Σήμερα, το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας - κατά τον Καρατζαφέρη - είναι οι μετανάστες. Το δήλωσε χτες στη Βουλή ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ.

Ούτε τα 2,5 εκατομμύρια των φτωχών. Ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων. Ούτε τα θύματα της ανέχειας, της λιτότητας, της ακρίβειας, της εργοδοτικής εκμετάλλευσης και της αυθαιρεσίας.

Τίποτα από αυτά δε διεκδικεί στην κλίμακα της ανάλυσης του Καρατζαφέρη την πρωτοκαθεδρία στον κατάλογο των προβλημάτων.

Το πρόβλημα της Ελλάδας, κατά τον εκλεκτό των τηλεοπτικών καναλιών, τον πάντα διαθέσιμο μαϊντανό στα «παράθυρα» των δελτίων των 8, τον μονίμως λιβανιζόμενο από τους «αστέρες» των τηλε-εργολάβων, είναι οι ξεριζωμένοι, οι πρόσφυγες, οι ικέτες. Αυτοί, δηλαδή, που το κράτος - εταίρος του Σαρκοζί και του Μπερλουσκόνι, η «φιλόξενη Ελλάδα», τους έχει μετατρέψει σε μια μάζα είλωτες.

Αυτό είναι το καθεστώς για τους μετανάστες σε ολόκληρη την ΕΕ, η οποία «δικαιούται» να βομβαρδίζει με βόμβες τις πατρίδες τους (για να τους «εξανθρωπίσει», φυσικά...) αλλά όταν τα καραβάνια της δυστυχίας φτάνουν στις όχθες της, τότε τους στοιβάζει χωρίς δικαιώματα στα συρματοπλέγματα και τους αξιοποιεί αναλόγως.

Κάτι ξέρει ο Καρατζαφέρης από την «αξιοποίηση» που τυγχάνουν οι μετανάστες και εδώ, στην Ελλάδα των «αρίων» ονειρώξεών του:

Είναι «καλοί» οι μετανάστες όταν πρόκειται να μαζέψουν τις φράουλες των τσιφλικάδων, είναι «χρήσιμοι» όταν πρόκειται να ενταχθούν στον εφεδρικό στρατό των απόκληρων για να συμπιεστούν ακόμα περισσότερο οι μισθοί των «απασχολήσιμων» (Ελλήνων και ξένων),

αλλά είναι οι «κακοί» στους οποίους (αφού πρώτα «τσουβαλιαστούν» συλλήβδην σαν «παραβατικές φύσεις» από την ξενοφοβική προπαγάνδα) αποδίδεται η εγκληματικότητα, η ανασφάλεια και όλες οι πληγές του Φαραώ.

Ετσι κάνει το κράτος και οι Καρατζαφεραίοι του όταν αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους, ώστε να χρεώσει τις δικές του ευθύνες στα «αποβράσματα».

Οι μετανάστες, όμως, είναι άνθρωποι. Οταν πέσει βιτριόλι στο πρόσωπό τους, όπως συνέβη στην Κούνεβα, υποφέρουν όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Εχουν κι αυτοί ελπίδες και απογοητεύσεις, αισθάνονται κι αυτοί πόνο και χαρά, παλεύουν κι αυτοί για καλύτερη μοίρα. Οπως ακριβώς και οι δικοί μας μετανάστες, στην Αυστραλία, στην Αμερική, στις στοές του Βελγίου. Οι μετανάστες δεν ήρθαν εδώ από χόμπι. Ηρθαν από ανάγκη. Οπως οι δικοί μας, όταν πήραν των ομματιών τους και έφυγαν.

Με άλλα λόγια, οι μετανάστες, μπορεί να μη διαθέτουν έγγραφα (που σκοπίμως τους τα αρνείται το κράτος για να μπορούν οι "Καρατζαφέρηδες" να οικοδομούν τον ολοκληρωτικό τους λόγο) έχουν, όμως, δυο χέρια, δυο πόδια, καρδιά, καρδιά που τρέμει για τις οικογένειές τους, και στομάχι που έχει ανάγκη από τροφή. Εχουν, δηλαδή, όλα τα «αποδεικτικά» στοιχεία που επιτάσσουν να αντιμετωπίζονται ως αυτό που είναι: Ως άνθρωποι! Απλά πράγματα. Και κατανοητά. Σε όλους. Εκτός από τους εθνικιστές και τους ρατσιστές.