Τέτοιες σπουδαίες ώρες γι' άλλα θες να μιλήσεις. Για κείνα τα φωτεινά πρόσωπα που από χτες κίνησαν απ' όλες τις γωνιές της πατρίδας και παραέξω για να 'ναι σήμερα το πρωί συνεπείς στο «ραντεβού» τους με την ιστορία του μέλλοντος. Ναι, με την ιστορία του μέλλοντος. Αυτό είναι το συνέδριο ενός Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτό είναι το συνέδριο του ΚΚΕ που ξεκινά σήμερα.

Ας όψεται το χρέος της στήλης, να σχολιάζει μ' αφορμή τα γραφόμενα στον αστικό Τύπο: Εξαφανισμένο το συνέδριο του ΚΚΕ. Αλλά, δεν έχουμε παράπονο. Ολο το προηγούμενο διάστημα γράψανε για μας ό,τι έβγαζε η κοιλιά τους. Ε, τώρα που είναι η ώρα της αλήθειας, τι να γράψουνε; Οτι αυτό το «παλιόσκαρο», το ΚΚΕ, έχει κολλημένη την πλώρη στο στόχο του; Οτι όσο κι αν ήλπιζαν «να βουλιάξει, να ρημάξει», μετά λύπης διαπιστώνουν πως «το παλιόσκαρο έχει νεύρο»;

Καλό ταξίδι σύντροφοι σ' όλο αυτό που πυκνώνει στον τίτλο «18ο Συνέδριο. ΚΚΕ ισχυρό. Αντεπίθεση για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος».

Στα «δικά μας», τώρα, τα του αστικού Τύπου:

Αφού γάνωσαν τόσον καιρό το μυαλό των ανθρώπων με τις απειλές για όσα μύρια κακά έρχονται από κάποιο άγνωστο υπερπέραν, τώρα που πλησιάζει η ώρα του ταμείου, σπεύδουν να βγάλουν την ουρά τους απέξω. Τώρα, φταίνε μόνο οι Βρυξέλλες. Ε, αυτό το παραμύθι περί Βρυξελλών που αποφασίζουν μόνες τους πρέπει να πάρει τέλος. Μαζί, όλοι μαζί, οι αστοί, συναποφασίζουν. Είτε είναι αστικές κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ, είτε είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είτε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όλοι μαζί αποφασίζουν.

Αποφασίζουν ως αστική τάξη ενάντια στην εργατική τάξη. Η ΕΕ είναι ένωση κρατών, αστικών, καπιταλιστικών κρατών με αστικές κυβερνήσεις που και ως ΕΕ - ιμπεριαλιστικό κέντρο και ως ξέχωρα κράτη υπάρχουν - λειτουργούν για να προωθήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το παραμύθι, λοιπόν, περί των ξεχωριστών κέντρων αποφάσεων να σταματήσει. Ενα ταμείο αποφασίζει.

Αντίθετα, ακριβώς τώρα πρέπει να ανοίξει περισσότερο η κουβέντα γι' αυτό: Πως το πουλόβερ θα αρχίσει να ξηλώνεται. Από χώρα σε χώρα, παντού. Ετσι που την καπιταλιστική κρίση όχι μόνο να μην την πληρώσουν οι εργάτες, αλλά και να την αξιοποιήσουν για να χτυπήσουν τον ταξικό τους αντίπαλο.

Μια τέτοια συνείδηση θέλουν να αποτρέψουν όσοι, για παράδειγμα, πλασάρουν την άποψη ότι τώρα μαζί κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα πρέπει να δώσουν μάχη στις Βρυξέλλες για ένα καλύτερο σύμφωνο σταθερότητας. Οταν αυτό που πρέπει να καταργηθεί είναι η ίδια η καπιταλιστική ένωση και τα σύμφωνά της, αυτοί μιλάνε για ένα καλύτερο σύμφωνο. Ε, όσο αυτό περνάει σαν δεδομένο, όσο δηλαδή θεωρείται αυτονόητο ο λύκος να φιλάει τα πρόβατα, κάθε μάχη είναι χαμένη.

Το ίδιο επικίνδυνη είναι και η άποψη ότι υπάρχει πρόβλημα αξιοπιστίας και άρα με αλλαγή κυβέρνησης ξεπερνιέται η κρίση. Οταν το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί με τη ΝΔ για την κρίση όχι σαν πρόβλημα «νύχι - κρέας» με τον καπιταλισμό, αλλά σαν πρόβλημα μιας κάποιας χρηματιστηριακής φούσκας, που με άλλη διαχείριση διορθώνονται τα πράγματα, κάθε εγκλωβισμός σ' αυτήν την αντίληψη σημαίνει περισσότερα θύματα.

Κάθε καπιταλιστική κρίση, απ' τη σκοπιά του εργάτη, πρέπει να βλέπεται μόνο σαν δυνατότητα να χωθούν πιο βαθιά στην κρίση τους οι καπιταλιστές. Είναι δικιά τους, να λουστούν το κόστος της. Καμιά θυσία από τους εργάτες για τα κέρδη των καπιταλιστών. Κι ακριβώς τώρα, όχι λύπη δεν πρέπει, αλλά να 'ναι αφορμή για να φουντώσει κάθε συζήτηση και πράξη για τη διέξοδο. Μια διέξοδο που δεν μπορεί να είναι παρά μόνο στο δρόμο για έξοδο απ' αυτό το σύστημα.

