Δεν είναι λίγοι αυτοί που πήραν το λόγο και επιστράτευσαν τις πένες τους τους τελευταίους μήνες συνηγορώντας υπέρ της υποτιθέμενης «επιστροφής στο Στάλιν» που, κατά τους ισχυρισμούς τους, επιχειρείται από το ΚΚΕ και αποτυπώνεται στις Θέσεις της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο που αφορούν στο σοσιαλισμό. Οι προφανείς λαθροχειρίες στις οποίες βασίζονταν οι σχετικές αναλύσεις, το αντιΚΚΕ μένος που εξέπεμπαν, όπως και το μίσος απέναντι στο σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε, καθιστούσαν ολοφάνερο το στόχο τους, που δεν ήταν άλλος απ' το να χτυπήσουν το ΚΚΕ μπροστά στην κορυφαία διαδικασία του Συνεδρίου και φυσικά να λασπολογήσουν σε βάρος του σοσιαλισμού. Κάποιοι συνεχίζουν απτόητοι το ίδιο βιολί. Προχτές, Τρίτη, στην «Καθημερινή» κάποιος Β. Αγτζίδης, διδάκτωρ σύγχρονης ιστορίας - μαθηματικός, καταθέτει τον «πόνο του» που το «ΚΚΕ ολισθαίνει σε ένα δρόμο αναίρεσης των βασικών παραδοχών που συγκρότησαν τη σύγχρονη μορφή του», γράφοντας περί «αποκατάστασης του Στάλιν και των σταλινικών πρακτικών» και προειδοποιώντας πως «η διαμόρφωση ενός σκληρότατου σταλινικού ιδεολογικού πυρήνα αναφοράς για τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ θα διευρύνει τη ρήξη εντός της κοινωνίας μας. Θα έρθει σε αναπόφευκτη ιδεολογική σύγκρουση με κοινωνικούς χώρους όπως είναι οι Πόντιοι» και «παράλληλα, θα επιτρέψει σε ολοκληρωτικές ακροδεξιές απόψεις να λάβουν τη θέση του τιμητή, απέναντι στο εργατικό κίνημα, αλλά και στην ιστορία των μεγάλων ανατροπών του 20ού αιώνα».

Προφανώς, ο κ. Αγτζίδης ή δεν κατάλαβε τι διάβασε - αν διάβασε - ή ακόμα χειρότερα κατάλαβε, αλλά συνειδητά διαστρεβλώνει το περιεχόμενο των Θέσεων για το σοσιαλισμό. Το πρόβλημά του, όπως και όσων πριν απ' αυτόν έγραψαν τα ίδια, είναι πως το ΚΚΕ όχι μόνο δεν αναιρεί, αλλά τιμά τις αρχές που το συγκρότησαν ως Κομμουνιστικό Κόμμα. Πως το ΚΚΕ δε δίστασε ποτέ να λέει τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη, ανεξάρτητα απ' το αν η θέση του ήταν αρεστή. Πως το ΚΚΕ υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται με περηφάνια το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε κι απ' αυτή τη θέση διατυπώνει κριτική σε αδυναμίες, λάθη και παραλείψεις. Το πρόβλημά του είναι πως το ΚΚΕ συζητά για το σοσιαλισμό ώστε και να υποβοηθήσει τη δράση του για ρήξη, σύγκρουση, ανατροπή όχι φυσικά με «κοινωνικούς χώρους», όπως προβοκάρει ο κ. καθηγητής, αλλά με την άρχουσα τάξη στα συμφέροντα της οποίας ορκίζονται πένες σαν τη δική του. Προφανώς με τη «σταλινολογία» χτυπούν την πάλη των Σοβιετικών ανθρώπων να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό σε δύσκολες συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και ταξικής πάλης, επειδή προχώρησαν στην κολεκτιβοποίηση, τσακίζοντας την αστική τάξη. Οταν άρχισαν να ενισχύουν αντί να αποδυναμώνουν, στην πορεία οικοδόμησης, και στοιχεία ή καλύτερα εργαλεία του καπιταλισμού (ενίσχυση εμπορευματοχρηματικών σχέσεων, ενίσχυση ατομικής και ομαδικής ιδιοκτησίας, αγορά), άρχισαν και οι στρεβλώσεις που οδήγησαν στην ανατροπή. Σχετικά μ' αυτή την περίοδο οι «σταλινολόγοι» δε λένε κουβέντα για τις προσεγγίσεις του ΚΚΕ. Προφανώς γιατί δεν τους ενοχλούν και τόσο. Αλλωστε, την «περεστρόικα», το όχημα της αντεπανάστασης το χαιρέτισαν όπως και τους εμπνευστές και ηγέτες της.