Από νεαρή ηλικία, ο Σπύρος Καλογηράτος είχε αγάπη για τη ζωγραφική. Στη συνέχεια, ήταν πάντα πρόθυμος στο να «σκιτσάρει» ώστε να γνωστοποιεί εκδηλώσεις φορέων στις οποίες συμμετείχε ενεργά. Η «σπίθα», όμως, «άναψε» λίγο μετά τα 70 του χρόνια. Οι πρώτες ζωγραφιές του για τα εγγόνια του, ήταν η αρχή της περιπλάνησης. Αυτοδίδακτος στο χώρο της ζωγραφικής, χρησιμοποίησε τα περιοδικά για να μεταφέρει στο χαρτί του, τα τοπία που έβλεπε. Εκκλησιές, χωριά, λιμάνια, μοναστήρια, λιβάδια, θάλασσες και δέντρα... τοπία της Ελλάδας και του κόσμου... ήταν οι διαδρομές που ακολούθησε. Ξεχωριστή στιγμή η πρώτη παρουσίασή τους πριν δέκα περίπου χρόνια στο παράρτημα Εθνικής Αντίστασης, για να ακολουθήσει έκθεση στο Παλατάκι της Ηλέκτρας στο Ν. Ηράκλειο, στο σύλλογο Φαρακλάδων «Η Εύγερος» με θέμα την προσεισμική Κεφαλονιά, στα Ζερβάτα Κεφαλονιάς (Μουσείο Λαϊκής Τέχνης) με θέμα τη μετασεισμική Κεφαλονιά... Πρόσφατη ενότητα, εκείνη με τις παραδοσιακές φορεσιές της πατρίδας μας.
Ετσι, η Κατοχή και το αντιστασιακό κίνημα βρήκε τον Σπ. Καλογηράτο στις γραμμές του ΕΑΜ (1942) και από τις αρχές του '43 στην ΕΠΟΝ και στον εφεδρικό ΕΛΑΣ. Τότε εντάχτηκε στις γραμμές του ΚΚΕ. Μέχρι το Μάρτη του '47, οπότε συνελήφθη και διώχτηκε από την Κεφαλονιά, ο Σπ. Καλογηράτος ανέπτυξε έντονη δράση στην περιοχή του, για την οποία φυλακίστηκε και πέρασε από τα κρατητήρια αρκετές φορές. Ξεχωριστή στιγμή το χειροποίητο τυπογραφείο για την εκτύπωση και την κυκλοφορία της εφημερίδας «Ελεύθερη Κεφαλονιά».
Μόλις έφτασε στην Αθήνα, ο Σπ. Καλογηράτος συνέχισε τον αγώνα του. Από τον Δεκέμβρη του 1947 μέχρι τον Αύγουστο του 1949 πέρασε από το κολαστήριο της Μακρονήσου, για να ακολουθήσει, το 1952 ο Αϊ-Στράτης. «Στάθηκα τυχερός», μας λέει «που βρέθηκα, έζησα και γνώρισα από κοντά ανθρώπους σαν τους: Ρίτσο, Λουντέμη, Θέμο Κορνάρο, Μ. Κατράκη, Καρούσο κ.ά. Επίσης, τους ζωγράφους - χαράκτες: Χρ. Δαγκλή και Γιώργο Φαρσακίδη». Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '50, ανέπτυξε πολύπλευρη δράση μέσα από τις οργανώσεις της ΕΔΑ και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Σήμερα, στα 84 χρόνια του, σε πείσμα των δυσκολιών και των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει, ο Σπ. Καλογηράτος, συνεχίζει να δίνει το «παρών» μέσα από την τέχνη που αγάπησε, τη ζωγραφική.
2. Χωρίς βιώματα και δίχως να έχεις τσαλακωθεί, μην περιμένεις συγκομιδή.
3. Μην υποτιμάς κανέναν. Οι πιο σπουδαίες ιστορίες προκύπτουν από ανθρώπους που δεν τους πιάνει το μάτι σου.
