«

Γιατί ψηφίζουμε στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009», τιτλοφορείται τρίπτυχο φυλλάδιο που διακινείται στην Αθήνα. Εκδοση του υπουργείου Εσωτερικών και του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα. Αναζητώντας το γιατί οι κυρίαρχες σήμερα πολιτικές δυνάμεις καλούν στις κάλπες, διαβάζουμε ότι «οι ευρωβουλευτές υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα σε συνάρτηση με το γενικότερο ευρωπαϊκό συμφέρον», βλέπε τα τοπικά αστικά συμφέροντα, σε συνάρτηση με τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Οτι το ευρωκοινοβούλιο «επιτρέπει τη σύναψη σχέσεων και συμφωνιών μόνο με κράτη που σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα» και «καταδικάζει κάθε παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων». Αρα εμείς φταίμε που δεν είδαμε ότι ...καταδίκασαν κι απομόνωσαν τις ΗΠΑ και το Γκουντανάμο τους, τις υπερπτήσεις της CIA, ότι κατακεραύνωσαν τις συνεργαζόμενες κυβερνήσεις σε αυτές τις ενέργειες.

Ως σημεία περηφάνιας τους, προβάλλουν ότι στις αποφάσεις του ευρωκοινοβουλίου, συμπεριλαμβάνονται «η υποχρεωτική τοποθέτηση ετικετών στα τρόφιμα», «η μείωση του κόστους των διεθνών συνδιαλέξεων με κινητό τηλέφωνο», «η υποχρεωτική ανακύκλωση των οικιακών συσκευών», «η απαγόρευση της διαφήμισης του καπνίσματος στην τηλεόραση», «η κατοχύρωση των δικαιωμάτων όσων ταξιδεύουν με αεροπλάνο, τρένο ή πλοίο» και «η ασφάλεια των παιχνιδιών του ίντερνετ για τα παιδιά». Οποία δυναμικότητα... Επίσης, προπαγανδίζουν ότι το ευρωκοινοβούλιο «έχει απορρίψει τον περιορισμό των δικαιωμάτων των πολιτών για λόγους ασφαλείας, έχει αντιταχθεί στη διατήρηση των δεδομένων των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων από τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών». Στο μεταξύ, κάμερες στήνονται παντού, ενώ τρομονόμοι και Συνθήκες Σένγκεν αλυσοδένουν τους λαούς.

Ανερυθρίαστα, συνεχίζουν ότι η συμμετοχή στις ευρωεκλογές δίνει στο Ευρωκοινοβούλιο και στην ΕΕ τη δύναμη «να εξασφαλίσουν την ειρήνη, την ελευθερία και την ασφάλεια στην Ευρώπη μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους». Αποσιωπούν τη Γιουγκοσλαβία, τη συμμετοχή της ΕΕ στην καταστροφή του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Υποστηρίζουν ότι αυτή η συμμετοχή, τούς βοηθά «να συμβιβάζουν την επαγγελματική με την οικογενειακή ζωή, μειώνοντας τις ώρες εργασίας»! Και το λένε ενώ εργαζόμενες ετοιμάζονται για παράταση του εργασιακού βίου από 5 έως 17 χρόνια επιπλέον.

Ισως σε ένα μόνο σημείο έχουν δίκιο οι συντάκτες του φυλλαδίου. Οτι η συμμετοχή στις εκλογές «είναι η στιγμή που ο πολίτης εκφράζει την επιθυμία του για το πώς θέλει να κυβερνιέται η χώρα του. Στην προκειμένη περίπτωση, η Ευρώπη». Και έτσι πρέπει να είναι, με βάση τη σωρευμένη πλέον λαϊκή πείρα. Με καταδίκη της ΕΕ, των ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, καταδίκη όλων των κομμάτων που φρόντισαν να υποτάξουν την Ελλάδα και τα συμφέροντα των εργαζομένων, στα συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Με ενίσχυση της μόνης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης από τη σκοπιά των εργατικών, λαϊκών στρωμάτων. Με καθαρή συνείδηση και «δαγκωτό» ΚΚΕ.