Eurokinissi

Από παλιότερο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για εκπαιδευτικούς

Ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ αποτελεί έκφραση της κατεύθυνσης της ΕΕ που υλοποιούν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα. Επί της ουσίας το πτυχίο βεβαιώνει απλώς κάποιες γνώσεις και μια δυνητική πρόσβαση στο επάγγελμα, όπως άλλωστε προβλέπεται και από τις αποφάσεις της Μπολόνια για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Πιο συγκεκριμένα, οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί καλούνται να ξαναδιαβάσουν, να πληρώσουν φροντιστήρια (περίπου 3.000 ευρώ) και τελικά να αξιολογηθούν μόνο και μόνο για να πιάσουν δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασαν και αποδεδειγμένα κατέχουν.

Ομως και αυτό δεν είναι τυχαίο. Η λογική της διά βίου αβεβαιότητας, η προώθηση ενός ολόκληρου πλέγματος καταρτίσεων, επανακαταρτίσεων και κυρίως αξιολογήσεων δεν μπορεί παρά να επικεντρώνει και στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού, ο οποίος εντάσσεται άλλωστε στον ιδεολογικό μηχανισμό του αστικού κράτους. Μάλιστα, σε πρόσφατο ντοκουμέντο της ΕΕ τονίζεται η ανάγκη για «καθιέρωση ανταγωνιστικών διαδικασιών επιλογής στη διαδικασία πρόσληψης των εκπαιδευτικών» (Βελτίωση της ποιότητας της κατάρτισης των εκπαιδευτικών, INI/2008/2068, T6-0422/2008, 23/09/2008 το οποίο υπερψηφίστηκε από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ.)! Από αυτή την άποψη δεν είναι τυχαία και η απουσία όλων των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων έξω από τα εξεταστικά κέντρα, αφού επί της ουσίας συναινούν στην αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος, ενώ γνωστοί και μη εξαιρετέοι παράγοντες των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, μέσα από το επιδοτούμενο από το συγκρότημα Λαμπράκη site τους, δίνανε τις λύσεις και προτείνανε θέματα ΣΟΣ για το διαγωνισμό!

Αναδείχτηκε όμως άλλη μια φορά ότι ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ, πέρα από την απαξίωση των πτυχίων, εξυπηρετεί ιδεολογικούς και πολιτικούς σκοπούς. Βάζει στόχο τους νέους εκπαιδευτικούς προκειμένου να γίνουν ενεργητικοί υποστηρικτές και φορείς υλοποίησης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής σε κάθε πτυχή της, ιδεολογική, πολιτική και παιδαγωγική.

Αυτή η επιδίωξη γίνεται φανερή αν παρακολουθήσουμε ορισμένα από τα θέματα της δεύτερης ενότητας που αφορά τα Παιδαγωγικά και τη Γενική Διδακτική και που όλως τυχαίως είχαν τη μορφή πολλαπλών απαντήσεων, γεγονός που εντάσσεται στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και για τους εκπαιδευτικούς, όπως προβλέπεται και από τις κατευθύνσεις της ΕΕ (Βελτίωση της ποιότητας της κατάρτισης των εκπαιδευτικών, INI/2008/2068, T6-0422/2008, 23/9/2008). Οι ερωτήσεις που παρουσιάζονται παρακάτω αναδεικνύουν ότι η μόνιμη έγνοια των κυβερνήσεων δεν είναι η παιδαγωγική συγκρότηση των εκπαιδευτικών, αλλά η έγκαιρη αποδοχή και αφομοίωση της εκπαιδευτικής πολιτικής και της αστικής «παιδαγωγικής επιστήμης».

Ας παρακολουθήσουμε ορισμένες από αυτές:

• Πού οφείλονται τα προβλήματα προσαρμογής ενός παιδιού στο δημοτικό σχολείο; Η «σωστή» απάντησή τους: Στις αυξημένες απαιτήσεις του σχολείου!

