που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση μεταξύ τους. Η αυτοτελής δράση του ΚΚΕ δεν μπορεί να είναι συνεπής, δίχως την πάλη κατά του οπορτουνισμού.

Ακριβώς σε αυτό το σημείο, στην έκθεση υπογραμμίζονται οι προσπάθειες του ΚΚΕ να μη διαλυθεί, στο πλαίσιο της ΕΔΑ παλιότερα, και στο πλαίσιο του τότε Συνασπισμού το 1990 - 1991.

Το συμπέρασμα: Η ύπαρξη του ΚΚΕ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, είναι όρος της αυτοτέλειας του Κόμματος. Για παράδειγμα, η άποψη - θέση, που έλεγε ότι η κατάσταση παρανομίας που βρισκόταν το ΚΚΕ επέβαλε να βρίσκεται στην ΕΔΑ και να μην έχει παράνομες οργανώσεις, ήταν ολέθρια.

«Να πούμε όλα τα προηγούμενα με άλλα λόγια: Το ΚΚΕ δεν είναι μόνο το κόμμα των αγώνων και των θυσιών. Αυτά, που ακόμη και αντίπαλοι τα αναγνωρίζουν, δεν επαρκούν. Οι αγώνες και οι θυσίες είναι το μέσον για την επίτευξη του σκοπού. Δίχως τους αγώνες και τις θυσίες δεν μπορείς να πας πουθενά. Οπως δεν μπορείς να πας πουθενά και δίχως σωστή στρατηγική. Θυσίες και ορθή στρατηγική, λοιπόν, είναι το αλάνθαστο δίπτυχο.

Είμαστε το κόμμα της πάλης για τη λαϊκή εξουσία, δηλαδή τη σοσιαλιστική εξουσία. Από αυτή τη στρατηγική δεν υπάρχει δύναμη ικανή να μας ξεστρατίσει. Το κόμμα που δείχνει ποιος δρόμος ανάπτυξης συμφέρει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και υποτάσσει ολόκληρη τη δράση του και τη δράση της ΚΝΕ σε αυτό το στόχο, προσπαθώντας αυτός ακόμα καλύτερα να διαποτίζει την καθημερινή δουλειά. Για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, για τη συσπείρωση συνεργαζόμενων δυνάμεων, για την ενίσχυση των πολιτικών χαρακτηριστικών του μαζικού κινήματος, για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Ενάντια στις Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό, που θα είναι το δεύτερο θέμα του 18ου Συνεδρίου, αστικοί μηχανισμοί, με πρωτοστάτες εκδοτικά συγκροτήματα, έχουν ξανασηκώσει τη γνωστή και αναμενόμενη συκοφαντική, αντιεπιστημονική επίθεση, την ονομαζόμενη "σταλινολογία". Οι πόθοι τους είναι γνωστοί και οι στόχοι τους πολλαπλοί.

Επιχειρούν να χτυπήσουν και να απαξιώσουν την επιστημονική προσπάθεια του ΚΚΕ να βγάλει συμπεράσματα από τις αιτίες της αντεπανάστασης, γιατί καταλαβαίνουν ότι αυτά τα συμπεράσματα, που εμπλουτίζουν το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, ενισχύουν την πάλη του για το σοσιαλισμό. Ακριβώς γι' αυτό το σκοπό στρέφουν τα πυρά τους κατά της περιόδου που ηγήθηκε των Μπολσεβίκων και της Σοβιετικής Ενωσης ο Ιωσήφ Στάλιν, ειδικά στα χρόνια μέχρι το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί τότε προχώρησε και ολοκληρώθηκε η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.

Ιδού, λοιπόν, το πρόβλημα: Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής τότε, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής προτείνει και σήμερα στο λαό το ΚΚΕ, άρα η πολιτική, το Πρόγραμμα του ΚΚΕ πρέπει να χτυπηθούν. Και επειδή αυτήν την πολιτική δεν μπορούν να την χτυπήσουν με ιδεολογικά επιχειρήματα, γιατί έχει υπεροχή, την χτυπάνε μέσω της απόκρυψης όσων λέει το ΚΚΕ και μέσω της επιλεκτικής στάσης απέναντι σε ένα πρόσωπο, στον Στάλιν, σα να μην υπήρχε κόμμα, ταξική πάλη, συλλογική δράση, ηρωισμός εκατομμυρίων μαζών, συνειδητών οικοδόμων του κομμουνισμού.

Στην έκθεσή μας τονίζεται, και θα το επαναλάβουμε ακόμη μια φορά: Υπερασπίζουμε την προσφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, δίχως να στοιχιζόμαστε πίσω από προσωπικότητες. Επιδιώκουμε να συμβάλλει το ΚΚΕ στην αναζωογόνηση του κομμουνιστικού οράματος, που σημαίνει ότι η διερεύνησή μας θα συνεχιστεί και μετά το 18ο Συνέδριο, για την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ηδη, στις Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό, επισημαίνονται ζητήματα που είναι για περαιτέρω διερεύνηση.

