Με ή χωρίς τα μετασεισμικά, αμερικανόπνευστα «βήματα προσέγγισης» των δύο ολιγαρχιών τους, Ελλάδα και Τουρκία είναι «εκλεκτοί πελάτες» της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας. Μιας βιομηχανίας που κάνει «big business» σε βάρος των φορολογουμένων και στις δύο όχθες του Αιγαίου. Μιας βιομηχανίας που συντηρεί μια «ειρήνη», έτσι ακριβώς όπως γράφεται εδώ. Σε εισαγωγικά. Και αυξάνει τα κέρδη της (μιλάμε για τρισεκατομμύρια σε δραχμές), εκμεταλλευόμενη τα αδιέξοδα και τις εντάσεις που η ίδια και οι πολιτικοί της εκφραστές δημιουργούν.

Σύμφωνα με στοιχεία που περιέχονται στην τελευταία επιθεώρηση του ΝΑΤΟ «ΝΑΤΟ Review», η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη και τη δεύτερη στο ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά τις λεγόμενες αμυντικές δαπάνες, καθώς το 4,9% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος δίνεται για τις Ενοπλες Δυνάμεις. Το αντίστοιχο ποσοστό για την Τουρκία ανέρχεται στο 5,7% του ΑΕΠ και τη φέρνει στην πρώτη θέση ανάμεσα στις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ.

Τα χρήματα αυτά οδεύουν κύρια στα ταμεία των ΗΠΑ, εφόσον η αμερικανική πολεμική βιομηχανία είναι ο βασικός προμηθευτής των δύο χωρών σε όπλα, πυρομαχικά και ανταλλακτικά. Οι ΗΠΑ πιέζουν ποικιλότροπα τις δύο κυβερνήσεις για να εκδηλώνουν την προτίμησή τους στα αμερικανικά προϊόντα και να αποφεύγουν άλλους προμηθευτές.

Παράλληλα, έχοντας εξασφαλίσει σίγουρη πελατεία και προκειμένου να εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντά τους, πολλές φορές αρνούνται να χορηγήσουν κάποια όπλα ή κάποιους τύπους όπλων σε κάποια χώρα. Ο σκοπός είναι να μη δυσαρεστηθεί γείτονας, που επίσης αγοράζει από τις ΗΠΑ, επίσης εξαρτάται από αυτές, αλλά έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος ως «σύμμαχος» των Αμερικανών στις ισορροπίες τρόμου, που έχουν διαμορφώσει οι ΗΠΑ, στα γεωπολιτικά τους σχέδια.

Αναφορικά με την Ελλάδα, η εξάρτηση από την αμερικανική βιομηχανία όπλων είναι πασίδηλη. Και δεν είναι λίγες οι φορές που η Αμερική αρνήθηκε να χορηγήσει όπλα στο σίγουρο πελάτη της, επειδή αντιδρούσε ο διπλανός σίγουρος πελάτης, η Τουρκία - και επειδή η σημερινή κατάσταση των δυνάμεων στις δυο πλευρές του Αιγαίου εξυπηρετεί καλύτερα την Αμερική.

Ακόμα και έτσι - και σύμφωνα με τα στοιχεία της «Ομοσπονδίας του Ταμείου Αμερικανών Επιστημόνων», στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί από την αμερικανική κυβέρνηση ή αμερικανικές αρμόδιες υπηρεσίες και ο «Ρ» δημοσιεύει σε ένα μικρό αφιέρωμα στο αμερικανικό εμπόριο τρόμου - το 1998, οι ΗΠΑ εμφανίζονται πρόθυμες να πουλήσουν στην Ελλάδα περισσότερους από 200 αντιαρματικούς πυραύλους «Hellfire II» και τέσσερα αντιτορπιλικά τύπου KIDD. Για την Τουρκία, οι ΗΠΑ προσανατολίζονταν να πουλήσουν πυραύλους θαλάσσης - θαλάσσης «Harpoon», τρεις φρεγάτες του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού τύπου PERRY και οκτώ φρεγάτες τύπου KNOX.

Την ίδια χρονιά, ήταν στα σκαριά και άλλες συμφωνίες για πωλήσεις στην Ελλάδα. Γίνονταν διαπραγματεύσεις για 1.322 πυραύλους «Stinger», 919 αντιαρματικά βλήματα TOW, 18 συστήματα πολλαπλών εκτοξεύσεων πυραύλων, 200 πύραυλοι αέρος - εδάφους «Maverick» και δώδεκα άρματα Μ60Α1.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώνονται στο Αμερικανικό Κογκρέσο σχετικά με προωθούμενες διακρατικές συμφωνίες για πωλήσεις όπλων από τις ΗΠΑ στο εξωτερικό: Το 1999 η αξία των συμβάσεων για πωλήσεις στην Ελλάδα ανέρχονται σε 425,155 εκατ. δολ. Η πρόβλεψη για το 2000 είναι για συμφωνίες αξίας 1,238 δισ. δολ. Για την Τουρκία τα αντίστοιχα νούμερα είναι 366,04 εκατ. δολ. για το 1999 και 412,6 εκατ. δολ. για το 2000.

Παράλληλα, το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ εκτιμά ότι θα δαπανήσει 25 χιλιάδες δολ. φέτος για να εκπαιδεύσει δυο Ελληνες αξιωματικούς, μέσω του Προγράμματος «Διεθνούς Στρατιωτικής Εκπαίδευσης». Ζητά να του εγκριθούν άλλα τόσα χρήματα για το 2001, προκειμένου να εκπαιδεύσει άλλα δύο στελέχη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Για την Τουρκία, το 2000 εκτιμά ότι θα δαπανήσει 1,5 εκατ. δολ. για να εκπαιδεύσει 178 Τούρκους αξιωματικούς και για το 2001 ζητά να εγκριθεί κονδύλι 1,6 εκατ. δολ. για 190 Τούρκους αξιωματικούς.