Σήμερα, το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας - κατά τον Καρατζαφέρη - είναι οι μετανάστες. Το δήλωσε χτες στη Βουλή ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ.

Ούτε τα 2,5 εκατομμύρια των φτωχών. Ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων. Ούτε τα θύματα της ανέχειας, της λιτότητας, της ακρίβειας, της εργοδοτικής εκμετάλλευσης και της αυθαιρεσίας.

Τίποτα από αυτά δε διεκδικεί στην κλίμακα της ανάλυσης του Καρατζαφέρη την πρωτοκαθεδρία στον κατάλογο των προβλημάτων.

Το πρόβλημα της Ελλάδας, κατά τον εκλεκτό των τηλεοπτικών καναλιών, τον πάντα διαθέσιμο μαϊντανό στα «παράθυρα» των δελτίων των 8, τον μονίμως λιβανιζόμενο από τους «αστέρες» των τηλε-εργολάβων, είναι οι ξεριζωμένοι, οι πρόσφυγες, οι ικέτες. Αυτοί, δηλαδή, που το κράτος - εταίρος του Σαρκοζί και του Μπερλουσκόνι, η «φιλόξενη Ελλάδα», τους έχει μετατρέψει σε μια μάζα είλωτες.

Αυτό είναι το καθεστώς για τους μετανάστες σε ολόκληρη την ΕΕ, η οποία «δικαιούται» να βομβαρδίζει με βόμβες τις πατρίδες τους (για να τους «εξανθρωπίσει», φυσικά...) αλλά όταν τα καραβάνια της δυστυχίας φτάνουν στις όχθες της, τότε τους στοιβάζει χωρίς δικαιώματα στα συρματοπλέγματα και τους αξιοποιεί αναλόγως.

Κάτι ξέρει ο Καρατζαφέρης από την «αξιοποίηση» που τυγχάνουν οι μετανάστες και εδώ, στην Ελλάδα των «αρίων» ονειρώξεών του:

Είναι «καλοί» οι μετανάστες όταν πρόκειται να μαζέψουν τις φράουλες των τσιφλικάδων, είναι «χρήσιμοι» όταν πρόκειται να ενταχθούν στον εφεδρικό στρατό των απόκληρων για να συμπιεστούν ακόμα περισσότερο οι μισθοί των «απασχολήσιμων» (Ελλήνων και ξένων),

αλλά είναι οι «κακοί» στους οποίους (αφού πρώτα «τσουβαλιαστούν» συλλήβδην σαν «παραβατικές φύσεις» από την ξενοφοβική προπαγάνδα) αποδίδεται η εγκληματικότητα, η ανασφάλεια και όλες οι πληγές του Φαραώ.

Ετσι κάνει το κράτος και οι Καρατζαφεραίοι του όταν αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους, ώστε να χρεώσει τις δικές του ευθύνες στα «αποβράσματα».

Οι μετανάστες, όμως, είναι άνθρωποι. Οταν πέσει βιτριόλι στο πρόσωπό τους, όπως συνέβη στην Κούνεβα, υποφέρουν όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Εχουν κι αυτοί ελπίδες και απογοητεύσεις, αισθάνονται κι αυτοί πόνο και χαρά, παλεύουν κι αυτοί για καλύτερη μοίρα. Οπως ακριβώς και οι δικοί μας μετανάστες, στην Αυστραλία, στην Αμερική, στις στοές του Βελγίου. Οι μετανάστες δεν ήρθαν εδώ από χόμπι. Ηρθαν από ανάγκη. Οπως οι δικοί μας, όταν πήραν των ομματιών τους και έφυγαν.

Με άλλα λόγια, οι μετανάστες, μπορεί να μη διαθέτουν έγγραφα (που σκοπίμως τους τα αρνείται το κράτος για να μπορούν οι "Καρατζαφέρηδες" να οικοδομούν τον ολοκληρωτικό τους λόγο) έχουν, όμως, δυο χέρια, δυο πόδια, καρδιά, καρδιά που τρέμει για τις οικογένειές τους, και στομάχι που έχει ανάγκη από τροφή. Εχουν, δηλαδή, όλα τα «αποδεικτικά» στοιχεία που επιτάσσουν να αντιμετωπίζονται ως αυτό που είναι: Ως άνθρωποι! Απλά πράγματα. Και κατανοητά. Σε όλους. Εκτός από τους εθνικιστές και τους ρατσιστές.

