Αυτό το προσκλητήριο του ΚΚΕ πρέπει να βρει απήχηση σε όλους τους εργαζόμενους, τους νέους, τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ. Να εκφραστεί και με την πλατιά συμμετοχή στις συγκεντρώσεις που οργανώνει σε όλη την Ελλάδα για τις ευρωεκλογές. Ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία της Θεσσαλονίκης πρέπει να εκφράσουν την απόφασή τους να δυναμώσουν αυτή την προοπτική με τη μαζική συμμετοχή τους στην πολιτική συγκέντρωση που οργανώνει η ΚΟΘ του ΚΚΕ, την Πέμπτη 9 Απρίλη στις 8.30 το βράδυ στην πλατεία Αριστοτέλους, με ομιλήτρια την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Από σήμερα και κάθε μέρα, με πρώτο μεγάλο σταθμό τις ευρωεκλογές, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες έχουν ένα καθήκον. Μέσα από σχεδιασμένη δουλειά, ακούραστα, να πείσουν τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, στις ευρωεκλογές, να εκφράσουν με την ψήφο τους τη λαϊκή αντεπίθεση, ενισχύοντας το ΚΚΕ.

Να εξηγήσουν γιατί ο αγώνας για την απόκρουση της «κρίσης» είναι συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια στην ΕΕ, με τον αγώνα για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας, τη λαϊκή οικονομία και εξουσία, το σοσιαλισμό. Να συσπειρώσουν νέες δυνάμεις σ' αυτή την προοπτική.

Τους εργάτες που αυτή την περίοδο, με πρόσχημα την κρίση, δέχονται την πιο άγρια επίθεση των βιομηχάνων, του κεφαλαίου συνολικά. Τους εργαζόμενους που έμειναν άνεργοι, αυτούς που εξαναγκάστηκαν με τον εκβιασμό της απόλυσης να αποδεχθούν μείωση των ημερών ή των ωρών εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών τους, να συμφωνήσουν σε διαθεσιμότητες και αναγκαστικές άδειες. Και στη Θεσσαλονίκη είναι χιλιάδες (περισσότεροι από 3.000) αυτοί που έπεσαν από τους πρώτους, θύματα της αντεργατικής καταιγίδας. Δουλεύουν σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις όπως πχ ΠΥΡΑΜΙΣ, ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΕΙΟ, ΦΙΛΚΕΡΑΜ, ΛΑΜΑΠΛΑΣΤ, ΝΤΟΡΑΛ, ΤΕΞΑΠΡΕΤ και άλλες πολλές, μεγαλύτερες και μικρότερες επιχειρήσεις, του κλάδου του μετάλλου, της κλωστοϋφαντουργίας, του ιματισμού, του ξύλου, των κατασκευών, του εμπορίου κλπ.).

Τους εργαζόμενους που με τη στήριξη και την παρέμβαση του ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, απέκρουσαν την επίθεση της εργοδοσίας. Οπως πχ τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο «ΠΛΑΙΣΙΟ» που έτριψαν στη μούρη της εργοδοσίας τη σύμβαση που τους έφερε να υπογράψουν για 4ήμερη απασχόληση. Τους εργαζόμενους σε μια σειρά κλάδους που κατανοούν την ανάγκη αντίστασης και οργανώνουν την πάλη τους στήνοντας συνδικάτα. Οπως πχ οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες καθαριότητας, φύλαξης κλπ των νοσοκομείων, του Πανεπιστημίου και άλλων δημόσιων οργανισμών, που παλεύουν να διώξουν τους εργολάβους οι οποίοι κατακλέβουν τους ίδιους και λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, και ταυτόχρονα αγωνίζονται για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με απευθείας πρόσληψή τους από τους οργανισμούς για τους οποίους εργάζονται. Οι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες τροφίμων και ποτών, στις τηλεπικοινωνίες. Τους εργαζόμενους που προσπερνώντας τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, απορρίπτοντας τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό στήνουν επιτροπές αγώνα στους χώρους και κλάδους δουλειάς (Μέταλλο, Ξύλο κ.ά.), δυναμώνουν τα ταξικά σωματεία όπου υπάρχουν (οικοδόμοι, Εμπόριο). Τους εργαζόμενους στο Καζίνο, που γύρισαν την πλάτη στα τσιράκια της εργοδοσίας και συσπειρώθηκαν με το ταξικό κίνημα, για να παλέψουν κόντρα στα σχέδια της εργοδοσίας, τις απολύσεις.