Μετάφραση δική μας: Αρα μέσα από δραστηριότητες που χαμηλώνουν τον πήχη και τις απαιτήσεις για μόρφωση, τα παιδιά θα περνάνε ωραία! Το παράδειγμα της Φινλανδίας με την ένταση της νεανικής επιθετικότητας δε λέει τίποτα στους συντάκτες των ερωτήσεων;

• Ποιος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού στη σύγχρονη εποχή; Η «σωστή» απάντηση τους: Συνερευνητής των μαθητών!

Μετάφραση δική μας: Ο εκπαιδευτικός πρέπει να παραιτηθεί από τον κεντρικό ρόλο του σαν Δασκάλου και Παιδαγωγού και να αποδεχτεί ότι απλά συν-ερευνά με τους μαθητές. Μήπως και η αλήθεια είναι σχετική;

• Γιατί ένας μαθητής δεν επιθυμεί να πηγαίνει στα μαθήματα συγκεκριμένου εκπαιδευτικού; Η «σωστή» απάντησή τους: Επειδή ο εκπαιδευτικός δε διαθέτει παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια!
• Ποιος είναι ένας από τους βασικούς λόγους ανάρμοστης συμπεριφοράς των μαθητών στη σχολική τάξη; Η «σωστή» απάντησή τους: Η ελλιπής παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών!

Μετάφραση δική μας: Αναρωτήθηκαν ποτέ, οι συνειδητοί κονδυλοφόροι της αστικής παιδαγωγικής, σε ποια κοινωνία ζουν τα παιδιά, αποκρύβοντας επιμελώς τις κοινωνικο-ταξικές αιτίες από τις «ελλιπείς» απαντήσεις τους; Ο εκπαιδευτικός πρέπει να αποδεχτεί την ατομική ευθύνη και μέσα από το δίαυλο της επιμόρφωσης να γίνει πιο αποτελεσματικός στην τήρηση της τάξης. Ομως υπάρχουν κράτη της ΕΕ (Φινλανδία, Βρετανία), αλλά και οι ΗΠΑ που έχουν δρομολογήσει την αξιολόγηση και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και αντίθετα με όσα ισχυρίζονται οι συντάκτες των ερωτήσεων, η «μαθητική ανάρμοστη συμπεριφορά» όχι μόνο δεν είναι μειωμένη, αλλά αντίθετα παίρνει τη μορφή αυτοκτονιών, επιθέσεων σε σχολεία κλπ. Αυτό άλλωστε είναι φυσικό καθώς η επιμόρφωση σαν πλευρά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση προχωρά παράλληλα με την ταξική κατηγοριοποίηση, την ανταγωνιστικότητα κλπ.

• Γιατί πρέπει να συμμετέχουν οι γονείς και οι μαθητές στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού; Η «σωστή» απάντησή τους: Δημιουργείται για τους εκπαιδευτικούς πρόσθετο κίνητρο για αποδοτικότερη εργασία.

Μετάφραση δική μας: Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού θεωρείται αδιαπραγμάτευτη από τους συντάκτες των ερωτήσεων! Το πρόσθετο κίνητρο δεν είναι άλλο από τη δαμόκλειο σπάθη της αξιολόγησης η οποία θα επισείεται κατά περίπτωση με τις ανάλογες συνέπειές της.

• Γιατί δίνεται διεθνώς ιδιαίτερη βαρύτητα στον τομέα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού; Η «σωστή» απάντησή τους: Η αξιολόγηση συμβάλλει στη βελτίωση τόσο της παραγωγικότητας της σχολικής μονάδας όσο και της αποτελεσματικότητας της διδασκαλίας.

Μετάφραση δική μας: Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αποδεχτούν πως ό,τι γίνεται διεθνώς είναι και νομοτέλεια. Η αντιμετώπιση της σχολικής μονάδας με όρους επιχείρησης (βελτίωση παραγωγικότητας) είναι αποκαλυπτική για τις προθέσεις τους!

Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών πήρε την πρωτοβουλία στις δυο μέρες του διαγωνισμού να δώσει τη μάχη έξω από τα εξεταστικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα και να ανοίξει χωρίς δισταγμούς και ταλαντεύσεις την αγωνιστική πρότασή του για κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους στην εκπαίδευση, για κατάργηση του απαράδεκτου θεσμού του αναπληρωτή και του ωρομίσθιου, για πανεπιστημιακές παιδαγωγικές σχολές με τμήματα αντίστοιχα στην ειδικότητα διδασκαλίας και τις εκπαιδευτικές ανάγκες κάθε ηλικιακής ομάδας.

