Το 60,7% του συνόλου των ανέργων στη χώρα μας είναι γυναίκες, με ιδιαίτερα οξυμένο το πρόβλημα στις ηλικίες μεταξύ 30 έως 44 χρονών. Τα στοιχεία αυτά παρουσιάστηκαν χτες, στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, σε εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών και τα σωματεία: Αποκλειστικών Νοσοκόμων, Εμποροϋπαλλήλων, εργαζομένων στους Ιδιωτικούς Παιδικούς Σταθμούς, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Κλάδων Ενδυσης και Σερβιτόρων, με θέμα «Η θέση της γυναίκας της εργατικής τάξης σήμερα».

Στο 13,8%, με βάση καταγραμμένα στοιχεία, του συνόλου της μισθωτής απασχόλησης έχει ανέλθει το ποσοστό της μερικής απασχόλησης στη χώρα μας και το 64,5% των μερικώς απασχολούμενων είναι επίσης γυναίκες. Οι γυναίκες αποτελούν το πιο φτηνό τμήμα της εργατικής τάξης, αφού με βάση τα καταγραμμένα στοιχεία, τα ωρομίσθια των γυναικών είναι στο 68% των ωρομισθίων των ανδρών. Η μεγαλύτερη διαφορά στους μισθούς σημειώνεται στους υπαλλήλους (74% ο μισθός των γυναικών έναντι των ανδρών). Την περίοδο 1961-1997 αυξήθηκε η μισθωτή εργασία των γυναικών στη χώρα κατά 166,4%. Εργαζόμενες και άνεργες αποτελούν το 23,27% του συνόλου της μισθωτής εργασίας. Το 37,3% των μισθωτών γυναικών είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ - ΤΕΙ.

Την εκδήλωση «άνοιξε» η Δ. Μπόσκου από το ΚΜΕ,σημειώνοντας ότι η συζήτηση γίνεται στα πλαίσια της προσπάθειας να συνδεθεί η μαρξιστική θεωρία με την πράξη. Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Α. Γιαννούση, σημειώνοντας πως πάγια τακτική της άρχουσας τάξης ήταν να αποπροσανατολίσει τη γυναίκα της εργατικής τάξης από τα ταξικά της συμφέροντα, προσεγγίζοντάς την όχι με βάση την ταξική της θέση στην κοινωνία, αλλά από την πλευρά του φύλου.

Αναφέρθηκε με στοιχεία στο πρόβλημα της ανεργίας των γυναικών, τονίζοντας πως αιτία είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, σε αντίθεση με το σοσιαλισμό που έλυσε το πρόβλημα. Επισήμανε - παρουσιάζοντας σχετικά στοιχεία - ότι οι αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις εφαρμόζονται πρώτα στις γυναίκες. Κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση - τόνισε - προπαγανδίζουν ότι η μερική απασχόληση τάχα απελευθερώνει τις γυναίκες από τα δεσμά της πλήρους απασχόλησης, κρύβοντας την αλήθεια, δηλαδή της χειρότερης εκμετάλλευσής τους από τον κεφαλαιοκράτη. «Οι αναδιαρθρώσεις - υπογράμμισε - είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για την ενίσχυση της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας των μονοπωλίων σε βάρος των εργαζομένων».

Αναφέρθηκε εκτεταμένα στις αντεργατικές αλλαγές που προωθούνται και κατέληξε λέγοντας πως σήμερα που οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό έχουν προετοιμαστεί στην παραγωγή, η εργατική τάξη με τα αιτήματα και την πάλη της, που στρέφεται ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, πρέπει να απαιτήσει: Κοινωνικοποίηση εκείνων των εργασιών του νοικοκυριού στα πλαίσια μιας δημόσιας και κοινωνικής πολιτικής (π. χ. δημόσια πλυντήρια κλπ). Πλήρη και υποχρεωτική με δημόσιο χαρακτήρα κοινωνική ασφάλιση για όλες. Κοινωνική σύνταξη για όσες δεν έχουν προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, 35ωρο - πενθήμερο - 7ωρο με αύξηση αποδοχών και δικαιωμάτων. Λαϊκό εισιτήριο στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, λαϊκή στέγη κλπ. «Να προβάλλει - κατέληξε - μέσα από τα αντιιμπεριαλιστικά αντιμονοπωλιακά μέτωπα πάλης την αναγκαιότητα της δικής της εξουσίας σαν του μοναδικού μέσου για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού».