Τους εργαζόμενους της ΕΥΑΘ ΑΕ που πλέον βλέπουν το ξεπούλημα να μπαίνει στην τελική ευθεία και τις ανατροπές που θα το ακολουθήσουν στις εργασιακές σχέσεις να προετοιμάζονται. Αλλά και ευρύτερα τον εργαζόμενο λαό που ως καταναλωτής σήμερα πληρώνει ακριβά το νερό και την αποχέτευση, τις υπηρεσίες που του παρέχει η μετοχοποιημένη ΕΥΑΘ ΑΕ και αύριο θα κληθεί να πληρώσει ακόμη περισσότερα για υπηρεσίες αμφιβόλου ποιότητας που θα του παρέχει η ΕΥΑΘ, παραδομένη πλήρως στο πολυεθνικό κεφάλαιο.

Πρέπει να δείξουμε στους εργάτες και τις εργάτριες, στα λαϊκά στρώματα την «πηγή του κακού», την αιτία που γεννά τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση.

Η εργοδοσία επιβάλει τις ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις (μείωση ημερών και ωρών εργασίας, μείωση μισθών), εφαρμόζοντας νόμο που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ το 1998. Νόμο με τον οποίο συμφώνησε και η ΓΣΕΕ. Ο θεσμός της μερικής απασχόλησης, με το νόμο 1892/90 της ΝΔ, όσο και η εκ περιτροπής εργασία, με το νόμο 2639/98 του ΠΑΣΟΚ, υιοθετήθηκαν σε περίοδο αλματώδους οικονομικής ανάπτυξης.

Επόμενα, τα μέτρα αυτά εντάσσονται στη στρατηγική του κεφαλαίου να προωθήσει ακόμα χειρότερες εργασιακές σχέσεις. Είναι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης που στηρίζονται και υλοποιούνται από τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» στη χώρα μας, με στόχο να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου σε κάθε περίπτωση. Είναι μέτρα που ανοίγουν το δρόμο για το χτύπημα, έως και την πλήρη κατάργηση της σταθερής και πλήρους εργασίας. Το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, της ΕΥΑΘ, δε γίνονται μόνο για να μαζέψει χρήμα η κυβέρνηση από το ξεπούλημα και να καλύψει τα ελλείμματα που δημιούργησε, όπως κάποιοι ισχυρίζονται για να συσκοτίσουν τις δικές τους ευθύνες. Εντάσσονται στο σχέδιο υλοποίησης της επιλογής της ΕΕ για πλήρη απελευθέρωση των αγορών, παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο, κάθε τομέα μέσα από τον οποίο μπορεί να κερδοφορήσει.

Ο στραγγαλισμός των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, που κατά εκατοντάδες χρεοκοπούν και κλείνουν τα μαγαζιά τους στο κέντρο και την περιφέρεια της Θεσσαλονίκης, συνδέεται άμεσα με τη διείσδυση του πολυεθνικού εμπορικού κεφαλαίου, που εκδηλώνεται στο πλαίσιο των ίδιων επιλογών της ΕΕ, με τη μείωση των εισοδημάτων του εργαζόμενου λαού που καλείται να επιβιώσει με αυξήσεις και συντάξεις ψίχουλα που υπογράφει η ΓΣΕΕ με το ΣΕΒ και την ΕΣΕΕ.