4. Μάθε να ξεχωρίζεις τη διαφορά ανάμεσα στο ψέμα και το παραμύθι.
5. Η Εθνική Βιβλιοθήκη να γίνει η βιβλιοθήκη σου.
6. Πάντα να έχεις ένα σημειωματάριο πάνω σου, γιατί οι σκέψεις γεννιούνται δύσκολα, αλλά χάνονται εύκολα.
7. Μην ξεχνάς ούτε στιγμή την κλασική μουσική: Μάλερ, Μπαχ...
8. Να έχεις δίπλα σου ένα σύμβουλο που ουδεμία σχέση έχει με τη λογοτεχνία. Να είναι γέροντας. Διάβαζέ του τις ιστορίες σου κι έπειτα με κλειστά μάτια ακολούθα την κρίση του.
9. Σε ό,τι διαλέγεις καλύτερα να σε έλκει η πηγή του. Για παράδειγμα, αν αγαπάς την εκκλησία, προτίμησε αυτήν που βρίσκεται μέσα σε μοναστήρι. Αν σε ενδιαφέρει ο πλησίον, φρόντισε πρώτα να μάθεις τον εαυτό σου, για να μπορέσεις κάποτε ν' αγαπήσεις τον πλησίον ως εαυτόν.
10. Θαύμαζε όσο μπορείς. Θαύμαζε. Είναι το μόνο φάρμακο απέναντι στην αρρώστια του φθόνου, που τείνει να γίνει επιδημία.
11. Μη γράφεις για πράγματα που αγνοείς, μην προσπαθείς έτσι να εντυπωσιάσεις. Μην υποτιμάς τον περίγυρο σου και τους φίλους σου. Ακόμα κι όταν καταλήξεις πως δεν αξίζουν τίποτα, είναι χρέος σου να υψώσεις έναν πυκνό λόγο και να τους παρασύρεις να συναντηθούν με αυτά που οι πατέρες ονομάζουν «αιώνια και αναπόφευκτα».
12. Είτε το θέλεις είτε όχι, είσαι πολιτικό πρόσωπο. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβεις, τόσο η εικόνα του κόσμου θα είναι ολική μέσα από το έργο σου.
13. Χωρίς την παράδοση και τον παραδομένο λόγο, είσαι ένα ακόμη σκοτάδι ανάμεσά μας. Από την αρχαιότητα ίσαμε το δημοτικό τραγούδι μόνο η γλώσσα τα κατάφερε και συνεχίζει. Η γλώσσα σου.
14. Οδηγοί σου ας είναι ο Ομηρος και η Ιλιάδα.
15. Κρατήσου μακριά από τους λογίους και τους λογοτεχνίζοντες δημοσιογράφους. Η φάρα αυτή αποτελείται από ατάλαντους που αρέσκονται σε παιχνίδια εξουσίας μέσα από τις εφημερίδες τους.
16. Εχε στο νου σου το ποίημα «Σταδιοδρομία» του Κώστα Καρυωτάκη: «Τη σάρκα, το αίμα θα βάλω/ σε σχήμα βιβλίου μεγάλο./ "Οι στίχοι παρέχουν ελπίδες"/ θα γράψουν οι εφημερίδες./ "Κλεαρέτη Δίπλα-Μαλάμου" και δίπλα σ' αυτό τ' όνομά μου./ Την ψυχή και το σώμα πάλι/ στη δουλειά θα δίνω, στην πάλη./ Αλλά, με τη δύση του ηλίου,/ θα πηγαίνω στου Βασιλείου. / Εκεί θα βρίσκω όλους τους άλλους/ λογίους και τους διδασκάλους./ Τα λόγια μου θα 'χουν ουσία,/ η σιωπή μου μια σημασία./ Θηρεύοντας πράγματα αιώνια,/ θ' αφήσω να φύγουν τα χρόνια./ Θα φύγουν, και θα 'ναι η καρδιά μου/ σα ρόδο που επάτησα χάμου».