Πρόκειται για μια κίνηση που δεν είναι αποσπασματική. Αποτελεί κρίκο στην εξόρμηση του ΠΑΜΕ στους νέους εκπαιδευτικούς που από κάθε άποψη αποτελούν μια κρίσιμη (αριθμητικά και κυρίως πολιτικά) μάζα στο εκπαιδευτικό κίνημα. Το κάλεσμα αυτό βρήκε μεγάλη και θετική ανταπόκριση σε όλη την Ελλάδα! Οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί συμφωνούν με τις θέσεις μας. Αυτή ακριβώς η συμφωνία αποτελεί και ένα ευνοϊκό έδαφος για να ξεδιπλώσουμε τη δράση μας στους νέους εκπαιδευτικούς από καλύτερες θέσεις, με μεγαλύτερη αισιοδοξία.

Απέναντί μας έχουμε τις δυνάμεις του δικομματισμού (ΔΑΚΕ -ΠΑΣΚΕ), αλλά και των συνοδοιπόρων τους (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ), οι οποίες συγκροτούν τις ηγεσίες σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, συμφωνούν στα διεκδικητικά πλαίσια τα οποία επί της ουσίας βρίσκονται απέναντι στα πραγματικά συμφέροντα των εκπαιδευτικών. Είναι αυτές οι ηγεσίες που είτε έχουν ξεχάσει το αίτημα για κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και συνδιαλέγονται με τις κυβερνήσεις για τα ευρωπαϊκά κονδύλια της επιμόρφωσης, είτε η λογική τους καθιερώνει ουσιαστικά τη μερική απασχόληση και προσωρινή εργασία και νομιμοποιεί το κυνήγι της προϋπηρεσίας (γι' αυτό διαφώνησαν μόνο στην ελάχιστη χρονική διάρκεια της προϋπηρεσίας!). Συναινούν στο κύριο, που είναι η αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος, αλλά και στην ιδεολογική και πολιτική ενσωμάτωση των εκπαιδευτικών που επί της ουσίας αποτελεί ένα βήμα στην παραπέρα χειροτέρευση των συνθηκών ζωής τους, αφού θα αντιμετωπίζονται όχι σαν εκπαιδευτικοί - παιδαγωγοί αλλά σαν διαμεσολαβητές!

Από μια άποψη δεν είναι και τόσο παράξενη αυτή η σύμπλευση. Οταν αποδέχονται την ευρωενωσιακή λογική, η οποία θεωρεί την εκπαίδευση και τη σχολική μονάδα - μονάδα παραγωγής κέρδους, είναι προφανές ότι αυτό οδηγεί στην αναζήτηση των καλύτερων τρόπων και μεθόδων βελτίωσης του «προϊόντος». Αλλωστε, το ψήφισμα της ΕΕ (που υπενθυμίζουμε υπερψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΛΑ.Ο.Σ.) είναι ξεκάθαρο. Τονίζει την ανάγκη «να ενισχυθεί ο ρόλος του εκπαιδευτικού προκειμένου να προωθηθεί η ανταγωνιστικότητα»!

Η μάχη που δώσαμε μας βγάζει πιο ώριμους, πιο ικανούς να δουλέψουμε με τη στρατηγική μας και στο χώρο των εκπαιδευτικών. Οπως άλλωστε φάνηκε, η ανάγκη για λαϊκή εξουσία και μια σχεδιασμένη λαϊκή οικονομία η οποία θα βάζει στο επίκεντρο και τις μορφωτικές λαϊκές ανάγκες κατανοείται από ευρύτερες μάζες. Αυτήν ακριβώς τη διαπίστωση πρέπει να κρατήσουμε και να την μπολιάσουμε με την επαναστατική μας πολιτική, με ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών ως χώρου συσπείρωσης σε κινηματική βάση.