Σε «σχολείο» αγώνα μετατράπηκε η 24ωρη απεργιακή μάχη που έδωσαν για πρώτη φορά οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση «ΚΑΤΣΕΛΗΣ», απαιτώντας την ανάκληση των απολύσεων που ήδη έχουν γίνει και αντιδρώντας στα σχέδια της εργοδοσίας για παραπέρα απολύσεις. Η ταξική αλληλεγγύη, η οργάνωση του αγώνα με προοπτική και αιτήματα που ικανοποιούν τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, ήταν τα μαθήματα αυτού του «σχολειού».

Οι εργαζόμενοι και το Επιχειρησιακό Σωματείο, στη μάχη που έδωσαν, είχαν δίπλα τους την Ομοσπονδία Εργαζομένων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και το Κλαδικό Συνδικάτο στην Αττική, συνδικαλιστές και εργαζόμενους από άλλα ταξικά συνδικάτα, στελέχη της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Συνεχής ήταν η παρουσία και στελεχών της Αχτίδας Βιομηχανίας της ΚΟΑ του ΚΚΕ. Με αυτήν την έμπρακτη μαζική συμπαράσταση δεν άφησαν ούτε για μια στιγμή αφύλακτη την πύλη του εργοστασίου στο Μενίδι, όπου απασχολούνται πάνω από 350 εργάτες. Η περιφρούρηση δυνάμωσε ακόμα πιο πολύ, όταν οι απεργοί των παραρτημάτων στο Βόλο και την Κρήτη έφθασαν το πρωί της Πέμπτης στην Αθήνα.

Στα πηγαδάκια που στήθηκαν έξω από την πύλη, από το βράδυ της Τετάρτης όταν ξεκίνησε η απεργία, μέχρι χθες το βράδυ που έληξε, αναδείχτηκε πόσο πολύτιμη είναι η έκφραση αλληλεγγύης για να χτυπηθεί η τρομοκρατία, να νικηθεί ο δισταγμός. Η μεταφορά εμπειρίας από αγώνες άλλων εργοστασίων και κλάδων για την οργάνωση της πάλης. Οι εργάτες συζητούσαν με τους συναδέλφους τους που ήρθαν να τους συμπαρασταθούν για την οργάνωση του αγώνα, έθεταν ερωτήματα πώς θα συνεχίσουν από εδώ και πέρα. Πώς θα αντιμετωπίσουν τις απεργοσπαστικές μεθοδεύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία.

Εργάτες 22 και 23 ετών τόλμησαν να κάνουν το βήμα και απέργησαν. Κάθισαν μπροστά στην πύλη να περιφρουρήσουν τον αγώνα τους. Δεν ανέχονται να δουλεύουν ζυμωτές και να δηλώνονται ως ανειδίκευτοι. Δεν ανέχονται να παίρνουν μεροκάματα πείνας, χαμηλότερα και από αυτά της σύμβασης ντροπής που υπέγραψε η ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ. Που ο προϊστάμενος δεν τους αποκαλεί με το όνομά τους, αλλά τους σφυράει σαν τα σκυλιά και τους μιλά σαν να είναι χαζοί. Που κάθε Παρασκευή η βάρδια που σχολά στις 6 το απόγευμα, ξαναπιάνει δουλειά στις 2 το πρωί του Σαββάτου.

Μαζί, λίγο πιο πέρα, μάνα και κόρη δουλεύουν στο ίδιο εργοστάσιο. Η μάνα οκτώ και μισό χρόνια στη δουλειά, αμοιβή 900 ευρώ περίπου. Η κόρη, πέντε χρόνια και με επίδομα παιδιού, μόλις που φθάνει τα 720 ευρώ. Δύο απολυμένοι, ένας εργάτης και μια εργάτρια. Πριν λίγο καιρό, ο ένας ξεφόρτωνε φορτηγά και η άλλη μετέφερε τα άδεια τελάρα. Η ιστορία τους περίπου ίδια. Πριν επτά ή οκτώ μήνες έπιασαν δουλειά. «Εγώ ήρθα για να δουλέψω. Δε μου είπαν ότι θα φύγω ύστερα από λίγο καιρό. Πριν μερικές μέρες πάω στη δουλειά και μου είπαν απολύεσαι».

Αυτοί οι εργάτες και άλλοι πολλοί ακόμα βρέθηκαν για πρώτη φορά, όχι μέσα στο εργοστάσιο, αλλά έξω από αυτό μπροστά στην πύλη και απεργούσαν. Σε αυτές τις συνθήκες δεν αποτελεί έκπληξη το ότι το πρωί της Πέμπτης δεκάδες φύλλα του «Ρ» μοιράστηκαν «εν ριπή οφθαλμού» στους απεργούς. Αυτές οι συνθήκες δημιουργούν τις βάσεις, ώστε οι εργάτες να συνεχίσουν με πιο πολλή δύναμη τον αγώνα τους για τα δίκαια αιτήματά τους. Και στην κατεύθυνση αυτή η προσπάθεια της εργοδοσίας να βάλει εμπόδια στην ταξική αλληλεγγύη έπεσε στο κενό. Χθες το μεσημέρι, τους ειδοποίησε ότι δέχεται να συναντηθεί με το Επιχειρησιακό Σωματείο, αλλά όχι και με την Ομοσπονδία του κλάδου. Το Σωματείο απάντησε καθαρά: Αυτό δε γίνεται.

Το πρωί της Πέμπτης, στις 6 τα χαράματα, κλιμάκιο του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γ. Μαυρίκο, μέλος της ΚΕ και βουλευτή, επισκέφτηκε την απεργιακή περιφρούρηση. Κείνη την ώρα έφτασαν και οι απεργοί από Βόλο και Κρήτη. Ο Γ. Μαυρίκος εξέφρασε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του ΚΚΕ στους απεργούς. Η τακτική της εργοδοσίας, σημείωσε ο βουλευτής, είναι βαθιά αντεργατική. Στόχος της είναι να κάμψει το αγωνιστικό σας φρόνημα και να διαμορφώσει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Μόνη λύση είναι να απαντήστε ενωμένοι, αγωνιστικά και με αιτήματα που ανταποκρίνονται στις πραγματικές σας ανάγκες, ώστε να σπάσετε την εργοδοτική αδιαλλαξία.

Το λόγο πήρε ακόμα ένας απεργός από την Κρήτη, τονίζοντας ότι ο αγώνας τους δε θα πάει χαμένος. Και ακολούθησαν, εκφράζοντας την έμπρακτη συμπαράστασή τους, ο Δήμος Θεοδώρου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος και ο Κώστας Μυτιληνιού, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αθήνας.