Παίρνοντας το λόγο στη συνέχεια η Χ. Τσεντούρου, πρόεδρος του Συνδικάτου Κλάδων Ενδυσης Αττικής, επισήμανε ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα βάλει τη σφραγίδα του στη διαμόρφωση θέσεων πάλης με άξονες: Την απόρριψη της λογικής ότι όλοι είναι συνυπεύθυνοι για την κρίση. Την απόρριψη του «κοινωνικού διαλόγου» που αφαιρεί από την εργατική τάξη το βασικό εργαλείο της, την πάλη. Αναφέρθηκε στο ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης που σήμερα δέχεται άγρια επίθεση και σημείωσε ότι «ο θεσμός πρέπει να διασωθεί και να αναπτυχθεί».

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις - συνέχισε - έχουν στόχο να ανατρέψουν κατακτήσεις, να επιβληθεί ένα κοινωνικό σύστημα που παρέχει ελάχιστα σε λίγους και ταυτόχρονα να απομακρύνουν την πιθανότητα αμφισβήτησης της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Καταλήγοντας τόνισε ότι «στόχος μας είναι να συμβάλουμε ώστε όλο και περισσότερες γυναίκες να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους για την κατάκτηση της πραγματικής ισοτιμίας στην εργασία, στην οικογένεια, στην κοινωνία και με τελικό στόχο την ανατροπή της μεγάλης ανισοτιμίας της εργατικής τάξης απέναντι στους εκμεταλλευτές».

Τα ωρομίσθια και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης εφαρμόζονται κατά κόρον στο εμπόριο, σημείωσε η Μ. Τσαγκατάκη, γραμματέας του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, εξαναγκάζοντας πολλές εργαζόμενες να γυρίσουν σπίτι. Η κατάσταση αυτή - συνέχισε - έχει συνέπειες και στην ασφάλιση των γυναικών και τόνισε ότι με στοιχεία του επικουρικού τους ταμείου οι εμποροϋπάλληλοι που παίρνουν επικουρική σύνταξη συνεχώς μειώνονται, παρόλο που στον κλάδο πλειοψηφία είναι οι γυναίκες. Καταλήγοντας τόνισε ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει προτάσεις γι' αυτά, τις οποίες παλεύει μέσω του ΠΑΜΕ.

Η Ε. Τουλάτου, πρόεδρος των Αποκλειστικών Νοσοκόμων, υπογράμμισε ότι ο κλάδος δημιουργήθηκε λόγω της ανεπάρκειας του κράτους πρόνοιας, ενώ κατάγγειλε το παράνομο καθεστώς των μεσιτών στα νοσοκομεία που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της «μαύρης εργασίας».

Από την πλευρά της η Α. Λυκουρέση, γραμματέας των Εργαζομένων στους Ιδιωτικούς Παιδικούς Σταθμούς, μίλησε για τα εξαντλητικά ωράρια, την εντατικοποίηση, το άγχος που επιβάλλουν οι σχολάρχες.

Η Β. Αθανασοπούλου, ταμίας των Σερβιτόρων, επισήμανε ότι γίνεται προσπάθεια να αφαιρέσουν από τις γυναίκες την εργατική συνείδηση και να τις αποπροσανατολίσουν με την πλαστή ετικέτα της ισότητας.

Τέλος, της η Π. Καραντώνη, γραμματέας του Συνδικάτου ΚλάδωνΕνδυσης, κατάγγειλε ότι οι περισσότερες γυναίκες των κλάδων αναγκάζονται να δουλεύουν κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, ανασφάλιστες, χωρίς ωράριο, χωρίς χρόνο για ζωή.