«Η αληθινή Ευρώπη των λαών μπορεί να οικοδομηθεί μόνο όταν αρχίσει ένας - ένας λαός και περισσότεροι μαζί να ξηλώνουν την ένωση των πλουτοκρατών απειθαρχώντας, δείχνοντας ανυπακοή και διαλέγοντας τον δύσκολο, μα το μόνο δρόμο που τους συμφέρει: Αυτόν της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, του εργατικού ελέγχου, το δρόμο της λαϊκής εξουσίας, το δρόμο του σοσιαλισμού, ανατρέποντας τη βαρβαρότητα στην ίδια τους τη χώρα. Μικροί λαοί δεν υπάρχουν. Μικροί και απομονωμένοι είναι οι λαοί που σκύβουν το κεφάλι και δέχονται να πληρώσουν την κρίση όπως πλήρωναν και τα κέρδη».

Τα παραπάνω τόνισε ανάμεσα σε άλλα ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτής του Κόμματος, μιλώντας χτες σε εκδήλωση των Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Η εκδήλωση ήταν μια ζωντανή συζήτηση ανάμεσα στους φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενους, που γέμισαν την AULA με την παρουσία και τα συνθήματά τους που έπεφταν βροχή, και τον Γ. Πρωτούλη, που στο επίκεντρό της είχε: Την οικονομική κρίση και τη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ, το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και την ανάγκη αποδέσμευσης από αυτήν, το περιεχόμενο και τους στόχους της πάλης των εργαζομένων και της νεολαίας και πώς αυτή μπορεί να γίνει πιο δυνατή.

Στην ομιλία του ο Γ. Πρωτούλης κάλεσε τους φοιτητές και τους εργαζόμενους να μην κάνουν «καμία θυσία για τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Να μην ανεχτούμε τις απολύσεις, τη μείωση μισθών, την τριήμερη εργασία με αντίστοιχη μείωση του μισθού, τη δουλειά - λάστιχο, τα μέτρα - ταφόπλακα για την Παιδεία των παιδιών του λαού, τις ιδιωτικοποιήσεις».

Ακόμα τόνισε: «Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ μπορεί να είναι ένα ηχηρό χαστούκι, μια αποφασιστική απάντηση. Η ψήφος στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, όπως και η ψήφος στις παρατάξεις τους στο Πανεπιστήμιο, τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, λίγες μέρες πριν στις φοιτητικές εκλογές, δεν είναι μόνο χαμένη ψήφος.

Θα θέλαμε να σας διαβάσουμε αποσπάσματα από συνέντευξη του προέδρου της ΟΝΝΕΔ, του Γ. Παπανικολάου, ο οποίος λέει: "Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι η σύνδεση των φοιτητικών εκλογών με τις ευρωεκλογές είναι αναπόφευκτη", οι φοιτητές θα ψηφίσουν και για τα δυο. "Πρόκειται ειδικά φέτος για μια νίκη που καθιστά σαφές σε όλους ποιο είναι το κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα στη νέα γενιά, ποια είναι η πραγματική πλειοψηφία" για όλα αυτά που συζητάμε.

Κατά συνέπεια, η ψήφος στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - όπως λένε και οι ίδιοι και η αλήθεια είναι ότι δεν κρύβουν λόγια - είναι ψήφος επιβράβευσης, είναι ψήφος συγκατάθεσης, είναι ψήφος που θα στηρίξει και θα δικαιολογήσει τη σύνταξη των γυναικών στα 65 χρόνια, που ψήφισαν στην ΕΕ και στηρίζουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Είναι συγκατάθεση, είναι ψήφος επιβράβευσης για την εκ περιτροπής εργασία που εφαρμόζεται με νόμο του ΠΑΣΟΚ (ψηφίστηκε το 1998, τότε που δεν υπήρχε κρίση, αλλά υπήρχε τεράστια κερδοφορία) και εφαρμόζει η ΝΔ. Η ψήφος στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στις παρατάξεις τους, σε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, είναι ψήφος επιβράβευσης, συγκατάθεσης των φοιτητών για την εφαρμογή της Μπολόνια στην Ανώτατη Εκπαίδευση, στην ουσία είναι επιβράβευση στο να γίνει η Παιδεία εμπόρευμα. Είναι με μια κουβέντα: Κάλεσμα στους λύκους να επιτεθούν με καλύτερους όρους γι' αυτούς.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ήδη ξεκίνησαν μια μεγάλη πορεία προς το λαό και τη νεολαία μπροστά στις ευρωεκλογές, καλώντας τον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία να θυμηθεί, να μάθει και να κάνει κριτήριο την ίδια του τη ζωή, να βγάλει συμπεράσματα και να συστρατευθεί μαζί με τους κομμουνιστές. Η ΕΕ δεν είναι η Ευρώπη, δεν είναι οι λαοί της Ευρώπης, δεν είναι οι εργάτες της Ευρώπης, δεν είναι οι νέοι της Ευρώπης. Η ΕΕ είναι η ένωση των πλουτοκρατών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης».

«Αυτό που βάζουμε εμείς πολύ αποφασιστικά αυτό το διάστημα είναι το ζήτημα της ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος και της ανασύνταξης του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος. Και το βάζουμε πιο αποφασιστικά από κάθε άλλη φορά γιατί αν τώρα δεν πάρουμε μέτρα, αύριο θα είναι αργά», σημείωσε ο Γ. Πρωτούλης.