Το ξεκλήρισμα των αγροτών, που επιταχύνεται τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα στη δυτική και ανατολική ύπαιθρο της Θεσσαλονίκης, είναι αποτέλεσμα της ΚΑΠ και των αναθεωρημένων εκδοχών της, που περιορίζουν την παραγωγή, επιδοτούν την έξοδο από την καλλιέργεια, χρηματοδοτούν τους βιομηχάνους και τους εμπόρους για να αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές τα προϊόντα, και εν τέλει καταδικάζουν στη φτώχεια και τη χρεοκοπία την αγροτιά, οδηγούν σε μαρασμό την ύπαιθρο. Εντάσσεται και αυτό στο σχέδιο παράδοσης όλων των τομέων παραγωγής που συνδέονται με τη διατροφική αλυσίδα στο πολυεθνικό κεφάλαιο.

Περισσότεροι εργαζόμενοι, νέοι, αγρότες και ΕΒΕ, κατανοούν πλέον πως δε φτάνει να αγωνίζονται για να λύσουν το άμεσο οικονομικό πρόβλημα. Η αντιλαϊκή πολιτική χτυπά κάθε πτυχή της ζωής τους, αμφισβητεί και υπονομεύει το δικαίωμα στην εργασία και το εισόδημα και ταυτόχρονα το δικαίωμα στη σύγχρονη και αναβαθμισμένη, δημόσια και δωρεάν, Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια. Επόμενα, ο αγώνας για την αντιμετώπιση των συνεπειών της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης μπορεί σήμερα, πιο εύκολα, να πάρει χαρακτήρα πολιτικού αγώνα.

Πρέπει να πείσουμε πως η οργή και η αγανάκτηση που γίνεται δράση ενάντια στην εργοδοσία, πάλη για καλύτερες τιμές στα προϊόντα, για να κρατήσουν ανοιχτά τα καταστήματά τους οι μικροί ΕΒΕ, πρέπει να γίνει και απόφαση ανυπακοής στα κόμματα που υπηρετούν και υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική, στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που τη στηρίζουν.

Πρέπει να γίνει απόφαση αντίστασης στην ΕΕ που σχεδιάζει και συναποφασίζει την αντιλαϊκή πολιτική σε συνεργασία με τις φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη και στη χώρα μας, με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα.

Να γίνει απόφαση για να πάρουν οριστικά διαζύγιο από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ομως και να μην εγκλωβιστούν στα κόμματα που κάνουν γιαλαντζί αντιπολίτευση, όπως πχ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που αποδέχεται την ΕΕ και προτείνει τάχα τον έλεγχο των μονοπωλίων, ενώ πρώτα ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που έδωσε νέα ώθηση στην ασύδοτη δράση τους για την κατάκτηση νέων αγορών. 'Η το ΛΑ.Ο.Σ. που ζητά να στηρίξει τη ΝΔ και την κυβερνητική της πολιτική.

Με επίμονη δουλειά, εργάτη τον εργάτη, αγρότη τον αγρότη, ΕΒΕ τον ΕΒΕ, σε κάθε νέο και νέα, στους χώρους εργασίας και κατοικίας, με συσκέψεις, μέσα από εξορμήσεις και περιοδείες, να ανοίξουμε τη συζήτηση, να αποκαλύψουμε το ρόλο των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, το χαρακτήρα της ΕΕ του κεφαλαίου. Να οξύνουμε την αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, να αποκαλύψουμε τον υπονομευτικό του ρόλο, τη στήριξη που παρέχει στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, σέρνοντας τον εργαζόμενο λαό στη λογική της ταξικής συνεργασίας.

Χωρίς αναστολές, οπλισμένοι με την πολιτική του Κόμματος, όπως εξειδικεύεται από τα ντοκουμέντα του, να δυναμώσουμε τον αγώνα που θα συσπειρώνει περισσότερες, νέες δυνάμεις στο δρόμο του αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού Μετώπου.

Η ψήφος στο ΚΚΕ στις ευρωεκλογές θα συμβάλει σ' αυτή την κατεύθυνση, για να δυναμώσει ο δρόμος της συγκρότησης μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα. Για να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών λαϊκών αναγκών, ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.