Από τα δώδεκα χρόνια του μπήκε στη βιοπάλη. Τσαγκάρης, κουλουράς, πουκαμισάς... Συνδέθηκε με το συνδικαλιστικό κίνημα και το ΚΚΕ. Κατοχή, Αντίσταση, Μακρόνησος, Αϊ-Στράτης... Σταθμοί στην πορεία του, που τον σημάδεψαν βαθιά. Σήμερα, στα 84 χρόνια του ο Σπύρος Καλογηράτος, δεν «καταθέτει τα όπλα». Τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια, δε στάθηκαν εμπόδιο για να ξεκινήσει μια νέα περιπέτεια. Εκείνη της ζωγραφικής. Με μολύβι, γόμα, μαρκαδόρους, κηρομπογιά, «υφαίνει» τα ταξίδια του στην Ελλάδα και τον κόσμο. Εικόνες από τα περιοδικά μεταφέρονται στο χαρτί με τόλμη, επιβεβαιώνοντας, ότι η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας, που αξίζει να ακολουθείς μέχρι την τελευταία σου στιγμή.

Από νεαρή ηλικία, ο Σπύρος Καλογηράτος είχε αγάπη για τη ζωγραφική. Στη συνέχεια, ήταν πάντα πρόθυμος στο να «σκιτσάρει» ώστε να γνωστοποιεί εκδηλώσεις φορέων στις οποίες συμμετείχε ενεργά. Η «σπίθα», όμως, «άναψε» λίγο μετά τα 70 του χρόνια. Οι πρώτες ζωγραφιές του για τα εγγόνια του, ήταν η αρχή της περιπλάνησης. Αυτοδίδακτος στο χώρο της ζωγραφικής, χρησιμοποίησε τα περιοδικά για να μεταφέρει στο χαρτί του, τα τοπία που έβλεπε. Εκκλησιές, χωριά, λιμάνια, μοναστήρια, λιβάδια, θάλασσες και δέντρα... τοπία της Ελλάδας και του κόσμου... ήταν οι διαδρομές που ακολούθησε. Ξεχωριστή στιγμή η πρώτη παρουσίασή τους πριν δέκα περίπου χρόνια στο παράρτημα Εθνικής Αντίστασης, για να ακολουθήσει έκθεση στο Παλατάκι της Ηλέκτρας στο Ν. Ηράκλειο, στο σύλλογο Φαρακλάδων «Η Εύγερος» με θέμα την προσεισμική Κεφαλονιά, στα Ζερβάτα Κεφαλονιάς (Μουσείο Λαϊκής Τέχνης) με θέμα τη μετασεισμική Κεφαλονιά... Πρόσφατη ενότητα, εκείνη με τις παραδοσιακές φορεσιές της πατρίδας μας.

O Σπύρος Καλογηράτος γεννήθηκε το 1925 στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς, από φτωχή οικογένεια που είχε άλλα 4 παιδιά. Παρότι αγαπούσε τα γράμματα, οι γονείς του δεν μπόρεσαν να τον μορφώσουν. Μόλις τελείωσε το Δημοτικό, σε ηλικία 12 χρόνων, ο Σπ. Καλογηράτος άρχισε να δουλεύει στο τσαγκαριό. «Εκεί» όπως μας λέει «γνώρισα το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα και τους πρώτους κομμουνιστές. Από πολύ νωρίς συνδέθηκα με το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα στο τσαγκαριό και στο Εργατικό Κέντρο Αργοστολίου».

Ετσι, η Κατοχή και το αντιστασιακό κίνημα βρήκε τον Σπ. Καλογηράτο στις γραμμές του ΕΑΜ (1942) και από τις αρχές του '43 στην ΕΠΟΝ και στον εφεδρικό ΕΛΑΣ. Τότε εντάχτηκε στις γραμμές του ΚΚΕ. Μέχρι το Μάρτη του '47, οπότε συνελήφθη και διώχτηκε από την Κεφαλονιά, ο Σπ. Καλογηράτος ανέπτυξε έντονη δράση στην περιοχή του, για την οποία φυλακίστηκε και πέρασε από τα κρατητήρια αρκετές φορές. Ξεχωριστή στιγμή το χειροποίητο τυπογραφείο για την εκτύπωση και την κυκλοφορία της εφημερίδας «Ελεύθερη Κεφαλονιά».

Μόλις έφτασε στην Αθήνα, ο Σπ. Καλογηράτος συνέχισε τον αγώνα του. Από τον Δεκέμβρη του 1947 μέχρι τον Αύγουστο του 1949 πέρασε από το κολαστήριο της Μακρονήσου, για να ακολουθήσει, το 1952 ο Αϊ-Στράτης. «Στάθηκα τυχερός», μας λέει «που βρέθηκα, έζησα και γνώρισα από κοντά ανθρώπους σαν τους: Ρίτσο, Λουντέμη, Θέμο Κορνάρο, Μ. Κατράκη, Καρούσο κ.ά. Επίσης, τους ζωγράφους - χαράκτες: Χρ. Δαγκλή και Γιώργο Φαρσακίδη». Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '50, ανέπτυξε πολύπλευρη δράση μέσα από τις οργανώσεις της ΕΔΑ και του συνδικαλιστικού κινήματος.

Την περίοδο της δικτατορίας και μέχρι το 1987, ο Σπ. Καλογηράτος έζησε και δούλεψε στο Ν. Ηράκλειο. «Ηταν τα πιο πλούσια σε δραστηριότητες και εμπειρίες, χρόνια. Γι' αυτό αγάπησα και αγαπήθηκα από όλο τον κόσμο και με όλους όσους παλέψαμε μαζί από το 1968 για να λυθούν τα τοπικά προβλήματα, που ήταν πολλά και τρομερά». Στο Ηράκλειο βοήθησε και στη δημιουργία και λειτουργία του παραρτήματος Εθνικής Αντίστασης. Η κλονισμένη υγεία του, λόγω του εμφράγματος που υπέστη, τον ανάγκασε να μετακομίσει από το Ηράκλειο στο Γκύζη και αργότερα στην Κυψέλη, όπου βοήθησε στη δημιουργία Σωματειακών Επιτροπών των Συνταξιούχων, ενώ συμμετείχε στο κίνημα της ειρήνης, στις επιτροπές των συνοικιών όπου κατοικούσε και στην ΠΕΑΕΑ.

Σήμερα, στα 84 χρόνια του, σε πείσμα των δυσκολιών και των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει, ο Σπ. Καλογηράτος, συνεχίζει να δίνει το «παρών» μέσα από την τέχνη που αγάπησε, τη ζωγραφική.