Και εξήγησε: «Το πρώτο ζήτημα κατά συνέπεια είναι: Οργάνωση. Οργάνωση, όμως τι σημαίνει; Η οργάνωση έχει και περιεχόμενο, γιατί οργανώσεις υπάρχουν πολλές. Για παράδειγμα, οργάνωση είναι και η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, που στηρίζουν τα αντιλαϊκά μέτρα και καλούν τον κόσμο για να κάνουν και καμιά τουφεκιά, για να κρύψουν τις πομπές τους και για αντιπολιτευτικούς λόγους. Για παράδειγμα, αυτό που εφαρμόζεται τώρα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, να δουλεύουν οι εργαζόμενοι τρεις μέρες και πληρώνονται για τρεις μέρες, ψηφίστηκε επί 1998, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Και μάλιστα τότε πανηγύριζαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ γιατί λέει περιλαμβάνει μια ρήτρα ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων. Ξέρετε πώς είναι η σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων; Λέει ο τάδε εργοδότης στον εργαζόμενο: 'Η δέχεσαι τη μείωση ή απολύεσαι. Και υπογράφει ο εργαζόμενος... Τι να κάνει; Φοβισμένος είναι, παιδιά έχει... Λέει, τρεις μέρες, "απ' το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα" και υπογράφει. Ολοι αυτοί πανηγύριζαν γι' αυτόν τον ωμό εκβιασμό με το πιστόλι στον κρόταφο του εργαζόμενου. Οργανώσεις λοιπόν είναι και αυτές.

Το ζήτημα είναι το περιεχόμενο της οργάνωσης. Γι' αυτό για το εργατικό κίνημα υπάρχει το ΠΑΜΕ, αλίμονο αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ την τελευταία δεκαετία. Για φανταστείτε να μην υπήρχε και να είχαν οι εργαζόμενοι εκπροσώπους τον Πολυζωγόπουλο, τον Παναγόπουλο, τον Καλύβη και τους υπόλοιπους, όπως τους έχουν σε ορισμένους εργασιακούς χώρους. Για παράδειγμα, στη Σίτιμπανκ βγαίνει το στέλεχος του ΣΥΝ και λέει: Εδώ στο χώρο μας δεν υπάρχουν απολύσεις, οικειοθελώς ο εργαζόμενος πήρε την αποζημίωσή του και έφυγε... 'Η, λέει, εδώ στο χώρο μας δεν υπάρχουν απολύσεις, ήταν συμβασιούχος και απλά δεν του ανανεώθηκε η σύμβαση. Φανταστείτε να μην υπήρχε ΠΑΜΕ, ποιο θα ήταν το αποκούμπι των εργαζομένων... Δε θα υπήρχε αποκούμπι».

«Εμείς αυτό θέλουμε να κάνουμε στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα», υπογράμμισε ο Γ. Πρωτούλης και τόνισε: «Θέλουμε να ανασυγκροτήσουμε το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα σε άλλη βάση. Δε θέλουμε φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα που να καλεί τους φοιτητές σε εκδήλωση για την Τζούλια Αλεξανδράτου. Δεν το ανεχόμαστε. Και πολύ περισσότερο δεν ανεχόμαστε να κυριαρχούν μέσα σε αυτό οι νέοι άνθρωποι των επιχειρήσεων και των μονοπωλίων.

Και παίρνουμε μέτρα: Φτιάχνουμε Επιτροπές Αγώνα όπου ο φοιτητικός σύλλογος είναι ένα τέτοιο ξεφτιλισμένο πράγμα. Φτιάχνουμε Επιτροπές Αγώνα, τις μαζικοποιούμε. Οι Επιτροπές Αγώνα είναι μορφές οργάνωσης, δε μαζευόμαστε για να κάνουμε γενικά μια συζήτηση. Είναι μορφές οργάνωσης που θα οργανώνουν, θα εξηγούν, θα παλεύουν συλλογικά, οργανωμένα πάνω στη βάση που συζητάμε: Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, ενάντια στα μέτρα που παίρνονται. Σε σύνδεση με το εργατικό κίνημα, με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ. Για τέτοια σύνδεση μιλάμε. Οπως στη Φυσικομαθηματική, που με τη δουλειά και των νέων κομμουνιστών στο Πανεπιστήμιο κατέβηκαν στην απεργία με το ΠΑΜΕ 12 καθαρίστριες. Και θα του δώσουμε και πανελλαδική μορφή. Και αυτό το λέμε για ορισμένους που ψάχνονται, τι κάνουν οι ΚΝίτες με την ΠΚΣ σε όλα τα Πανεπιστήμια, έχουν φτιάξει 51 Επιτροπές Αγώνα, φτιάχνουν Επιτροπές Αγώνα, οργανώνουν τον κόσμο, τι κάνουν; Το λέμε καθαρά: Θα φτιαχτεί και πανελλαδική δομή. "Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι". Σιγά μην περιμένουμε τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, μετά από 14 χρόνια που έχουν διαλύσει την ΕΦΕΕ, να συγκροτήσουν το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Δεν πρόκειται να το συγκροτήσουν. Ο κόσμος από κάτω πρέπει να πάρει μέτρα για να το συγκροτήσει».