Στην προσπάθεια αυτή, το ΚΚΕ καλοδέχεται την άποψη επιστημόνων, ιστορικών και άλλων, που νοιάζονται για την αναζήτηση της αλήθειας, έστω κι αν δε συμφωνούμε σε όλες τις εκτιμήσεις. Είμαστε ανοιχτοί στη συζήτηση και τώρα κατά την προσυνεδριακή περίοδο. Και από τη διαφωνία μπορείς να βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα. Αντίθετα, την αντικομμουνιστική πρόκληση και τη χυδαιοποίηση της Ιστορίας τις αποκρούουμε αποφασιστικά, παλεύουμε για να νικηθούν».

Στο κεντρικό θέμα της εκδήλωσης, «Σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία και κοινωνικό περιβάλλον», αναφέρθηκαν οι τρεις βασικοί ομιλητές: Γιάννης Σκαρπερός (μέλος του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, ζωγράφος), Χρήστος Κυβερνήτης (τελειόφοιτος στην ΑΣΚΤ) και Χαράλαμπος Δαραδήμος (Πρόεδρος του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων, γλύπτης), ενώ οι παρεμβάσεις από το κοινό ανέδειξαν βασικές πλευρές του θέματος.

«Για το ΚΚΕ, υπάρχει ο πολιτισμός της εργατικής τάξης και ο πολιτισμός της άρχουσας τάξης. Μέσα στον πολιτισμό οι τέχνες παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο. Ακριβώς γιατί η τέχνη είναι τομέας της ιδεολογίας», τόνισε η βουλευτής του ΚΚΕ Εύα Μελά, ανοίγοντας τη συζήτηση.

Στην προσπάθεια του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού «να εμπορευματοποιήσει κάθε ανθρώπινη αξία και έκφραση», αναφέρθηκε ο Γ. Σκαρπερός, τονίζοντας ότι «είναι καταφανής πια σε όλα τα επίπεδα, η παγκόσμια αντίθεση των αναγκών του κεφαλαίου, με τις ανάγκες της δημιουργικής εργασίας στην πνευματική, καλλιτεχνική ή χειρωνακτική της έκφραση». «Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση» συνέχισε «από την ίδρυσή της με το άρθρο 125, συνδέει την ανάπτυξη της πολιτικής της με την πολιτισμική - καλλιτεχνική παραγωγή κάθε χώρας της επικράτειάς της, προσαρμοσμένη στα ανταγωνιστικά της συμφέροντα. Ολες οι αναδιαρθρώσεις της στοχεύουν στην υποταγή - "προσαρμογή" όπως το λένε τώρα - στους όρους επιβίωσης του δικού της ιμπεριαλιστικού πόλου στον παγκόσμιο ανταγωνισμό».

Τη «ματιά» του νέου καλλιτέχνη όσον αφορά στην εκπαίδευσή του και στους δρόμους που ανοίγονται μπροστά του, μετέφερε, ο Χρ. Κυβερνήτης. Οπως υπογράμμισε: «Βασικός κανόνας διαπαιδαγώγησης των νέων καλλιτεχνών, είναι η αντίληψη που επικρατεί στην ΑΣΚΤ, "ότι δεν υπάρχει περιορισμός σ' αυτό που κάνουμε, φτάνει αυτό που κάνουμε να μπορούμε να το πουλήσουμε"»... «Σα νέοι καλλιτέχνες θέλουμε να καταφέρουμε να ζήσουμε από την τέχνη μας. Αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη Παιδεία και προσπαθούμε αυτό που δύσκολα υπάρχει σήμερα: να έχουμε επαφή με τον κόσμο».

Στο ζήτημα της ελευθερίας της έκφρασης και στην προσπάθεια χειραγώγησης της σκέψης μας και της αισθητικής μας, αναφέρθηκε ο Χ. Δαραδήμος, τονίζοντας ότι «οι σχέσεις ανάμεσα στην καλλιτεχνική δημιουργία και την κοινωνία είναι πολύπλευρες, πολυεπίπεδες και όχι μονοσήμαντες. Η τέχνη και το καλλιτεχνικό προϊόν με την κοινωνία, δένονται με δεσμά αόρατα πολλές φορές».

Κλείνοντας τη συζήτηση ο Γ. Σκαρπερός κάλεσε τους καλλιτέχνες να συστρατευτούν με το ΚΚΕ στον αγώνα «για την κατάκτηση ενός μέλλοντος που μπορεί να ξέρουμε και να οραματιζόμαστε, τη μορφή του όμως θα τη φτιάξουμε όλοι μαζί. Να ενωθούμε, να γίνουμε μια γροθιά, να απαιτήσουμε, να δημιουργήσουμε. Να δώσουμε μαζί τη μάχη».