Το λέει με τον τρόπο του ο τελάλης της ανταγωνιστικότητας: Το σύστημα πρέπει να κάνει ό,τι χρειάζεται προκειμένου η κρίση να μην οδηγήσει σε αντιλήψεις «σταλινικού σοσιαλισμού». Ενα φάντασμα στοιχειώνει κάθε δευτερόλεπτο της ύπαρξής τους.

Κατά τ' άλλα: Δεν πα να δηλώνεις αναποφάσιστος, δεδομένο σε θεωρούν και δεν το κρύβουν. Γιατί πολύ απλά κι όταν δηλώνεις αναποφάσιστος για έναν από τους δυο, όταν σου προτείνουν εναλλακτικές πάλι κοντινές στους δυο είναι. Η περίφημη τρίτη επιλογή προς το παρόν από το ίδιο το σύστημα προβάλλεται σαν επιλογή εντός των τειχών (τα σενάρια για τρίτο κόμμα που θα ενώσει τους δυο ήταν χτες στην ημερήσια διάταξη).

Η διαφορά θα εκφραστεί μόνο όταν εσύ κάνεις καθαρό πως κινείσαι ήδη εκτός των τειχών.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΥΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ με ευθύνη και αισιοδοξία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τελεσίγραφο από Κομισιόν

ΤΟ ΒΗΜΑ: Τέσσερα χρόνια λιτότητα!

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Επείγοντα μέτρα στην οικονομία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Θεραπεία - σοκ για έλλειμμα, συντάξεις, μισθούς

ΤΑ ΝΕΑ: Λιτότητα σοκ αλλιώς χρεοκοπούμε

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ - ΣΟΚ ΜΕ ΣΦΙΞΙΜΟ ΤΟΥ ΖΩΝΑΡΙΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Φαρμάκι για μισθούς και Ασφαλιστικό

Η ΑΥΓΗ: Σε ιδιωτικές εταιρίες εκχωρούν μέρος της κοινωνικής ασφάλισης

Η ΧΩΡΑ: Σκληρά μέτρα φάρμακο για την κρίση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «ΝΑΡΚΕΣ» εν μέσω κρίσεως βλέπει ο διοικητής της ΤτΕ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΔΩΣΤΕ τα 28 δισ. στον κόσμο

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΑΥΡΕΣ ΜΕΡΕΣ για εργαζόμενους, εμπόρους και επιχειρηματίες

Ο ΛΟΓΟΣ: ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ προβλέψεις

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ οι εισακτέοι σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: 9 ΑΛΛΑΓΕΣ στις Πανελλαδικές

«Οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι προτιμούν να μετακομίζουν στην προσωρινότητα των αναποφάσιστων ή να απαντούν "κανένας" όταν τους τίθεται το δίλημμα "Καραμανλής ή Παπανδρέου", ουδείς, όμως, σπεύδει να αναζητήσει λύσεις και απαντήσεις σε κάποια τρίτη επιλογή. Διότι, απλά, μια τέτοια επιλογή δεν υπάρχει, ούτε είναι εύκολο να υπάρξει» (ο Σ. Κοτρώτσος στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Παρατηρείται μια έντονη κινητοποίηση πανεπιστημιακών, οι οποίοι σέβονται τη δουλειά τους και αντιλαμβάνονται πλήρως το τέλμα των ελληνικών πανεπιστημίων. Ας ελπίσουμε ότι στις επικείμενες εκλογές θα επικρατήσουν οι δυνάμεις που θέλουν πανεπιστήμια ανοικτά και ανταγωνιστικά στο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Υποχρέωση όλων των καθηγητών, που θέλουν να αλλάξει κάτι επιτέλους στα ΑΕΙ, είναι να λάβουν μέρος στην εκλογική διαδικασία» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Τα βιοκαύσιμα αποδεικνύονται υπεύθυνα για την απελευθέρωση περισσοτέρου διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, από όσο διοξείδιο μπορούν να υποκαταστήσουν με την εξοικονόμηση πετρελαίου (...) η μελέτη προειδοποιεί ότι "αν κινούμε τα αυτοκίνητά μας με βιοκαύσιμα που παρήχθησαν στους τροπικούς, στην ουσία καίμε τα βροχο-δάση μέσα στα ρεζερβουάρ της βενζίνης μας" (...) για τις υψηλής απόδοσης ενεργειακές καλλιέργειες, όπως τα ζαχαροκάλαμα, θα χρειαστούν 40 έως 120 χρόνια για να "αποσβεστεί" αυτή η προσθήκη άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Για τις χαμηλότερης απόδοσης ενεργειακές καλλιέργειες, όπως η σόγια και το καλαμπόκι, θα χρειαστούν 300 έως 1.500 χρόνια» (το ρεπορτάζ στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).