Τα 5 σημεία κοινής δράσης που πρότεινε ο κ. Αλαβάνος στο ΠΑΣΟΚ, τα επένδυσε με ένα γενικότερο λογύδριο περί «δημοκρατικών δυνάμεων». Πάνω σε αυτό «πάτησε» ο Γιώργος Παπανδρέου και πρόσθεσε και εκείνο το «προοδευτικών». Ως εκ τούτου το όλον μεταξύ του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ μας κάνει τις "δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις" που φλερτάρουν δημοσίως...

Εχουμε συνεπώς τους ισχυρισμούς του ΠΑΣΟΚ και τους ισχυρισμούς του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Για μεθοδολογικές ανάγκες ας συμφωνήσουμε πως το τι λέει το ΠΑΣΟΚ για τον εαυτό του είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Αλλά όταν ομιλεί ο κ. Αλαβάνος ας μην ξεχνάμε ότι υποστηρίζει πως το πράττει εξ ονόματος της «Αριστεράς». Εξ αυτού και μόνο του λόγου, ρωτάμε:

Το κόμμα (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ) που ψήφισε το νόμο για την τριήμερη εργασία με αντίστοιχη μείωση μισθού, τον οποίο εφαρμόζει η ΝΔ και αξιοποιούν οι εργοδότες,

το κόμμα (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ) του οποίου ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ζητά τη «συμβολική απέλαση» μεταναστών,

το κόμμα (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ) που τα συνδικαλιστικά του στελέχη, πριν ακόμα το θέσει η ΝΔ, είχαν προτείνει κρατήσεις μισθών των εργαζομένων για την «αντιμετώπιση της κρίσης» των Ταμείων,

το κόμμα (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ) που διατήρησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια και τα πήγε ακόμα και στα 67,

το κόμμα (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ) που πρωτοστατεί διά του αρχηγού του υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων,

το κόμμα (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ) που αναζητεί την «προοδευτική διακυβέρνηση του πλανήτη» έχοντας στο πλευρό του τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ...

κατά ποία «αριστερή» λογική αποτελεί τη «δημοκρατική» (άμα τε και «προοδευτική») λύση για τον τόπο;

Πρόδηλο: Κατά την «αριστερή» λογική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Γεγονός που αποτελεί, όμως, και ικανό εργαλείο για να απαντηθεί και το ακόλουθο ερώτημα:

Πόσο «αριστερή» μπορεί να είναι, τελικά, μια λογική σαν αυτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που αναγορεύει το ΠΑΣΟΚ σε «δημοκρατική» λύση;

Απλό: Η τακτική και η πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι «αριστερή» τόσο όσο είναι «προοδευτικιά και δημοκρατικιά» η πολιτική του ΠΑΣΟΚ...

Ενα νέο «παιχνίδι» εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί του «Big Brother» υπό τον τίτλο «Κάποιος πρέπει να φύγει». Σύμφωνα με το «σενάριο», οι υπάλληλοι των εταιρειών που πλήττονται από την παγκόσμια οικονομική κρίση θα επιλέγουν ποιος συνάδελφός τους θα απολυθεί ή θα του μειωθεί ο μισθός! Για να μην υπάρχει, δε, καμία αμφιβολία για την «παγκοσμιοποίηση της σαπίλας» τους, υπενθυμίζουμε ότι στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της εταιρείας των «κανιβάλων - δημιουργών» του «Big Brother» εμπλέκονται ιταλικά και ολλανδικά κεφάλαια, που διατηρούν προνομιακή συνεργασία με αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα...

Μετά τη χτεσινή παράσταση στη Βουλή, που οι πρωταγωνιστές της έφτασαν να «πάρουν μπάλα» ακόμα και τον... Εθνικό Υμνο, μόνη μας καταφυγή ας είναι ο ποιητής και τα ίδια τα λόγια του «Υμνου εις την Ελευθερίαν»:

«Και ακαρτέρει και ακαρτέρει

φιλελεύθερη λαλιά,

ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι

από την απελπισιά» (...).